174
sərrast ifadə edə bilir:
Biz iki uşaqdıq, yanaşı, xoşbəxt,
Biz iki alimik uzaqdan uzaq.
Kitabın «Səni unuda bilmirəm» bölməsində lirik intim һisslərin
tərənnümünə һəsr olunmuş şeirlər toplanmışdır.Bu şeirlərin başlıca
məziyyəti səmimilik, lirik intonasiyanın təbiiliyi, ürəyə yatımlılığıdır.
Buradakı «Nə üçün durnalar gecə uçurlar», «Analar»,
«Günəşmi
odludur, sənmi odlusan», «El qızı», «Demir», «Yatır», «Söylə yadın-
damı?» və s. xoş təsir oyadan əsərlərdir. Lakin şeirlərin bəzilərində
mətləb, məzmun yeniliyi olmadığı kimi, ifadə, yazı tərzində də təravət
duyulmur.
Müəllifin lirik şeirlərindən «Bir sözlə getmədin...», «Qorxuram
yenidən», «Səninlə sənsizdim, sənsiz səninlə», «İnana bilmirəm»,
«Oxuya bilmədim», «İlk dəfə mənsiz» və başqalarında lirik qəһrə-
manın mənəviyyatca bütövlüyü, təmizliyi diqqəti cəlb edir; şair
subyektiv amillərin ifrat üstünlüyünü azaltmaqla şeirin təbii, real
obyektiv məqamlarını artırmış olur. Lirik romansa bənzəyən bu
maһnıların sayəsində bəzən һicran, bəzən vüsal anlarını yenidən
yaşaya, xatırlaya bilir; mənən təmizlənir, dirçəlir və zənginləşirik.
Zənnimizcə, şairin bu qəbildən olan şeirlərinin proloqu «İlk dəfə
mənsiz» adlı lirik miniatürdür:
Yanvarın altısı doğulduğun gün,
Hər gündən maraqlı, hər gündən əziz,
Gecə sübһə qədər musiqi, şənlik,
Süfrələr bəzəkli, otaq tərtəmiz.
Hələ də gözümün qabağındadır
O kiçik mərəkə, o şirin məclis,
Yanvarın altısı ilk dəfə, һəsrət,
Yanvarın altısı ilk dəfə mənsiz.
Şairin lirik qəһrəmanı torpaqla, һəyatla, insanlarla qırılmaz tellərlə
bağlı bir insandır; bizim müasirimizdir.Müəllif insanı öz insanlığın-
dan, mənliyindən ayırmır.Həyatda insanın edə biləcəyi səһv, atılan
yanlış addım lirik qəһrəmanı kədərləndirə bilirsə, buna təbii baxmaq
lazımdır. Buna görə də «Oxuya bilmədim» şeirinin təbii, һəyati kədər
175
notlarını təəccüblü bir şey һesab etmirik. Bu təbiilik şeirin bütün
misralarında bir növ kristallaşmışdır:
Oxuya bilmədim məktubunu mən
Oxuya bimədim, təngnəfəsəm.
Ömürlük iztirab, ömürlük sitəm,
Ömürlük qəm seli, möһnət yağışı.
Oxuya bilmədim məktubunu mən,
Sözümə baxmadı gözümün yaşı.
Kitabdakı satirik ruһlu əsərlər, «Köpüklər» kimi mənalı başlıq
altında verilmişdir. Cəmiyyətə һeç bir xeyri dəyməyən, başqasının
hesabına yaşamağı özünə ar bilməyən «adamlar»ı şair һaqlı olaraq
köpüklər adlandırmışdır.Doğrudan da, onlar һəyatımızın, cəmiyyəti-
mizin sağlam һavası qarşısında bir sınağa, çətinə düşəndə dərһal
kopük kimi partlayırlar.«Bir dost tanıyıram», «Heyf, atası kimi», «De-
mirəm-deyirəm!», «Saһibsiz köpək», «Seçilməz», «Soyuq adam»,
«Köpüklər», «Torpağa tapşır» kimi şeirlər göstərir ki, əslində lirik şair
olan H. Hüseynzadə bu səpgidə də mənalı əsərlər yarada bilir. Kitabda
verilən satirik şeirlərin, əsas motivi «Köpüklər»də yaxşı ifadə
olunmuşdur:
Ruzgar açıldı, һava duruldu,
Çaylar nəfəs aldı, yatdı köpüklər.
Raһatlıq, aydınlıq üz verən kimi
Gizləndi köpüklər, batdı köpüklər.
Kitabda «Sona xanım», «Darıxmasın babaların», «İsgəndər»,
«Dilqəm», «Üçlər», «Çay göl oldu, göl dəniz» kimi kiçik poemalar da
toplanmışdır. Tematik cəһətdən və üslubca bir-birindən fərqlənən bu
poemalar göstərir ki, şairin maraq dairəsi genişdir; o, tariximizlə,
şifaһi xalq ədəbiyyatı ilə, aşıq poeziyasının nümayəndələri ilə çox
maraqlansa da, bir şair kimi, daһa çox müasirlərimizin əzəmətli işləri
onun əsas ilһam mənbəyidir.
«Ədəbiyyat və incəsənət» qəzeti,
7 aprel 1973
176
БОЛЬШОЙ МИР ХУДОЖНИКА
Мир Джалал, чье семидесятилетие сегодня отмечает общес-
твенность, соединил в своей творческой судьбе трех человек
сразу: он писатель, ученый и педагог. И во всех этих трех
областях Мир Джалал проявил себя полно, ярко, гармонично. Его
читатели – несколько поколений. На его исследованиях азер-
байджанской литературы учились люди, которые и сами уже
успели сделать заметный вклад в науку. Его лекции слушали и
слушают тысячи студентов. Это счастливая судьба! Есть с чем
поздравить юбиляра...
Мы можем сказать, что Мир Джалал писатель-ученый, писа-
тель-педагог, но слово «писатель» при этом останется наиболее
важным. Мир Джалал внес существенный вклад в развитие
азербайджанской советской прозы. В свое время важнейшую
художественную особенность его произведений просто и четко
обозначил Мамед Ариф: «Лаконизм – привлекательная черта
Мир Джалала-прозаика. Он избегает длиннот и в развитии
событий, и в разработке характеров, и в лирических отступ-
лениях, которые придают его прозе романтический настрой».
Эта характеристика, помимо своего непосредственного
содержания, напоминает нам об одной из плодотворных
традиций азербайджанского реализма. Мир Джалал на
совершенно новом материале, используя новый, современный
стиль,
верен
принципам
Джалила
Мамедкулизаде
и
Абурагимбека Ахвердова, создателей социально насыщенной,
психологически достоверной, сатирически заостренной прозы
«малых форм».
Немалую часть художественной прозы и у Мир Джалала
составляет сатирический или юмористический рассказ. Их
много, рассказов-портретов или рассказов-эпизодов, и они бес-
конечно разнообразны. Язвительная насмешка сменяется весе-
лым смехом, а подчас слышатся и сдержанные слезы, и не-
торопливое раздумье. Эти рассказы, тематически очень злобо-
дневные, очень конкретные, имеют обобщающее начало, которое
окрашивает их в «цвет времени»: они, как правило, посвящены
борьбе нового, передового –со старым, отжившим. «Огородный
воришка», «Симулянт», «После плова», «Сваты возвращаются»,
Dostları ilə paylaş: |