KəNDİMİZDƏ Bİr göZƏl var novellalar romani sevimli qızım Leylaya ithaf edirəm
Yüklə 1,58 Mb. Pdf görüntüsü
|
104 Əkrəmdə görmürəm! Onun üçün də başqalarında axtarıram! Dünya iki olsaydı, mən bu dünyadan köçüb, o birisinə gedərdim. Bəlkə, istədiklərimi orada tapardım!.. Yeganə sərt bir hərəkətlə çevrilib yataq otağına, oradan da zala keçdi. Bir azdan, ərinin pal-paltarını gətirib, səliqəsiz halda çamadana yığmağa başladı: −Neyləyim ki, mən bədbəxtəm! Könlüm arzular qəbiristanıdır... Çənəsini ovcuna söykəyib dayanmış Əkrəm, sanki daşa dönmüşdü. Heç qımıldanmırdı da. Xəyalı, onu ötüb arxada qalan illərə aparmışdı – mənalı sandığı mənasız məhəbbətlə yaşadığı çağlara! “Heyf o təmiz, izafi duyğulardan! Hamısı bica getdi! Sabun köpüyü kimi şişdi, partladı, yox oldu!..”. −Buyur! – deyə Yeganə çamadanı örtüb, dikəldi. – Bu da sənin avadanlığın! Əkrəm küncə söykədiyi əsasını götürdü. Qara şüşəli çeşməyini çıxarıb, gözünə taxdı. Qövr edən ürəyinin hökmü ilə Yeganəyə son sözünü dedi: −And içirəm, anamın o müqəddəs qəbrinə ki, sənin üzünü görmədiyim üçün kor olduğuma bu gün peşman deyiləm! O, çamadanını qaldırdı, təpiyinin zərbi ilə qapını açıb, pilləkənləri endi... ON DÖRDÜNCÜ NOVELLA Baharın ilıq nəfəsi qışın qarını əritdi...Fəridənin qayğısı Əkrəmin kədərini dağıdan kimi. İkinci ay idi Səltənət qızı evinə köçmüşdü: daha köhnə həyətlərinin qapısını açmırdı. Yeganə: “ – Bütün işlərin fitnə-fəsadı sənsən! Axır ki, dilin dinc durmadı, məni şeytanladın! – deyə arvada hədə-qorxu gəlmişdi. – Eybi yoxdur, görərsən, bu xəbərçilik sənə neçəyə oturacaq!..” Səltənət haqsız ittihamdan yanıb-yaxılmışdı. Həyatında bəlkə də, ilk dəfə sakit təbiətinin xilafına səsini ucaldaraq çımxırmış, ona yeddi qatından keçən cavab qaytarmışdı: “ – Yalansa, allah qənimin olsun! Mən o fikrə düşsəydim, ərin sənə çoxdan arxa çevirmişdi. Ancaq səhv eləmişəm. Gərək vaxtında susmayaydım. Heyf o günlərə ki, Əkrəm səninlə keçirdi”. Səltənətin sərt sifətini görən, ondan bu tənəli sözləri eşidən Yeganə sarsılmışdı. “ – Necə?! İndi sən də mənim üzümə durursan?! Hə?.. Yaxşılıqlarımın əvəzini qaytarırsan?!” downloaded from KitabYurdu.org 105 “ – Başına dəysin mənə elədiyin yaxşılıqlar! – deyə arvad lap hövsələdən çıxmışdı. – Onu bil ki, mən acından ölərəm, sənin kimi mürvətsizə möhtac olmaram!” Səltənət özünü hörmətdən salmaq istəməmişdi; aynabəndin qapısını çırpıb pilləkənləri enəndə, məsələdən xəbər tutan və onsuz da Yeganənin əlindən çoxdan yığmış həmxana qadınlardan ikisi yuxarı hücum çəkməyə hazırlaşmışdı. Lakin Səltənət qoymamışdı. Bir axşam o, nəvəsini gəzdirməyə çıxanda yolüstü Əkrəmə dəydi; ana-bala təkin qarşı-qarşıya əyləşib, xeyli dərdləşdilər. −O ev Məkkə, Mədinə ola, mən yenə ora üz çevirmərəm! – deyə arvad ürək yanğısı ilə gileyləndi. – Yeganədən onsuz da sidqim çoxdan sıyrılmışdı. Sən gedəndən sonra o məlunun sifətini hər görəndə qeyzlənirdim. Gec də olsa, ağıllı hərəkət elədim. Müsahibini dinlədikcə köhnə hadisələr bir-bir Əkrəmin beynində təzələndi: −Bilirəm... sən də, Fəridə də çox sirri məndən gizlədirdiniz. Başqa əlacınız da yox idi. Ürəyimə dağı dağ üstdən çəkdirmək istəmirdiniz... Elə buna görə də məndən qaçırdınız; rastlaşmağa, söhbətləşməyə ehtiyat edirdiniz... – Əkrəmin sözlərinin sonunda təəssüf duyuldu. – Eh!.. Keçənə güzəşt deyərlər. Təqsirlərin hamısı özümdə oldu. O zaman anamın baxışlarından oxumuşdum – bu işə ürəkdən razı deyildi... Səltənət ona təskinlik verdi: −Zərərin yarısından qayıtmaq da xeyirdir, bala. Heç vecinə alma. Yüz eləsini sənin bir tükünə dəyişmərəm. −Mən Yeganədən ayrıldığıma heyfsilənmirəm. Gərək bu məsələyə çoxdan əncam çəkiləydi. Nə isə... Keçib... Məni başqa şey narahat edir. O, boyludur. Sabah uşaq doğulandan sonra tərbiyəsi ilə kim məşğul olacaq?!. Necə böyüyəcək?! −Başa düşürəm səni... Neyləyəsən... – Qarı söhbəti dəyişdi. – Yaxşı, bu gözəl havada evdə niyə oturmusan? Çıxsana sən də bizimlə gəzməyə. −Gedərdim. Ancaq... – deyə Əkrəm tərəddüd elədi. – Bir uşaq.. bir mən... sənə əziyyət olar. −Heç əziyyəti-zadı yoxdur. Şahin də ikiəlli onun ətəyindən yapışıb yalvarmağa başladı: −Cedək!.. Sən nənəmin canı, cedək!... Əkrəm uşağın ipək saçlarını tumarladı: −Onda qoy, paltarımı dəyişim, bu dəqiqə gəlirəm... downloaded from KitabYurdu.org 106 ...Sonralar, beləcə tez-tez başmaqseyrinə çıxmaq bir növ adət şəkli aldı. Balaca Şahinin qırıq-qırıq danışdığı şirin, məzəli sözlər Əkrəmə təkliyi unutdurdu... Bir dəfə Fəridə də onlara qoşuldu. Dördlükdə şəhərə çıxdılar. Gün hələ batmamışdı. Hər yanda baharın təravəti hiss edilirdi. Bağlar, bağçalar adamın üzünə gülümsəyirdi. Yol boyu Əkrəmi dalğın görən Fəridə, zarafatla ona eşitdirdi: −Mən sizin kampaniyanızda artıq deyiləm ki? −Xeyr! Bu nə sualdır? Əksinə, sizsiz, kampaniyamızda nəsə bir boşluq, çatışmazlıq var idi... −Bəs, onda... niyə susursunuz? −Çünki Şahin hamımızın əvəzində danışır. −Uşaq bir mafar verir ki!.. – deyə Səltənət də söhbətə qarışdı. – Namxuda, maşallah, elə bil dilotu yeyib... Əkrəmin təklifi ilə gəzinti gəmisinə mindilər, sahildən uzaqlaşdılar. Səltənət məftun halda gözlərini Bakının işıqlarına zilləmişdi... Şahin şadlığından atılıb-düşürdü, əl çalırdı, çığırırdı. Fəridə oğluna baxaraq fərəhlənirdi... Əkrəm ətrafın axşam mənzərəsini görürmüş kimi xoşallanmışdı. Üzündə sakit, məmnun ifadələr gəzirdi. Körfəzdə çalınan musiqi, büllur dalğalar arasında beşiksayağı yırğalana- yırğalana irəliləyən gəmini müşayiət edir, sərnişinlərə layla deyirdi. Bu gəzintidən Əkrəmə ifrat bir ləzzət bəxş olunurdu. Dənizin təmiz, sərin havası ciyərlərinə dolub-boşaldıqca, qəlbinə təzə, xoş duyğular süzülür, ona mənən rahatlıq verirdi. Sanki neçə illərdən bəri itirdiyi gəncliyini, bu axşam hansı insaflı bir ürəyin sahibisə özünə qaytarmışdı. −Fəridə xanım... −Eşidirəm. −Şəhərdən çox aralanmışıq? – deyə arada Əkrəm marağını gizlədə bilmədi. −Bir bu qədər də getsək, Nargin adasına çatarıq. −Paho... Xeyli yol gəlmişik ki! Gəmi istiqamətini dəyişdirdi. Geriyə qayıdırdı. Bayaqkı musiqi daha eşidilmirdi. Şahinin də səs-küyü yatmışdı. Əkrəm yenə xəbər aldı: −Yəqin indi dəniz çox gözəldir, eləmi? Hamı susur... Tamaşa edir... −Bəli, − deyə Fəridə gözləri önündəki füsunkar mənzərəni onun da təsəvvüründə canlandırmağa çalışdı. – Ay gipgirdə − başımızın üstündədir... downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 1,58 Mb. Dostları ilə paylaş:
|