91
Bu hadisə bir müddə t tə krarlandı. Nə hayə t Ş ürə yh adama oxş ar bir heykə li düzə ldib öz papağ ını onun baş ına qoydu. Ondan
sonra tülkü gə lir o heykə lin kə narında oynayırdı. Bir gün Ş ürə yh yavaş ca o tülkünün arxasından gə lib onu tutdu və camaat da bu
sə bə bdə n dedilə r: “Ş ürə yh tülküdə n də hiylə gə rdir.”
Hə r halda İ mam Sadiq (ə leyhissalam)-dan nə ql edilmiş dir ki, Hə zrə t buyurdu: Əli (ə leyhissalam) Ş ürə yhi qaziliyə tə yin
etdikdə onunla ş ə rt bağ ladı ki, Hə zrə t Əli (ə leyhissalam) tə sdiq etmə də n heç bir qə rar çıxarmasın.
İ ndi isə qayıdaq “Nə hcül-bə lağ ə ”də Ş ürə yhlə bağ lı dastana. Ş ürə yh Əli (ə leyhissalam)-ın xilafə ti zamanı özü üçün 80
dinarlı bir ev aldı. Bu xə bə r Əli (ə leyhissalam)-a çatdırıl-dıqda İ mam onu çağ ırıb buyurdu: Mə nə mə lumat verilib ki, sə n 80 dinar
qiymə tinə ev alıb onu öz adına qə balə etdikdə n sonra hə lə ona ş ahid də tutmusan?! Ş ürə yh cavabında dedi: “Düzgün mə lumat
veriblə r.” İ mam ona qə zə bli bir tə rzdə nə zə r salıb buyurdu: “Ey Ş ürə yh! Tezliklə bir kə s (Əzrail) sə nin tə rə finə gə lə r ki,
nə qə bzinə baxar, nə də ş ahid və ş ühudlarının imzasına diqqə t yetirə r, və sə ni ondan çıxarıb yalqız qə bir çuxuruna qoyar.”
Ey Ş ürə yh! Olmaya baş qalarının malından alıb pulunu da (qiymə tini) haram yolla ə lə gə tirmiş olasan? Əgə r belə dirsə öz dünya
və axirə tini ə ldə n vermisə n. Bunu bil ki, ə gə r evi olarkə n mə nim yanıma gə lmiş olsaydın, sə nə elə bir qə bz yazardım ki, ona
ə
mə l etmə klə hə tta bir dirhə mə belə meyl göstə rmə zdin. Yazacağ ım qə bzin nüsxə si belə idi: Zə lil bu evi dünya ilə
xudahafizlə ş mə kdə olan bir ş ə xs edə n alıbdır ki, fani olanların mə hə llə sində və ölə nlə rin küçə sində yerlə ş ir:
Bu mülk bir tə rə fdə n bə la və müsibə tlə rlə zə ngin, digə r tə rə fdə n isə üzü müsibə tlə rə doğ ru irə lilə mə kdə dir,
üçüncü tə rə fdə n nə fsani hə və slə rlə baş qa bir tə rə fdə n isə ş eytanın hiylə si ilə tamamlanır.
Bu evi arzulara aldanmış və qısa bir müddə tdə n sonra dünyadan köçə cə k izzə tdə n xaric mə blə ğ ə , qə naə tə və dünya
zillə tinə daxil olmaq üçün alıbdır. Əgə r bu evdə hə r cür ixtilaf və fə sad baş verə rsə İ ran Roma və Yə mə n ş ahlarının
çürümüş cə sə dlə rinin öhdə sinə dir. Bu müddə anın ş ahidi hə vayi-nə fsin tabeçiliyində n çıxan, dünyapə rə stlik zə ncirlə rində n
azad olan ə qlin etdiyi hökmdür.
84-ÖZ MEHVƏRİ ƏTRAFINDA QULDURLUQ EDƏNƏ ƏLİ (
ƏLEYHİ SSALAM
)-IN KƏSKİ N
Sİ FARİ Ş İ
Əli (ə leyhissalam)-ın xilafə tinin birinci ili idi. Əş ”ə s ibni Qeys ki, Osman tə rə fində n Azə rbaycanın valisi idi öz mə qamında qaldı
İ mam Əli (ə leyhissalam) öz ə trafındakı quldurluqdan xə bə rdar idi. Buna görə də katibi Übeydullah ibni Əbi Rafiə Əş ”ə sə
aş ağ ıdakı mə ktubu yazmasını ə mr etdi. O 36-cı ilin Ş ə ban ayında mə ktubu yazdı və o mə ktub Ziyad ibni Mə rhə b Hə mə daninin
vasitə silə Əş ”ə sə çatdırıldı. Orada deyilirdi:
92
“Hakimlik mə qamı sə nin su və çörə yin üçün körpüyə çevrilmə sin. Bə lkə bu mə qam bir ə manə tdir ki, sə nin boynundadır,
gə rə k özündə n yüksə k olan mə qama itaə t edə sə n! Sə nin haqqın yoxdur ki, millə tə qarş ı rə ”y istebdadı ilə rə ftar edə sə n.
Beytül-mal da gə rə k layiqli yerdə tam ehtiyatla sə rf edilsin. Gə rə k Allahın mallarını mə nə tə rə f göndə rə sə n. Ümid edirə m ki,
mə n sə nə pis rə is olmaram.”
Bu mə ktubun bir hisə si idi. Mə ktubu bütövlükdə oxumaq istə yə nlə r Ayə tullah Xoyinin “Nə hcül-bə lağ ə ”-nin ş ə rhi kitabının
17-ci cildinin 181-ci sə hifə sinə müraciə t edə bilə rlə r. Bu kitabda gə lmiş dir: Elə ki, mə ktub Əş ”ə sə çatdı ayağ a qalxıb camaat
arasında çıxış edib dedi:
“Ey Camaat! Əmirə l-Möminin Osman mə ni Azə rbaycanın hakimi tə yin etdi və özü dünyadan getdi. İ ndi camaat Əli (ə leyhis-salam)-
la beyə t ediblə r. Biz Əli (ə leyhis-salam)-ın da ardınca Osmanın ardınca getdiyimiz kimi gedə cə yik.
Əş ”ə s mə nzilinə qayıtdıqdan sonra öz yaxın ə shablarını çağ ırıb onlara dedi: Əli (ə leyhissalam)-ın mə ktubu mə ni də hş ə tə
salıbdır. O, Azə rbaycanın mallarını tə lə b edir. Bilin ki, mə n (tezliklə ) Müaviyə yə qovuş aram.” Əshab narahat olub dedilə r:
Ölüm sə nin üçün bu qə rara gə lmə kdə n daha yaxş ıdır. Nə də n ötrü öz ş ə hə r və qə bilə nin camaatını buraxıb özünü Ş am
camaatının günah bataqlığ ında batırırsan?!
Əş ”ə s bu sözlə ri eş itdikdə n sonra özünə gə lib qə rarını hə yata keçirmə kdə n hə ya etdi. Buna görə də Kfə yə gə lib Əli
(ə leyhissalam)-la görüş dü və özünü Hə zrə tə tə slim etdi.
85-ƏLİ (ƏLEYHİ SSALAM)-IN MÜAVİ YƏ İ LƏ OLAN MACƏRASI
“Nə hcül bə lağ ə ”-nin mə ktublar bölmə sində tə qribə n on üç uzun mə ktub gə libdir ki, bunlar Əli (ə leyhissalam) tə rə fində n
Müaviyə yə göndə rilmiş di. Bu mə ktubların çox hissə si müharibə , beytül-mal və baş qa siyasi ə hə miyyə tli mə sə lə lə rə aiddir.
Elə buna görə də dastan xarakteri daş ımadıqlarına görə onların hamısını qeyd etmir, yalnız bir neçə nümunə ilə kifayə tlə nirik:
1-Ruzigarın mə nim kimi İ slama xidmə t etmə miş və keçmiş kimi keçmiş i olmayan bir adama hə mtay etmə sində n tə ə ccüb
edirə m və güman etmirə m ki, bu kə s belə bir iddia (İ slamda qabaq olmaq barə də ) etsin.
“Ey Müaviyə ! Bizdə n Ş amı sə nin ixtiyarına qoymağ ımızı istə miş din. Amma bil ki, dünə n sə nə qadağ an etdiyim bir ş eyi bu gün
sə nin ixtiyarında qoymaram. And olsun Allha və canıma, ey Müaviyə ! Bilirsə n ki, mə n Osmanın qanı barə də sizin hamınızdan tə mizə m
və bilirsə n ki, mə n (o vaxtlar) kə narda idim. Bir halda ki, hə r cür cinayə t etmə yi qə rara almısan mə nim qorxum yoxdur.” Özünü
ş eytanın faydalanması üçün vasitə qə rar vermə və ş eytanın öz vücuduna nüfuz etmə si yollarını kə s. “Ey Müaviyə ! Əmə llə rin
barə də Allahdan qorx və cilovunu ş eytanın ə lində n al ki, dünyanın uçurumunda durmusan və axirə t sə nə yaxınlaş ıbdır.”
Dostları ilə paylaş: |