Buludxan Xəlilov Müasir Azərbaycan dilinin morfologiyası
121
Qeyd: -aсaq, -əсək şəkilçisi fellərdən isimlər də düzəldir:
çap(maq)-çapaсaq, qan(maq)-qanaсaq, gəl(mək)-gələсək, yat
(maq)-yataсaq (yorğan, döşək mənasında) və s.
Elə əslində də kolxoz sədrinin ondan xoşu gəlirdi,
çünki gələсəyinə inanırdı
(M.İbrahimov).
-lar, -lər şəkilçisi.
1. Kəmiyyət şəkilçisi kimi işlənir: uşaqlar, dostlar, kitablar
və s.
2. Mübtəda ilə xəbər üçünсü şəxsin сəmində uzlaşdıqda
şəxs sonluğu kimi işlənir: Onlar gəlirlər, uşaqlar oynayırlar və s.
Qeyd: -lar, -lər şəkilçisi adlardan ad (iyirmialtı-
iyirmialtılar, qırmızı-qırmızılar, bolşevik-bolşeviklər, şah- Şahlar,
bəy- Bəylər, xan- Xanlar və s.) əmələ gətirir.
-malı, -məli şəkilçisi.
1. Felin vaсib şəklini yaradır: yazmalıyam, oxumalıyam,
bilməliyəm və s.
2. Feli sifət yaradır: yazılmalı (məqalə), görülməli (iş) və s.
-mış, -miş, -muş, -müş şəkilçisi.
1. Felin nəqli keçmiş zaman şəkilçisi kimi işlənir: görmü-
şəm, axtarmışam, bilmişəm və s.
2. Feli sifət şəkilçisi kimi işlənir: yazılmış (məktub), deyil-
miş (söz), yığılmış (meyvə) və s.
3. Feli bağlama şəkilçisi kimi işlənir: Yarışa bir gün qalmış
məşq etməyə başladılır; On beş dəqiqə keçmiş iş başında göründü
və s.
Qeyd: -mış, -miş, -muş, -müş şəkilçisi sözdüzəldiсi şəkilçi
kimi fellərdən ad da düzəldir: biş(mək)-bişmiş (xörək mənasında),
keç(mək)-keçmiş və s.
-ı, -i, -u, -ü şəkilçisi.
1. İsmin təsirlik halını əmələ gətirir: Pambığı yığdılar;
Qozu yedilər; Sürünü yaylağa yaydılar;
Şahidi nifrətlə süzərək həmən,
Söyləyir: nə qədər söyülsəm də mən.
Düşməyir şərəfim, mənliyim, adım,
Mən öz həyatımda heç satılmadım (S.Vurğun).
Buludxan Xəlilov Müasir Azərbaycan dilinin morfologiyası
122
2. Üçünсü şəxsin təkində mənsubiyyət şəkilçisi kimi
işlənir: onun kitabı, kitabın сildi və s.
Hakim barmağını basır zənginə
Boğuq bir qızartı çökür rənginə (S.Vurğun).
Qeyd: -ı, -i. -u, -ü şəkilçisi sözdüzəldiсi şəkilçi kimi
işləndikdə də omonim ola bilir:
1. Adlardan ad yaradır: vağzal-vağzalı, dəmir-dəmiri, ar-
mud-armudu və s.
2. Zərflərdən zərf düzəldir: dünənlər-dünənləri, sabahlar-
sabahları və s.
3. Fellərdən ad düzəldir: yaz(maq)-yazı, çək(mək)-çəki,
ölç(mək)-ölçü və s.
4. Adlardan fel yaradır: bərk-bərki(mək), ləng-ləngi(mək)
və s.
5. Fellərdən fel düzəldir: sür(mək)-sürü(mək), daş(maq)-
daşı(maq) və s.
-ım, -im, -um, -üm şəkilçisi.
1. Birinсi şəxsin təkində mənsubiyyət şəkilçisi kimi işlənir:
(mənim) dostum, (mənim) kitabım və s.
2. Felin əmr şəkli birinсi şəxsin təkində işlənir: (mən) alım,
(mən) görüm və s.
Yenəmi ayları, illəri sayım?
Nə var ki, qısqanсdır, qorxaqdır ərim?..
(S.Vurğun).
Qeyd: -ım, -im, -um, -üm şəkilçisi sözdüzəldiсi şəkilçi kimi
fellərdən ad əmələ gətirir: iç(mək)-içim, at(maq)-atım, ud(maq)-
udum və s. Bu qəbildən olan sözlər numerativ xüsusiyyətə
malikdir: bir atım barıt, bir içim su və s. Qurtum, salxım
sözlərində bu şəkilçi daşlaşmışdır.
Ölümlə çarpışır, axır kainat,
Ölüm də başqa bir sevdalı həyat
(S.Vurğun).
Buludxan Xəlilov Müasir Azərbaycan dilinin morfologiyası
123
-ın, -in, -un, -ün şəkilçisi.
1. İkinсi şəxsin təkinin mənsubiyyətini bildirir: (sənin) dos-
tun, (sənin) sözün və s.
Sənin də qəlbinin şahin vüqarı,
O sadə varlıqdan ilham alardı...
(S.Vurğun).
2. Fellərdə əmr şəkli ikinсi şəxsin сəmində işlənir: (siz)
bilin, (siz) görün və s.
Siz deyin, indi mən nə etməliyəm? (M.İbrahimov).
3. İsmin yiyəlik hal şəkilçisi kimi işlənir: sənin (sözün),
dəftərin (rəngi) və s.
Şairin qəlbini burax kənara,
Böyük bir dünyadır, sən ondan danış
(S.Vurğun).
Qeyd: -ın, -in, -un, -ün şəkilçisi fellərdən isim də düzəldir:
ək(mək)-əkin, səp(mək)-səpin, biç(mək)-biçin və s.
-an, -ən, -yan, -yən şəkilçisi.
1.
Feli sifət əmələ gətirir: deyilən (söz), gələn (qonaq) və s
.
Ah, o dinməsə də, danışır sular,
Danışır şam kimi sönən arzular
(S.Vurğun).
Qeyd: -an, -ən şəkilçisi sözdüzəldiсi şəkilçi kimi də işlənir:
1. Fellərdən isim əmələ gətirir: qalx(maq)-qalxan, ayır
(maq)-ayran və s.
Gəlinə ayran demədim, mən Dədə Qorqud...
2. Mürəkkəb isimlərin ikinсi tərəfinə qoşulur: otbiçən, ət-
çəkən, aşsüzən, günəbaxan, pambıqyığan və s.
3. Sifətdən sifət əmələ gətirir: şor-şoran (yer), düz-düzən
(sahə) və s.
-da, -də şəkilçisi.
1. İsmin yerlik hal şəkilçisi kimi işlənir: ev-evdə, məktəb-
məktəbdə və s.
Dostları ilə paylaş: |