_______________________________ Epos. Nəsr. Problemlər
143
ideyasından,
qəhrəman
tipindən,
sənətkarın
üslubundan asılı olaraq, daxili monoloq müxtəlif
səviyyə və formalarda ortaya çıxır. «Daxili monoloq nə
kalkadır, nə də ifa üçün partitura... Bu bədii ifadə
formasının rəngarəng quruluşu olur. Digər bədii
formalar kimi, daxili monoloq da o yerdə məqsədəuy-
ğundur ki, konkret mətləblə həmahəng olsun» (21,
86). Nəsrimizdə insan mənəviyyatını dolğun əks
etdirmək məqsədilə daxili nitq prosesinin müxtəlif
şəkildə canlandırılmasına maraq get-gedə artır.
QAYNAQLAR
1. Выготский Л.С. Избранные психологические
произведения. Москва, Наука, 1956
2. Əylisli Ə. Adamlar və ağaclar. Bakı, Gənclik, 1970
3. Əylisli Ə. Bu kənddən bir qatar keçdi. Bakı,
Azərnəşr, 1977
4. Краснов А.А. Формы
повествования в
современной
литовской
литературе.
(Проза
внутреннего монолога). Автореф. дис. ...канд. фил.
наук. Москва, 1980
5. Qarayev Y. Duyğuların rəngi. – Elçinin «Bu
dünyada qatarlar gedər» kitabına ön söz. Bakı,
Azərnəşr, 1974
6. Salmanov Ş. Müasirlik mövqeyindən. Bakı, Yazıçı,
1982
7. Божко Г. Функции внутреннего монолога в прозе
социалистического реализма. – Концепции человека в
эстетике социалистического реализма.
Москва, Мысль,
Muxtar Kazımoğlu
__________________________________
144
1977
8. Бахтин М. Проблемы поэтики Достоевского.
Москва, Советская Россия, 1979
9. Компанеец В. В. Художественный психологизм
в советской литературе (1920-е годы). – Ленинград,
Наука, Ленинградское отделение, 1980
10. Гусейнов Ч. Художественный тип и жанрово-
стилевые
искания
в
современной
советской
литературе. − Концепция человека в эстетике
социалистического реализма.
Москва,
Мысль,
1977
11. Anar. Molla Nəsrəddin – 66. Bakı, Gənclik,
1970
12. Anar. Macal. Bakı, Gənclik, 1978
13. Бочаров А. Требовательная любовь. −
Концепция личности в современной советской прозе.
Москва, Художественная литература, 1977
14. Əhmədov S. Qanköçürmə stansiyası. – Yaşıl
teatr. Bakı, Yazıçı, 1978
15. Сахарова Н. Несобственно-прямая речь
авторское
повествование.
–
Ученые
записки
Ленинградского Пед-го Ин-та. Ленинград, 1971, т.
317
16. Talıbzadə K. Yazıçı ideyası və təhkiyə. –
«Ədəbiyyat və incəsənət» qəzeti, 4 aprel 1980
17. Лихачев Д. С. Поэтика древнерусской литера-
туры. Москва, Наука, 1979
18. Əfəndiyev İ. Sarıköynəklə Valehin nağılı. Bakı,
Gənclik, 1980
19. Əhmədov Ş. Toğana. Bakı, Yazıçı, 1981
20. Hüseynov A., Yusifli V. Nəsr. – Ədəbi proses –
78. Bakı, Elm, 1980
_______________________________ Epos. Nəsr. Problemlər
145
21. Слукцис М. Начало всех начал. Москва, Наука,
1975
ELMİ-TEXNİKİ TƏRƏQQİ VƏ NƏSR
Biz heç də bu fikirdə deyilik ki, müasir nəsrin
qazandığı nailiyyətlər elmi-texniki tərəqqi (ETT)
sayəsində əldə edilib, kosmosun fəth olunması,
insanın Aya uçması və s. kimi müasir elmi uğurlar
nəsrin çiçəklənməsinə səbəb olub. «Odun əldə
edilməsi, elektrikin kəşf olunması bir zamanlar
cəmiyyətin istehsal gücünün artmasında inqilabi rol
oynayıb, amma ədəbiyyat bu enerji qaynaqları
hesabına yox, Dostoyevski və Tolstoyun əsərləri
hesabına hərəkətə gəlib. O əsərlərin ki, onlar insan
mənəviyyatının yüksək ifadəsi kimi bütün keçmiş və
gələcək elmi-texniki nailiyyətlərdən asılı olmadan
yaşayıb və yaşayacaq» (1, 239-240). Heç şübhəsiz,
yazıçı dövrün qabaqcıl ideyalarından qidalanır,
dünyanın, insanın dərk olunmasında elmin əldə etdiyi
ən yeni qənaətlərə güvənir, odun əldə edilməsi, buxar
maşınının ixtira olunması, elektrik enerjisinin kəşf
edilməsi, eləcə də kosmosun fəth edilməsi bədii
təxəyyüldə müəyyən izlər buraxır. Lakin bu, heç də
böyük ədəbiyyatın yaranmasında ETT-in həlledici
rolundan danışmağa əsas vermir.
ETT-in bir mövzu kimi nəsrdə (ümumiyyətlə,
ədəbiyyatda) bədii ifadəsinə birtərəfli yanaşmaq da
yanlış nəticələrə gətirib çıxarır. Ədəbiyyatşünas
Muxtar Kazımoğlu
__________________________________
146
A.Boçarovun sözləri yada düşür: «Nəyə görə son
illərin ən qiymətli və özünəməxsus bədii nümunələri
«müasir
dövrün
baş
mövzusuna»
–
ETT-i
yaradanların həyatına yox, müharibə və kənd
mövzusuna həsr olunub? Nəyə görə bir nəfər də olsun
görkəmli yazıçı nə vaxtdan bəri filosof, sosioloq və
tənqidçilərin xüsusi diqqət yetirdiyi ETT problemlərinə
üz tutmayıb? Yəqin ona görə ki, ədəbiyyat hər halda
şəxsiyyət və cəmiyyətin daha geniş və daha dərin
məsələləri aləmində yaşayır» (2, 245). ETT-in həqiqi
ədəbiyyata nə dərəcədə dəxli var? Bu suala 70-ci
illərdə Sovet İttifaqı miqyasında ETT və ədəbiyyat
problemi
ətrafında
gedən
mübahisələrin
əksər
iştirakçıları (o sıradan Azərbaycan ədəbi fikrini təmsil
edən yazıçı Anar və tənqidçi A.Əfəndiyev) toxunmalı
olublar. ETT və ədəbiyyat probleminə münasibətdə ən
sərt mövqe tutan, ilk baxışda ETT-in həqiqi
ədəbiyyata dəxli olmaması qənaətinin müdafiəçisi kimi
çıxış edən ədəbiyyatşünasların özləri belə əslində
ETT-in ədəbiyyata təsir etməsi, ədəbiyyatda əks
olunması əleyhinə çıxmırlar. Onlar, sadəcə olaraq,
ETT-in ədəbiyyata təsiri məsələsini şişirtməyə etiraz
edirlər. Yeri gəlmişkən deyək ki, “elmi-texniki
inqilab”dan daha çox «elmi-texniki tərəqqi» ifadəsinin
işlədilməsinin bir səbəbi də, görünür, «inqilab» sözünə
uyub ifrata varmaqdan çəkinməyimizlə bağlıdır.
Əlbəttə, ETT-in, neçə yüz illik tarixi və ənənələri olan
ədəbiyyata təsirini «inqilabi» təsir saymaq, bu təsiri
mütləq dəyişdirici təsir adlandırmaq o qədər də
Dostları ilə paylaş: |