Microsoft Word leyli v? M?Cnun-nizami g?NC?VI. doc

Xəlil Yusifli
13

---

---

Ey adı эп gözəl başlanğıc olaıı.
Adınla başlanır yazdığım dastan.
Sən, ey xatirəsi könlümə həmdəm, 
Adın düşməmişdir dilimdən bir dəm. 
Bütün varlıqlan özün yaratdın,
Bağlı qapılara açardır adın.
Adının qəran olmadan əw əl 
Qələm tutmaınışdır dünyada bir əl.
Ey bütün varlığın həyat təməli, 
Yetməz dərgahına bir insan əli.
Sənin tərifindir "təbarəkallah"1 
Alqış cəlalına, feyzinə, allah!
Yeddi qız, doqquz taxt qapında sənin 
Olmuşdur daima pərdə çəkənin2.
Ey öz varlığı da bilinınəz hekmət. 
Zahirə, batinə bir sənsən bələd.
Bütün bu canlılar, cansızlar ki, var, 
"Yaran" deməyinlə yarandı onlar. 
Hökınünlə rah alır, əql alır bədən, 
Yaradan da sənsən, öldürən də sən.
Ey sirr aləıninin ulu məlırəıni, 
Dolduran, boşaldan sənsən aləmi. 
Sənin sifətində öz tərifin var,
Yox sözün yox olur, var sözün də var. 
Əınri mütləq olan, ey böyük hünər, 
Kainat əınrinlə iki bölünər.
Sən, ey möhtaclann ürək dirəyi, 
Böyük vicdanlann sənsən diləyi.
Ən iti gözlərə sən sünnə çəkdin,
Bağlı qapılara özün baş çəkdin.
Ey ustad, göstərir yazdığın əsər, 
Zamanı əw əldən axıra qədər.
Ağasan, qulundur hər şey dünyada, 
Sultan sən özünsən, başqası gəda.
15

---

Yolun, işığıdır əbədiyyətin,
Şəriksiz yaranmış bütün niyyətin. 
Saysız yaratdığın nemətlər durar,
Bu sirri tapmağa acizdir şüur. 
Lütfünlə hər şeyin qeydinə qaldın, 
Dünyanı ən yarar bir şəklə saldın. 
Axşamın qapqara, səhərin ala,
Atına göyləri yaratdın tovla3.
Yeddi düyüm vurdun göylərə, birdən 
Yetmişi açıldı, bu qüdrətindən4.
Bir kül qaldıraraq torpaqdan həmən, 
Onunla yüz ayna təmizlədin sən. 
Hansı bir varağı yazdınsa əgər,
Ikicə hərf ilə dedin müxtəsər.
Bir dağ çapmadısa bu kaf ilə nun, 
Göy adlı bir böyük Bisütun qurdun5. 
Hardasa dünyamn dövləti, van,
Bu iki hərfdir оп ш açan.
Yanlış bir hərf də yazmadın уепэ, 
Qoydun hər nöqtəni sən öz yerinə. 
Sənin sənətinlə yarandı aləm,
Yoxdur bu sənətdə başqa bir qələm. 
Lütf etmən yazığa, sığındım sənə,
Bir söz xəzinəsi bağışla тэпэ. 
Xəzinən bu payla heç də azalmaz, 
Başqa xəzinədə bu kərəm olmaz. 
Şahlığın. qulluğun öz qismətindən 
Нэг kəsə bir dövlət, nemət verirsən. 
Нэг zülmün alovu, məzlumun ahi. 
Bir sənə məlumdur, böyük ilahi!
Нэ1э yazılmamış kitablan sən 
Oxuyub aləmə xəbər verirsən.
Əql büdrəmədə, kuyinsə-zülmat,
Yol da ki, tük kimi nazikdir, heyhat! 
Köməyim olmasan, ya pərvərdigar, 
Bu düyüm əql ilə necə açılar?
Əql işıq alır sənin qapından,
16

---

Yanar dərgahına girdiyi zaman...
Ey mənim əqlimə mənalar verən,
Мэп axtanşçıyam, sən yol göstərən. 
Yollanm qorxulu olsa da bu dəm,
Sən ki, rəhbərimsən qorxan deyiləm. 
Yüküm çox ağırdır düşmüşəm gücdən, 
Tükənmiş taqətim, de, neyləyim mən, 
Nə qorxu, yoxsa da canımda qüdrət, 
Sənin köməyinlə işlərəm, əlbət.
Lütfün ki, qəhrindən ayn deyildir, 
Yanında şərbət də, zəhər də birdir. 
Əsirəm, şübhəsiz, hüzuranda mən, 
Lütfünlə yaşaram, ölləm qəhrindən. 
Qoy, içim mərhəmət şərbətlərindən, 
Qəzəb badəsini mənə vermə sən. 
Qəzəbin layiqsə əzəldən bizə,
Rəhmin də düşmüşdür qismətimizə.
Nə qədər nəfəsim çıxmamış candan, 
Əlim ətəyində gəzirəm hər an.
Bir gün can evimdən çıxsa nəfəsim, 
Dualar deyəcək adına səsim.
Ölüm səfərinə qoyarsam ayaq,
Adın vücuduma hünut olacaq6.
Tozlara dönsə də bu aciz bədən,
Нэг yerdə, hər zaman məbədim sənsən. 
Ilahi, пэ qədər dünyada sağam,
Sənin xatironlo yaşayacağam.
Böyük dərgahına girdiyim zaman, 
Neylər bu dərgahdan qovulmuş şeytan. 
Boynuma asdımsa tilsimini mən, 
Qorxmuram divlərin böyüklüyündən. 
Mənəm dərgahında bir dilsiz ehram, 
Sənin sorağında ləbbeyk vuraram7. 
Ehram sındıranlar çoxdur dünyada,
Bu şərdən məni gəl saxla, ey xuda! 
Bəlalar gizlidir, bikəsəm, allah!
Varmı səndən özgə mənə bir pənah?!
17

---

Bir sənsən dünyada əlimdən tutan,
Nə versən qailəm, böyük yaradan.
О saf cövhərindən alsa bədənim,
Misim qızıl olar dünyada mənim. 
Lütfündən bir işıq göstərsən, əgər, 
Torpaq qızıl olar, su dürrə dönər.
Bir gövhər də olsam, bir saxsı da mən, 
Hüsnüm bəzənmişdir sənin hüsnündən. 
Libasım ətrinlə qoquyar müdam,
Buyam ya "dirəmnə" ya da "ud" olsam8. 
Qarşında пэ dinim, пэ taətim var, 
Qapında boş əlim şəfaət umar.
Gəmim qərq olmamış qanlı sularda, 
Rəhm et, əlimdən tut, qalmayım darda. 
Qaldır yıxılmışı bu qara yerdən,
Məni cəhl atından özün düşür sən,
Ilahi, dar gündə sən ol həmdəmim, 
Istədiyin уегэ çatsın qədəmim.
Aç mənim üzümə nur xəzinəni, 
Zülmətlər içindən xilas et məni. 
Qorxuyla, umudla baxıb dünyaya,
Bir pərvanə olum günəşə, aya.
Söylə, пэ vaxtadək bir tikə üçün 
Şaha və gədaya yalvanm hər gün. 
Süfrəndən nemətli bir şey olarmı? 
Səndən səxavətli dünyada varmı?
Öz xırmanından ver zəkatımı sən, 
Qəbzinlə gəzməyim qapı-qapı mən.
Bir əkin yeriyəm hər yanı bərbad,
Bu, suyla, torpaqla olacaq abad.
Мэпэ öz qapından ver torpaqla su, 
Axıtsın yolumda olan kol-kosu.
Məni mənliyimdən ayıran zaman 
Sən öz cövhərini alma canımdan.
Məni qaytaranda özümə, dərhal, 
Mərhəmət kölgəni gəl, üstümə sal.
Bu sayən olmasın çıraqdan uzaq,
18

---

Gün kimi parlasın işığ saçaraq.
Taki işığınla həmdəm olum mən,
Nur kimi kənarda durum kölgədən. 
Başqa həmdəmləri almayım dilə, 
Unudum nə varsa bu gündən belə, 
Vəfasız yarammş bütün qapılar,
Bir sənin qapında vəfa tapılar.
Ancaq həyatdadır vəfa, etibar,
Ölümlə dağılıb məhv olur onlar.
Yalmz sənin əhdin əbədi qalır,
Ölüm də, dirim də səndən əhd alır. 
Qiyamət gününü görmədikcə mən 
Ayrılan deyiləm sənin əhdindən.
Bir səni çağınr cahanda səsim,
Xatirən olmasa batar nəfəsim.
Əzəl yer üzünə mən gəlməmişdən, 
Qurduğun nizamı görməmişdim mən. 
Torpaqdan yaratdın mayəmi mənim, 
Torpaqdan yem aldı bütün bədənim. 
Tann! Varlığıyın gözəlliyindən 
Bütün kainata zinət vermisən.
Lütfun ki, olmuşdur mənə müyəssər, 
Varlığım çürüyüb gedənə, qədər - 
Harda otur desən, oturacağam,
Qarşında qul kimi lal duracağam. 
Gördüyün bu yoldan çox keçmişəm mən, 
Gah quyu dibindən, gah taxt üstiindən. 
Istər qoca olum, istərsə cavan,
Yollar müxtəlifdir, mən isə haman.
Bir haldan bir hala keçsəm də dəm-dəm, 
Yenə ilk şəklimlə hərəkətdəyəm.
Möhtac yaratmadın sən məni əzəl, 
Dünyada heç məni mətəl qoyma gəl. 
Zərrəcə qorxmuram gələn əcəldən,
Bu yol dərgahına gedir əzəldən.
Bağ, bostan yoludur ölümün izi,
Dostiar sarayına apanr bizi.
19

---

Ölüm ki, səndəndir пэ qüssə, пэ qəm, 
Qoy ölüm, ölümdən man dad çəkmərəm. 
Hərçəndi dünyada ölüm gerçəkdir, 
Ölüm, ölmək deyil, yer dəyişməkdir.
O, yemək yerindən yataq yerinə,
Ordan şah yanına bir yoldur yenə.
Sənin məclisinə gedən bu yoldan,
Əbədi yuxudan qaçmaram, inan.
Sənin şövqin ki, var, mən bəxtiyaram, 
Şad yatıb, hər zaman şad da qalxaram. 
Əgər dərd üzündən qulun Nizami 
Sənə yalvardısa, tut ilticami.
Dəryandan yüksələn bulut bil məni, 
Yağsam da, boşaltma bu xəzinəni.
Yüz lüğət yaradıb, yazsa yüz əsər,
Нэг sözün başında səni təriflər.
O, yüz min üzr ilə qapında durar,
Bilir ki, boynunda min günahı var.
O, bütün dərdini danışmaz ki, sən 
Lallann dilini yaxşı bilənsən.
Xəmirəm qarasa, sən yoğurmusan, 
Xəttim qanşıqsa, özün qurmusan.
Sən öz xətlərinin hamsım yusan, 
Ömürlük bağlaram ağzımı, inan.
Bir daha versən də mənə ixtiyar, 
Hakimlər hakimi, ixtiyann var.
Ölüm pəncəsiylə döyüşməmiş mən, 
Ruzgann cilovu çıxmamış əldən,
Sən т э п э rəhm edib, yol göstər уепэ, 
Peyğəmbər qəbrinin ziyarətinə.
20

---