350
DOQQUZUNCU ŞƏKİL
Qəmər xanımın evində. Gülərin otağı.
G ü l ə r (otaqda əsəbi bir halda gəzinərək).
Gülsün günəş, ziyasını saçsın səmalərə!
Gülsün də, kainatı batırsın ziyalərə.
Keç, keç sən ey uzaq qayalıqdan qopan duman,
Artıq sonun gəlir sənin, artıq gəlir zaman.
Parlar üfüqdə telləri tezdən doğan günün.
Sarsıb sökər qaranlığı, artıq gələr sonun...
Q ə m ə r. Gülər, sən nə oxuyursan qızım?
G ü l ə r. Mən öz rolumu oxuyuram.
Q ə m ə r.. Rol hansıdır? Kimin rolu, rol nədir? Sən, qızım, çaşmısan nədir?
Axır vaxtlarda baş-ayaq vurursan. Görünür, Gülsabahla bir saat görüşün sənə təsir
etmişdir.
G ü l ə r. Etmişdir, ana, çox təsir etmişdir. Mən onunla görüşməyə gedirəm.
Q ə m ə r. Onunla görüşməyə? Ə tebe zaprehəö qovoritğ so mnoy takim
tonom?
1
Sənə kim ixtiyar vermişdir ki, onunla görüşürsən? Sən bilirsənmi ki,
onunçun nələr deyirlər?
G ü l ə r. Yalan sözdür. Onu ancaq alçaq adamlar deyə bilərlər. O, onların
hamısından yüksəkdir. O, güclü bir qadındır. O, qüvvətdir, o həyatdır!
Q ə m ə r. Sənin onunla nə işin vardır?
G ü l ə r. Mən onunla döyüşməyə gedirəm, çarpışmağa gedirəm.
Q ə m ə r. Sən, qız, nə altıbeş vurursan? Sənin ağlın başındadırmı? Əlini bəri
ver görüm, qızdırman yoxdur ki?
G ü l ə r. Mənim qızdırmam yoxdur, ağlım da başımdadır.
Q ə m ə r. O kimdir ki, sən ona baş qoşasan.
G ü l ə r. Mən sənə deyirəm ki, o bir qüvvətdir. Onunla baş-başa gəlmək asan
deyildir. Onun kəlləsi dəmirdir. Onun beyni poladdır.
Q ə m ə r. Sən, Gülər, lap açarını itirmişsən.
G ü l ə r. O məni səhnədə gözləyir.
Q ə m ə r. Sən hələ səhnə ardına gedəcəksən?
1
Mənimlə bu cür danışmağı sənə qadağan edirəm.
351
G ü l ə r. Səhnə ardına yox, səhnəyə!
Q ə m ə r. Kak, prəmo na süenu, birbaş səhnəyə?
G ü l ə r. Birbaş səhnəyə! O mənə gülür, o məni bir heç sanır, Sən, ana, mənim
əl-qolumu bağlayıb, bu dörd divar arasında boğursan, mən boğuluram. Mən həyata
çıxmaq, vuruşmaq, döyüşmək istəyirəm. O məni öz sevdiyimdən ayırır.
Q ə m ə r. Kak to yest sevdiyimdən? Tı ehe smeeşğ bez moeqo razreşeniə
löbitğ? Marş v temnuö komnatu!..
1
G ü l ə r. Yox, ana! Məni öldür, ancaq mən artıq o qaranlıq otağa
getməyəcəyəm! Mən işıq istəyirəm. İşıq, səhnə, meydan!
Q ə m ə r. Vot kak, odur ki, sən kitab oxuyarkən qapıları da bağlayırsan. Bunlar
nə kitabdır? Aktyor və rejissor, sovetski teatr, hamısı teatr, aktyor... Hələ o
çatmırdı ki, gedib bir aktrisa da olasan!
G ü l ə r. Mən artıq gizlətmək istəmirəm, ana. Mən aktrisa olacağam, mən
səhnəyə gedəcəyəm.
Q ə m ə r. Çox gözəl işdir! Gedərsən səhnəyə, aktyorlardan da birini sevərsən.
G ü l ə r. Mən onsuz da sevirəm.
Q ə m ə r. Uje sevirsən? Kimi?
G ü l ə r. Aktyorlardan birini.
Q ə m ə r. Oy kakoy pozor!
2
Bunlar hamısı onun təsiridir. Turacgilin evini
yıxmışdır, indi də bizə əl uzatmışdır. Sən səhnəyə gedib nə edəcəksən? Sən nə
bilirsən?
G ü l ə r. Mən hər şeyi bilirəm, mən öyrənmişəm, gecə-gündüz yatmamışam.
Bu kitabların hamısını oxumuşam. Mən ona boyun əyməyəcəyəm. Mən onunla bir
qüvvət kimi çarpışacağam. Zaman güclüləri sevir. Zaman güclülərindir. Mən ona
göstərəcəyəm ki, mən onun mərhəmətinə sığınacaq qədər aciz deyiləm. Mən Turac
deyiləm.
Q ə m ə r. Sən haraya getmək istəyirsən, Gülər? Hansı səhnəyə, kimin
səhnəsinə, Gülsabahın səhnəsinə?
G ü l ə r. Mən öz səhnəmizə gedirəm ( Bu aralıq arxadan musiqi və marş səsləri
eşidilir. Gülər pəncərəyə qaçaraq). Bax, ana! Dəstədəstə qızlar, pələng kimi
sağlam və qüvvətli, çiyinlərində tüfəng, mü-
1
Necə yəni sevdiyimdən? Sən hələ məndən icazə almamış sevirsən də? Keç
qaranlıq otağa!
2
Ah nə biabırçılıq!
352
bariz bir əsgər kimi keçirlər. Mən məktəbdə onlardan yaxşı oxuyuram. Evə gəlincə,
əlim-qolum bağlanır, qorxaq bir dovşan kimi bir küncə sıxılıb qalıram. Mən artıq
bu həyatı istəmirəm. Mən yaşamaq istəyirəm, yaşamaq, vuruşmaq, çarpışmaq!
Q ə m ə r. Vuruşmaq? Kiminlə?
G ü l ə r. Bilmirəm. Hamısı ilə... mənim yolumu kəsmək istəyənlərlə. Bəlkə də,
sizin özünüzlə. Mən artıq bu ölü tozunu üzərimdən silmək, bu məzar daşını
üstümdən qaldırmaq istəyirəm.
Q ə m ə r. Bəsdir, Gülər. Mən səni atasız saxlamaq üçün əldən düşmüşəm. Sən
indi bütün dünyanı mənə güldürmək istəyirsən.
G ü l ə r ( qalxaraq). Artıq vaxtdır, ana! Qorxan gözə çöp düşər. Qoy kim nə
deyirsə, desin. Yarışdır. Ellər yarışır. Kütlə mənə əl uzadır. Mən kütlənin qızıyam.
Mən boynuma vəzifə götürmüşəm. İndi qəti bir gecədə meydandan qaçmaq... yox,
ana, yalvarıram sənə... ( Getmək istəyir).
Q ə m ə r. Mən sağ ikən, sən heç bir yana gedə bilməzsən. Dayan, deyirəm
sənə, dayan! Qayıt!
G ü l ə r. Ana, artıq gecdir. Mən getməliyəm, ana!
Q ə m ə r. Sən heç bir yana getməyəcəksən. Mən səni səhnəyə, əxlaqsızlıq
yurduna, Gülsabah kimi məşhur bir arvadın olduğu yerə buraxmaram. Mən
qoymaram!
G ü l ə r. Mən özümü öldürərəm, ana!
Q ə m ə r. Səhnəyə getməkdənsə, qəbrə getmək daha yaxşıdır. Heç olmazsa
təmiz bir adla gedərsən.
G ü l ə r. Sən məni məğlub etdirirsən, ana!
Q ə m ə r. And içirəm ki, Gülər, ayağını kandardan bayıra bassan, qayıdıb
cənazəmi görəcəksən. Indi gedə bilərsən.
Gülər qayıdır, kitabları bir yana atır və ağlayaraq, stol üzərinə düşür.
Sən gedib öz bədənini satacaq, öz gözəlliyini satacaq, çörək qazanacaqsan, yox,
mən istəmirəm!
G ü l ə r. Bu, satış deyil, ana... bu sənətdir, bacarıqdır. Bu yarışdır. Hər kəs öz
biliyini, öz qüvvətini yarış səhnəsinə atır. Mən isə öz bacarığımı, öz qüvvətimi
kütləmdən gizlədirəm. Gülsabah doğru deyir: bu oğurluqdur. Mənim buna
ixtiyarım yoxdur, yoxdur, ana, yoxdur!
Q ə m ə r. Sən indi ondan sitat gətirirsən? Özün bil, Gülər, kandardan bayıra
çıxsan, qayıdıb mənim ölümümü görəcəksən!
Dostları ilə paylaş: |