71
sonra onu “Şəhidə” çağırardılar. O, Ömərin xilafəti
dövründə, onun kəniz və qulamının əliylə şəhid oldu.
91
DÜġMƏNĠN MÜQABĠLĠNDƏ DURAN QƏHRƏMAN
QADIN XƏVLƏ
Həzrət
Rəsulullahın
(s)
vəfatından
sonra
müsəlmanlarla rumlular arasında böyük müharibə
başladı. Düşmənin sayı müsəlmanlardan bir neçə dəfə
çox idi. İslam ordusunun başçısı Xalid ibn Vəlid Zərar
ibn Əzvər adlı bir şəxsi kəşfiyyat üçün düşmən ordusuna
göndərdi. O getdi və qayıdaraq düşmən ordusunun hər
cəhətdən hazırlıqlı olduğunu bildirdi. Xalid dedi: “Yaxşı
olar ki, geri çəkilək”.
Zərar dedi: Qur`an buyurur ki, “Ey iman gətirənlər!
Kafirlərlə bir yerə toplaşdıqları vaxt rastlaşsanız, dönüb
onlardan qaçmayın”,
92
“Neçə dəfə olub ki, az bir dəstə
Allahın izni (iradəsi) ilə, çox bir dəstəyə qalib gəlib”.
93
Zərarın əmri ilə savaş başladı və o, addım-addım
irəliləyib, düşmənin bağrını yararaq döyüşə davam etdi.
Amma onu əsir aldılar. Az sonra müsəlmanlar tərəfdən
bir döyüşçünün irəliləyib meydanı şüar və qılıncla toz-
torpağa bürüyərək döyüşdüyünü gördülər. Hamı
təəccübləndi ki, bu cür qəhrəmanlıq göstərən kimdir? Bir
az keçdikdən sonra gördülər ki, o, bədəni qana bulaşmış
halda döyüşə davam edir. Xalid onun yanına getdi və
dedi: “Nə vaxta qədər üzünü gizlədəcəksən? De görüm
sən kimsən?”
O dedi: “Mən özümü tanıtdırmağa utanıram. Çünki
özümə layiq bir iş görməmişəm. Mən Zərarın bacısı
Xəvləyəm. Bilmirəm qardaşıma nə ediblər. Onu azad
etmək üçün döyüşürəm”.
91
Hilyətul-övliya, 2-ci cild, səh.63.
92
Ənfal surəsi, ayə 15.
93
Bəqərə surəsi, ayə 249.
72
Sözləri qurtardıqdan sonra rəcəz oxuyaraq düşmən
üzərinə hücuma keçib döyüşə davam etdi. O, bu
döyüşdən əlavə başqa döyüşlərdə də iştirak etmişdi.
94
DÖRD ġƏHĠD ANASI XĠNNƏSA
İslamın güclü mübəlliğlərindən (təbliğatçı) sayılan
Xinnəsanın digər adı da Təmazur idi. O öz qəbiləsini
İslama inandırmış və nəticədə qəbiləsinin bütün üzvləri
hamılıqla iman gətirmişdi. Xinnəsa camaatı öz söhbətləri
və şe`rləri ilə İslam dininə də`vət edərdi. (Hicrətin 14-cü
ilində) Müsəlmanlarla iranlılar arasında (Kufənin
qərbində, 15 fərsəxlikdə) Qadisiyyə məntəqəsində döyüş
baş verdi. Onun oğlanlarından dördü həmin döyüşdə
şəhid oldular. O, özü övladlarını ön cəbhəyə göndərdi və
onları səbirli, dözümlü olmağa çağıraraq, Qur`an
ayələrini oxumaqla onları döyüşə həvəsləndirirdi.
Meydana tərəf çapıb döyüş mahnısı oxuyur və
döyüşçüləri düşməni məhv etmək üçün hərəkətə gətirirdi.
Oğlanlarının dördünün də şəhidlik xəbərini eşidəndə
dedi: “Mənə onların şəhidliyi ilə iftixar bəxş edən Allaha
həmd olsun. Allah məni də onlarla birlikdə öz rəhmət və
rizvanında məhşur etsin”.
95
Maraqlısı budur ki, İslamın əvvəlindəki qadınlar,
mübarizə səhnəsində və bu kimi sair işlərdə həmişə hazır
olardılar. İmam Əli (ə) Cəməl savaşında Aişəni
Mədinəyə çatdırmaq üçün qırx silahlı qadını ona
mühafizəçi tə`yin etdi.
96
Çünki hiyləgər insanlar
tərəfindən ona təhlükə yaranar, fürsət axtaran adamlar isə
bundan öz siyasi məqsədləri üçün istifadə edə bilərdilər.
ƏMR ĠBN HƏMĠQĠN HƏYAT YOLDAġI AMĠNƏ
MÜAVĠYƏNĠN ZĠNDANINDA
94
Nasixut-təvarixe xuləfa, 1-ci cild, səh.357.
95
Həmin mənbə, qədim ta hərfi, səh.196.
96
Murucuz-zəhəb, 2-ci cild, səh.12.
73
Əmr ibn Həmiq Həzrət Əlinin (ə) qoçaq və ixlaslı
dostlarından idi. Həzrət İmam Əli (ə) şəhid olandan
sonra, o, həmişə və hər bir fürsətdə Müaviyəni ifşa edib
camaatı onun əleyhinə qaldırırdı. Onun bu hərəkəti
Müaviyənin qulağına çatdı. Müaviyə Kufədəki valisi
Ziyada yazdığı məktubunda tə`kid etdi ki, hər bir
imkandan istifadə edib onu tutub qətlə yetirsin.
Əmr Müaviyənin cəlladlarının əlindən gizlənərək
gizlin şəkildə fəaliyyət göstərirdi. O, axırda Müaviyənin
Mosuldakı valisi Əbdürrəhman ibn Osmanın vasitəsi ilə
tutuldu. Onun həyat yoldaşı Aminəni isə Ziyadın əmri ilə
ərinin gizləndiyi yeri demədiyinə görə tutmuşdular.
Müaviyə (Mosulun valisi) Əbdürrəhmana yazdı: “Əmrə
iki yol təklif et! Ya Əlidən (ə) imtina, ya da ölüm”.
Əbdürrəhman bu tapşırığı Əmrə bildirdikdə Əmr
cavabında dedi: “Əlidən (ə) imtina etmək (yə`ni mümkün
olmayan şeydir). Çünki O, haqdır, Müaviyə isə batil.
Amma mən ölməyə hazıram. Tezliklə Allahın,
Peyğəmbərin (s) və Əlinin (ə) hüzurunda olacam və
Müaviyədən intiqam alacam”.
Daha Əmrə imkan verməyib onu məzlumcasına
öldürdülər. Ona hətta iki rəkət namaz qılmağa da icazə
vermədilər. Beləliklə, o, Əlinin (ə) yolunda öz qanına
boyandı, onun başını bədənindən ayırıb Müaviyə üçün
göndərdilər.
Azadlıq sevən insanlar, o cümlədən İmam Hüseyn
(ə) Müaviyəyə yazdığı məktubunda onun bu zülmünü
pisləyib məhkum etdilər. Müaviyənin sarayında kasa
yalayanlardan biri ona dedi: “Yaxşı olar ki, Əmrin başını
zindandakı qadını Aminəyə aparıb yarasına duz səpək və
dediyi bütün şər sözlərin intiqamını alaq”.
Aminənin göstərdiyi rəşadətlərdən çox narahat olan
Müaviyə bu təklifi qəbul etdi. Əmrin başını zindana
aparıb Aminənin üstünə atdılar. Aminənin gözü Əmrin
başına sataşanda, onun qəhrəmanlıqlarını yada salıb göz
Dostları ilə paylaş: |