Microsoft Word Socialized Choices 31-12 pod docx
Yüklə 2,33 Mb. Pdf görüntüsü
|
Socialized Choices - Labour Market Behaviour of Dutch Mothers 220 natuurlijke rol beschouwen om de meeste onbetaalde gezinstaken uit te voeren, wat vaak neerkomt op 80 procent van de taken voor de moeders en 20 procent voor de vaders. Opmerkelijk is dat de kwalitatieve studie liet zien dat, ondanks vergelijkbare arbeidsurenwensen, fulltime huisvrouwen iets meer egalitair lijken dan moeders met kleine deeltijdbanen. De negatieve ervaring van het helemaal alleen runnen van een huishouden, het feit dat ze het werk missen, en de vaak onthutste of verontruste reacties van hun sociale omgeving op hun ‘keuze’ om fulltime huisvrouw te zijn lijkt de algemene rolopvatting van fulltime huisvrouwen egalitairder te maken. Bovendien lijken ze arbeidsmarktkeuzes van andere moeders niet te willen veroordelen: iedereen moet doen wat ze wil. De bevinding is een voorbeeld van het dynamische en wederkerige karakter van attitudes en gedrag. Toch pasten huisvrouwen hun opvattingen niet aan om hun huidige levenswijze te rechtvaardigen, zoals zou worden gesteld door (cognitieve) dissonantie-theoretici (Festinger et al., 1956; Kroska en Elman, 2009). Eerder bleek het tegenovergestelde het geval: fulltime huisvrouwen werden – tegen de stroom in – bijna meer egalitair. Mogelijk willen zij de keuzes van andere moeders niet veroordelen, in reactie op de commentaren die zij zelf op hun eigen manier van leven krijgen. De kwalitatieve resultaten lieten ook zien dat ondanks verschillen tussen de attitudes van moeders, er ook veel overeenkomsten zijn tussen hun persoonlijke levensverhalen. Bijna alle geïnterviewden bleken opvallend tevreden over de taakverdeling met hun echtgenoten en waren terughoudend in het uiten van ontevredenheid. Het kan zijn dat ze hun mannen niet willen bekritiseren, wat tegen het westerse ideaalbeeld van de romantische liefde in zou gaan (Beagan et al., 2008, p.656; Kane en Sanchez, 1994, p.1081). Het kan ook een gevolg zijn van de hedendaagse notie van keuzevrijheid, waarin mensen verantwoordelijk zijn voor hun eigen keuzes (Everingham et. al. 2007). De idee van eigen verantwoordelijkheid kan leiden tot interne dialogen zoals: ‘als ik niet tevreden ben, maar het ligt aan mijzelf, dan kan ik maar beter niets zeggen’. Dergelijke mechanismen, die vaak als heel persoonlijk worden ervaren, kunnen tot sluimerende conflicten tussen echtgenoten leiden. Dit houdt in dat er geen openlijk conflict is, ondanks dat tenminste een van hen de situatie als ongewenst beschouwt. Toch bleek vaker uit de verhalen van de geïnterviewden de aanwezigheid van een ‘onzichtbare’ macht, de macht van de vanzelfspre- kendheid. De echtelijke relatie wordt gekenmerkt door geaccepteerde normen en vanzelfsprekende ideeën over de ‘natuurlijke’ verschillen tussen mannen en vrou- wen, terwijl in feite een situatie van ongelijkheid bestaat (Komter, 1990a). Daarnaast zijn er aanwijzingen dat de ‘acceptatie’ van ongelijkheden wordt ondersteund door collectieve of gedeelde herinneringen (die functioneren als vader de grootste bijdrage levert aan het gezinsinkomen en de moeder het leeuwendeel van de onbetaalde zorg- en huishoudelijke taken voor haar rekening neemt, maar ook in deeltijd betaald werk verricht. Dutch Summary - Ingebedde keuzes, onzichtbare beperkingen 221 ‘mentale codes’) aan hun eigen vaders. Uit de bevindingen van het kwalitatieve onderzoek kwam naar voren dat moeders de beelden van hun vaders, zittend op de bank met een krant, nog scherp op het netvlies hadden staan. In vergelijking daarmee zijn de bijdragen van hun eigen mannen in het huishouden en bij de opvoeding een grote verbetering. Toch interpreteren moeders de ‘ongelijkheden’ op verschillende manieren en heeft hun ‘acceptatie’ steeds een ander karakter. Moeders met traditionele/ adaptieve attitudes zagen geen ongelijkheden, zij beschouwden het als een natuurlijke situatie (moeders met kleine deeltijdbanen), of vonden dat ze niet mochten klagen omdat ze zelf geen betaald werk hadden (thuisblijfmoeders). Egalitaire moeders vonden het min of meer normaal dat hun mannen een groot deel van het onbetaalde werk op zich namen, maar leken resterende ongelijkheden te accepteren, zoals het regelen van een babysitter en het kopen van cadeautjes voor vrienden van hun kinderen. Persoonlijke arbeidsattitudes Slechts twee arbeidsattitudes oefenden een positief effect uit op de arbeidsurenwens van de moeder: “Werken (betaald) vind ik leuk “ en “Ik werk om economisch onafhankelijk van anderen te zijn”. Dit resultaat kan een gevolg zijn van het feit dat in de vragenlijst respondenten werden gedwongen om hun meest relevante attitudes te kiezen, doordat ze maar drie van de elf stellingen over hun werk- en levenshouding konden kiezen. Van de geënquêteerde moeders koos slechts 30 procent voor de mogelijkheid “Ik werk om economisch onafhankelijk te zijn”, terwijl in het geval respondenten alle mogelijke werk en levensstellingen kunnen kiezen, 74 procent van de moeders bevestigt dat zij het belangrijk vindt om economisch onafhankelijk te zijn (Merens et al., 2011, p.99). Door de specifieke vragenlijst kozen moeders waarschijnlijk alleen hun sterkste persoonlijke attitudes, die consistent en makkelijk oproepbaar in hun geheugen waren (Ajzen en Fishbein, 2005). In het kwalitatieve onderzoek onderschreven bijna alle geïnterviewde moeders de intrinsieke waarden van werk, zoals het doen van iets nuttigs voor de samen- leving, zelfontplooiing en sociale contacten, maar tegenover carrière-ambities stonden ze afwijzend. Uit verschillende eerdere onderzoeken is al gebleken dat mannen, in tegenstelling tot vrouwen, meer hechten aan instrumentele arbeidswaarden, zoals salarissen, carrières en aanzien (Merens et al., 2011). Dit is, in lijn met de redenering van deze studie, vermoedelijk omdat de meeste moeders niet hebben geleerd om die aspecten van werk na te streven. Interessant is dat de geïnterviewde moeders duidelijk van elkaar verschilden wat betreft één arbeidsattitude, grotendeels in overeenstemming met de kwantitatieve resultaten. Moeders met een egalitaire attitude zeiden dat zij onder meer werken om economisch zelfstandig te kunnen zijn. Voor vrouwen die hechten aan hun economische onafhankelijkheid, lijkt het - net als voor mannen - Yüklə 2,33 Mb. Dostları ilə paylaş:
|