Microsoft Word Kıyı yl malzeme Yapım Kontrol Bakım 20-05. doc

 
 
88
Tablo 4.9 Palplanş tipi kıyı duvarı için kontrol yöntemleri (JICA, 1994) 
 
Kontrol 
konumu 
Konu Temel 
Araştırma 
(Yöntemler/Aralık) 
Detaylı Araştırma 
(Yöntemler/Aralık) 
Palplanş 
Palplanş 
yüzeyi 
düzensizliği 
Palplanş yüzeyinin dalga 
etkisinin kontrolü (10-15 m 
aralıkla)  
 
Palplanş Korozyon 
Dalgıç tarafından gözlem 
(tüm yüzey) 
Ultrasonik kalınlık ölçer ile 
palplanş kalınlığı ölçümü (20 
m aralıklarla OSS, ASS 
maksimum dönme anınfdaki 
noktada) 
Oturma, 
Dalgalanma, 
Eğilme 
Merkez hattındaki üç 
noktanın ve apronun hem 
arka hem ön çizgilerinin 2.5 
m aralıklarla seviye tespitinin 
yapılması. 
 
Apron 
Çatlama 
Apron yüzeyi gözlemi 
 
Usturmaça, 
Baba 
Hasar Gözlem 
 
 
Tablo 4.10 Düşey kazıklı rıhtım için kontrol için etkenler (JICA, 1994) 
 
Deformasyon Kontrol 
konumu Etkenler 
Kazığın korozyonu  
Kazıklar 
Korozyonun derecesi, 
Kazığın kalınlığı 
Üst yapı üzerindeki çatlama, Beton bloklar  
Çatlama 
(Soyulma, Hasar) 
Giriş köprüsündeki hasar 
 ve oturma 
Giriş köprüsü   
Oturma, 
Yer değiştirme, 
Hasar Derecesi 
 
Tablo 4.11 Düşey kazıklı rıhtım için periyodik kontrol için etkenler (JICA, 1994) 
 
Kontrol Konumu  Etkenler Periyot 
Kazıklar 
  
Korozyon
  
İki yılda bir 
(Kalınlık ölçümü her
5 yılda bir) 
Üst yapı Çatlama 
İki yılda bir 
 
 
 
 
Tablo 4.12 Düşey kazıklı rıhtım için periyodik olmayan kontrol için etkenler (JICA, 
1994) 
Kontrol Konumu  Etkenler 
Giriş köprüleri 
Oturma, 
  
Yer değiştirme,
  
Hasar derecesi
 
 
 
 

---

 
 
89
4.5. Tamir Yöntemleri 
 
Deniz yapılarında çeşitli tamir yöntemleri tarif edilmiştir (PIANC, 1990). 
 
Küçük Tamirler 
 
Küçük tamirler, bozulma ilk fark edildiğinde durdurmak için yapılan tamirlerdir. Hasar birkaç 
bloğun yer değiştirmesi, bazı çatlakların görülmesi, betonun renk değiştirmesi ve çelikte 
küçük alanlarda gözlenen paslanma olabilir.  Su geçirmez yapılar için, bu durum kendini 
artan sızıntı olarak gösterebilir. 
 
Büyük Tamirler 
 
Yapı kapasitesine ve kullanımına bağlı olarak bazı  sınırlamalara sahiptir (örneğin, temelin 
ortaya çıkması ve taşıma kapasitesinin kaybı gibi).  
 
Büyük Rehabilitasyon 
 
Büyük rehabilitasyon, ilave yapısal elamanlar eklenmesi ya da yapının yeniden yapılan 
kısımlarının tamamlanması durumlarını içermektedir.  
PIANC (1990) deniz yapılarında kullanılan malzemelere bağlı olarak tamir yöntemlerini 
detaylı olarak vermiştir. Beton ve betonarme yapılar için tamir ve koruma yöntemleri 
Tablo4.13 ve4.14’de verilmiştir. 
Tablo 4.13 Beton yapılar  (PIANC, 1990) 
 
Tanım Tanıma bağlı yöntem 
Zararlı etkilerin 
azaltılması 
Yüzeysel bakım 
Kaplama 
Boşlukların doldurulması 
Membran uygulanması 
Hidrofobik yöntem 
Çatlakların doldurulması ya da çatlakların ek yerlerine 
dönüştürülmesi. 
Nem kontrolü 
Yüzeysel bakım 
Kaplama 
Hidrofobik yöntem 
Beton yenilenmesi 
Hasarlı veya bozulmuş betonun astar veya betonla yenilenmesi 
Yapının elemanlarının yenilenmesi 
Yapısal güçlendirme 
İlave beton eklenmesi 
İlave veya yeni iç donatı eklenmesi 
Dış donatı eklenmesi 
Koruyucu levha kaplanması 
Çatlaklara ve boşluklara enjeksiyon yapılması 
Kimyasal dayanım 
Kaplama yoluyla yüzeysel bakım 
Harç ya da beton ilave edilmesi 
Fiziksel dayanım 
Kaplama veya doldurma yoluyla yüzeysel bakım 
Astarlama ya da beton ilave edilmesi 
 
 
 
 
 
 
 

---

 
 
90
Tablo 4.14 Betonarme yapılar (PIANC, 1990). 
 
Tanım Prensibe 
bağlı yöntem 
Pasivasyonun 
sağlanması 
Bozuk betonun yanilenmesi 
Elektrokimyasal olarak veya difüzyon ile realkalinizasyon 
Klorürün çıkarılması 
Pas payının artırılması 
Yüzey kaplaması 
Dayanıklılığın artırılması  Nem kontrolü, örneğin yüzey kaplaması  ile  ya  da  su 
geçirmezliğin sağlanması ile nem sınırlandırılması 
Donatının anodik ya da 
katodik kontrolü 
Donatıya aktif ya da bariyer kaplama uygulanması 
Donatının katodik 
kontrolü 
Yüzey kaplanması ile donatının katodik alanlarına oksijenin 
sınırlandırılması  
Katodik koruma 
Kurban anot sistemleri ya da ters akım sistemi ile donatının 
anodik alanlarını değiştirmek için elektriksel gerilim uygulanması 
 
4.6 Oyulma Koruması 
Yeni ya da mevcut yanaşma yerinin yıkılmasına neden olabilecek taban oyulması olasılığı 
olan bir durumda, taban koruması için yeterli tasarımın yapılabilmesi için fiziksel bir modele 
ihtiyaç duyulabilmektedir.  
 
• Rip-rap 
• Gabion 
•  Prefabrik beton levhalar 
• Değişik tipte fleksibil yapılar 
• Akım saptırıcıları  
• Geotekstil 
elemanlar. 
 

---

 
 
91
EK A – Taş/Tahkimat 
a.1. Tahkimat Taşının Özellikleri 
Deniz yapıları kapsamında kullanılan kaya malzeme esas olarak koruyucu tabaka, filtre 
tabakası ve çekirdek / dolgu malzemesinden oluşur. Kaya malzemelerin tahkimat için 
kullanılabilirliğini saptamaya yönelik parametreler ve ilgili limitler değişik kaynaklarda 
verilmektedir. Bu bağlamda;  
 
•  TS EN 13383-1, 2004a Koruma Tabakası Taşları (Zırh taşı) Bölüm 1: Özellikler  
•  TS EN 13383-2, 2004b Koruma Tabakası Taşları (Zırh taşı) Bölüm 2: Deney Metotları  
•  Kıyı Mühendisliği El Kitabı (1991) (manual on the use of rock in coastal and shoreline 
engineering) / CIRIA (İngiltere İnşaat Sektörü Araştırma ve Enformasyon Kurumu) ve 
CUR (Hollanda İnşaat Mühendisliği Araştırma ve Standartlar Merkezi) 
• Karayolları Teknik Şartnamesi (2006)  
 
gibi kaynaklar incelenmiş ve inceleme sonuçlarının  İdare’nin deneyimleri ile birlikte 
değerlendirilmesi sonucunda tahkimat gerecinin kaya özellikleri, arazi ve laboratuvar 
deneyleri ve ilgili şartname limitleri belirlenmiştir. Bu kaynaklara ait özet bilgiler aşağıda 
sunulmuş olup daha fazla detay için bu kaynaklara başvurulması önerilmektedir. 
a.1.1. TS EN 13383 Koruma Tabakası Taşları  
a.1.1.1. Genel Özellikler 
 
Tahkimat kapsamında değerlendirilen kayalar, iri sınıf, ince sınıf ve yoğun sınıf olmak üzere 
3 sınıfa ayrılır.EN13383-2 Madde-4’te belirtildiği şekilde alınan numuneler, İri sınıfla ilgili tane 
büyüklüğü dağılımı için EN 13383-2 Madde 5, ince sınıf ve yoğun sınıflarla ilgili kütle dağılımı 
için EN 13383-2 Madde 6 uygulanarak tayin edilir.İri sınıf kategoriler Tablo a.1,  İnce sınıf 
kategoriler Tablo a.2 ve Tablo a.3 , Yoğun sınıf kategoriler Tablo a.4 ve Tablo a.5’e  uygun 
olmalıdır. Uzunluk-kalınlık oranı 3’ ten büyük olan koruma tabakası taş parçasının yüzde 
oranı EN 13383-2 Madde 7’ ye uygun olarak tayin edilmelidir.Deney uygulanacak numuneler 
Tablo a.6 ‘da belirtilen özelliklere göre seçilmelidir.Şekil tayini için kullanılan koruma tabakası 
taşı parçalarının oranı % 50’den daha az parçalı veya kırıklı yüzeyler içeriyorsa,seçilmiş 
kategori için Tablo a.1 ‘deki şartlar sağlanmalıdır. 
Tablo a.1.Standart İri Sınıfın Tane Büyüklüğü Dağılımı İçin Özellikler 
Sınıf 
mm 
45/125 63/180 90/250 45/180 90/180 
a 
Sınıf 
CP 45/125 
CP 63/180 
CP 90/250 
CP 45/180 
CP 90/180 
a 
Elek Göz 
Açıklığı mm 
Elekten geçen  % 
360 
- - 
98-100 
- - 
250 
- 
98-100 90-100 98-100 98-100 
180 98-100 
90-100  -  90-100 
80-100 
b 
125 90-100  - 
0-50 
- 
- 
90 - 0-50 
0-15 - 
0-20 
b 
63 0-50 
0-15 - 0-50 - 
45  0-15  -  0-5 
c 0-15 0-5 
c 
31,5 - 0-5 
c -  -  - 
22,4 
0-5 c 
- 
- 
0-5 c 
- 
             a:90/180 mm sınıfı,tel kafes gibi özel uygulamalar için gösterilen sınıf 
 b:90/180 mm sınıfını gösteren 90 mm ile 180 mm’lik elekler arasındaki 
malzeme,kütlece ≥  %80 olmalı 
            c:Parçalar 

---