82
Əmisi Hacı Yusasif Zeynallı
Kəmalə təkcə Firudinin qızı yox, bütün el-
obanın sevimli balası idi. O cümlədən mənim.
Mən həmişə öz qızlarıma nümunə çəkir, onunla
fəxr edir, bütün məclislərdə onun tərbiyəsindən,
savadından ağız dolusu danışa bilirəm. Çünki o, bütün
tədbirlərimizin yaraşığı idi.
Kəmalə nəslimizin fəxri, kəndimizin yeganə
qadın həkimi idi.
O gün, yəni dekabrın 23-də mənə zəng vurub
dedilər ki, Kəmaləni qaz vurub. Öz-özümə fikirləşdim
ki, bəlkə elə bir ciddi şey yoxdur. Gedim atasını
universitetdən götürüm gedək. Atası, yəni mənim
böyük qardaşım Azərbaycan Dövlət Pedaqoji
Universitetində Fizika fakültəsinin Nəzəri fizika
kafedrasının dosentidir.
Mən gedib qardaşımı götürüb Hövsana gedənə
kimi xeyli vaxt keçdi. Kaş mən vaxt itirməyib faciə
barədə xəbər bilən kimi gedib onu xəstəxanaya
çatdıraydım. Onda bəlkə toksikoloqlar yardım edə
biləydilər. Axı müasir təbabətin çox geniş imkanları
var. Müasir tibbi avadanlıqlarla, necə deyərlər ölünü
diriltmək olar. Əfsuslar olsun ki, Kəmaləni ölümdən
xilas edən tapılmadı.
İndi mən vaxtında getməməyimi özümə
bağışlaya bilmirəm.
Allah rəhmət eləsin, əziz balam!
83
Bibisi Rəfiyeva Göyçək
Mənim qız övladım olmayıb. Kəmalə mənə qız
idi. Doğrudur, qardaşlarımın qız övladları çoxdur.
Hamısıda mənə əzizdir. Ancaq Kəmalənin öz yeri, öz
sanbalı var idi. Kəmalə həm də mənə ana əvəzi idi.
Anamın xasiyyətləri onda əks olunmuşdu. Hər gün ya
o mənə, ya da mən ona zəng vurub hal-əhval tuturduq.
Anamın itkisi mənə o, qədər təsir etməmişdi, nəinki
Kəmalə.
Gözlərim bir az zəifləyib. Onun müalicəsini,
dava-dərmanını telefon vasitəsilə ondan alırdım.
Kəmalə ən istəkli qardaşım qızı olmaqla
bərabər demək olar ki, həm də ailə həkimimiz idi.
Allah rəhmət eləsin, əziz balam!
84
Qardaşı Ceyhun Zeynalov
Ailəmiz çox xoşbəxt idi. Onların iki övladı var
idi. Bacım Kəmalə və mən.
Bizim
uşaqlığımız nə qədər şən və nə qədər
firavan keçmişdi, onu bir allah bilir. Hamısıda
bacımın səbəbinə.
Vişnovka deyilən yerdə xalam Xalidəgilin
bağları var idi. Hər il biz bütün yayı orada qalırdıq.
Anam elmi işçi idi. Hər gün işə gedirdi. Biz atamla
qalırdıq. Bağda çoxlu ilbiz var idi. Kəmalə onları
yığıb suya tökürdü. və mənə deyirdi:-qaqaş, sənə sup
bişirərəm, ağlama.
Atam taxtadan bir ev kimi düzəldib yazı taxta-
sıda asmışdı. Həmin lövhədə bacım mənə yazı
yazdırır, hesab öyrədir, özünün uydurduğu nağıllardan
danışırdı.
Anam
taxıl biçini vaxtı rayona ezamiyyətə
getmişdi (Axı o, Əkinçilik institutunun elmi işçisi idi).
Oradan bir dovşan balası gətirmişdi. Hər gün bacım
onu çimizdirir, sığallayır və yatırırdı. Bu işdə mən
onun köməkçisi olurdum. Bir gecə qapı açıq qaldı-
ğından dovşan getmişdi. Maraqlı orası idi ki, həmin
dovşan gecələr gəlir, gündüzlər yox olurdu. Bir aydan
sonra ondan bir xəbər olmadı. Kəmalə onun xiffətini
çox çəkdi.
Biz
demək olar ki, qoşa qanad idik. Bacımın
ölümü məni tək qanad etdi. İndi mənim bacımın ruhu
qarşısında and içirəm ki, nə qədər canımda can var,
85
onun mənə elədiklərini bir cüt qoyub getdiyi balala-
rına qaytarım. Onları bircə balam olan Atilladan
fərqləndirməyin.
Rahat yat əziz bacım!
Allah rəhmət eləsin. Qəbrin nurla dolsun.
86
Qardaşının yoldaşı, əmisi qızı
Vüsalə Zeynalova
Kəmalə ilə biz təxminən eyni yaşıd olan əmi
qızları, bir cüt su sonası idik. O, kəndimizə gələndə
qoşa gəzirdik hamı bizə həsəd aparırdı.
Kəmalə mütaliəni çox sevirdi. Kitab əlindən
düşmürdü. Elə bu inadkarlıq onu Azərbaycan Tibb
Universitetinə gətirib çıxardı.
Tale
elə gətirdi ki, mən öz əmim oğlu Ceyhunla
ailə qurum. Uzun müddət övladımız olmadı. Kəma-
lənin məsləhəti və təkidi ilə İrana getdik müalicə
aldıq. AllahKəmalənin bu arzusunu yerinə yetirdi, bir
oğlumuz oldu. Adını Atilla qoyduq. Bibisinin torpağı
sanı yaşasın.
Mən möcüzələrə inanmıram. Amma Kəmalənin
ölümü məndə pis gözə, pis nəfəsə inam yaratdı. Mənə
elə gəlir ki, Kəmaləni pis göz (bədnəzər) və pis nəfəs
əlimizdən aldı.
Allah rəhmət eləsin, ruhu şad dolsun.
87
Şagird yoldaşı, yaxın rəfiqəsi
Kəmalə İsmayılova
Kəmalə mənim qoşa qanadımın biri idi. Mən
onunla nəfəs alırdım. Onun itkisi mənim cavan
qəddimi əydi. Biz sadəcə rəfiqə yox, bacı olmuşuq.
Hələ məktəbdə oxuyarkən o qədər bir-birimizə alış-
mışdıq ki, bir an belə özümü onsuz təsəvvür etmirdim.
Bizim bu uşaqlıq dostluğu sonralar ailəvi
dostluğa çevrildi. Bütün problemlərimizi birlikdə həll
edirdik.
Kəmalə uşaqlarımı özününkündən ayırmazdı.
Nə deyim Allah onu xeyirxahlıq nümunəsi, simvolu
yaratmışdı. heyif ki, tez aramızdan getdi. O, mən nə
yaşayıram, mənimlə yaşayacaq. Heç vaxt qəlbimdən
silinməyəcək.
Allah rəhmət eləsin. Qəbri nurla dolsun,
yeri behiştlik olsun.
Dostları ilə paylaş: |