ed
ən monoqrafiyasında M.Tərbiyətin təzkirəsindən və digər
eti
barlı mənbələrdən istifadə edərək yazmışdır: «Xətib Təbrizi
qazandığı biliklərlə kifayətlənmir, o, təhsilini artırmaq, filolo-
giya elminin bütün sirl
ərinə vaqif olmaq üçün inadla çalışır.
T
əbrizdə alim məşhur leksikoqraf Əbu Mənsur Məhəmməd əl-
Əzhərinin «Ət-Təhzib fi-l-lüğə» («Dildə düzəliş») adlı əsərini
əldə edir. Əsəri diqqətlə oxuyan alim rast gəldiyi bəzi dilçilik
m
əsələlərini aydınlaşdırmaq üçün İbn-Xəlliqanın göstərdiyinə
gör
ə Təbriz alimlərinə müraciət edir və ona o dövrün məşhur
şairi və dilçisi Əbul Əla əl-Məərrinin yanına getməyi məsləhət
görürl
ər» [147, s.24]. Xətib yoxsul olduğu üçün kitabları mi-
nikl
ə aparmaq imkanı olmur. Buna görə də kitabları bir kisə-
nin için
ə qoyub çiyninə atır və Təbrizdən Müərrə şəhərinə yol-
lanır. Kitablar ağır olduğu üçün Xətib yolda tərləyir və tər ki-
tablara keçir. O, Bağdada çatdıqda kitablarda tər ləkəsindən
başqa bir şey qalmır.
Yaqut H
əməvinin təzkirəsinə əsasən müəyyənləşmişdir ki,
X
ətib Təbrizi Əbul Əlanın «ölümündən sonra da elmi axtarış-
larını dayandırmamış, təhsilini dövrünün tanınmış alimlərinin
ya
nında davam etdirmişdir. Yaqut Əl-Həməvi bu alimlərdən
ona q
ədər şəxsiyyətin adını çəkir» [21, s.82]. Xətib Təbrizinin
«
Şərh əl-Həmasə» əsərində də «onlarla şair, ədib, tənqidçi, dil-
çi, tarixçi v
ə alimin adı çəkilmiş, onların əsərlərindən nümunə-
l
ər verilmiş, onların fikir və mülahizələri, dövrün ədəbi həyatı
kontekstind
ə araşdırılmışdır... Bu dövrün ədəbiyyat məsələlə-
rinin t
ədqiqi, ərəb və ümummüsəlman şairlərinin həyat və ya-
ra
dıcılığı ilə yaxından tanışlıq, dövrün ədəbiyyatına XI əsr sə-
viyy
əsindən nəzər salmaq üçün bu şərh ən qiymətli ədəbiy-
yatşünaslıq mənbələrindən biridir» [21, s.191].
Yenid
ən təzkirələrə fikrimizi yönəltməklə qeyd etməliyik
ki, burada mü
əlliflərin həyatları haqqında maraqlı hadisələr se-
çilib verilm
əsi böyük önəm daşıyır. Bu xüsusiyyətlər Əmir
K
əmaləddin Hüseyninin «Məcalisül-üşşaq» («Aşiqlər məcli-
si») t
əzkirəsinə də şamil edilə bilər. Belə ki, burada İmadəddin
11
N
əsiminin həyatı və faciəli ölümü haqqında məlumat başqa
t
əzkirələrə nisbətən geniş verilmişdir. Təzkirə müəlliflərinin
onlarla şəxsən yaxın və əlaqədar olan şəxsiyyətlər haqqında
verdikl
əri məlumat daha dəqiq olduğu üçün həm də çox ma-
raqla istifad
ə edilir. Məsələn, başqa təzkirələrdə də məlumat
olmasına baxmayaraq Sam Mirzənin (1517-1567) «Töhfəyi-
Sami» t
əzkirəsində atası Şah İsmayıl Xətainin (1486-1524) ya-
radıcılığı haqqında ilk məlumatı daha səhihdir. Təzkirədə Sam
Mirz
ə atasının tərcümeyi-halından və şeirlərindən bəhs etmiş-
dir. XV yüzilin sonu – XVI yüzilin
əvvəllərində yaşamış,
Az
ərbaycan şeiri tarixində önəmli yer tutan Həbibinin həyatı
haqqında da ilk və mühüm məlumatı Sam Mirzə «Töhfəyi-
Sami»d
ə vermişdir.
Dövl
ətşah Səmərqəndinin «Təzkirətüş-şüəra» əsərində də
elm, m
ədəniyyət və ədəbiyyat xadimləri haqqında maraqlı mə-
lumatlar verilmışdir. Təzkirə müəllifinin XIII əsrin sonu –
XIV
əsrin əvvəllərində poeziyamızın inkişafında əhəmiyyətli
yer tutan şairlərdən olan Əvhədi Marağalı (1274-1378), XIV
yüzilin görk
əmli şairi Əssar Təbrizi (1310-1390) və başqa
şairlərimiz haqqında verdiyi məlumat ən səhih qaynaqlardan
hesab edilm
əklə bərabər tərcümeyi-hal örnəklərini aşkarlamaq
baxımından diqqət çəkir. Qaynaqlara əsasən Dövlətşah
S
əmərqəndinin Əssar Təbrizi haqqında məlumatı, onun yüksək
m
əhəbbəti, səmimi dostluğu tərənnüm edən «Mehr və
Müştəri» poemasını yazma səbəbi şairin dili ilə belə izah edi-
lir: «A
ğır günlərimdə mənə həyan olan səmimi və sadiq dos-
tum bir gün yanıma gəlib mənə dedi: sənin şirin sözlərin, xoş
dil
əyin, rəvan təbin var. Şeir aləmində tanınan sənətkarsan,
şairlərin dilində ustad adlanırsan. Divanında məsnəvidən başqa
h
ər cür şeir vardır. İndi də bu sahədə özünü imtahan et ki, ya-
rat
dığın divan bu məsnəvi ilə tamam olsun. Elə bir dastan ya-
rat ki, g
ələcək nəsillər səni heç vaxt unutmasın» [240, s.16].
Dostunun bu n
əsihətləri şairə xoş təsir bağışlayır. Onun söz-
l
ərində rəddedilməz məntiq olduğunu görən şair etiraz etmir,
12
«Mehr v
ə Müştəri» əsərini qələmə alır.
«XVI
əsrdə Bağdadda yaşayan Azərbaycan şairləri haqqın-
da bir sıra əsaslı məlumata Əhdi Bağdadinin «Gülşəni-şüəra»
adl
ı təzkirəsində rast gəlirik. Bu təzkirədə həmin şairlərin tək-
t
ək qəzəl və beytləri saxlanılmışdır ki, həmin şeirlər... Füzu-
linin müasiri olan v
ə Bağdadda yaşayan Azərbaycan şairləri-
nin öz ana dill
ərində sənətkaranə əsərlər yazıb-yaratdıqlarını
aydınlaşdırmağa əsas verir» [27, s.362].
XIX
əsr Azərbaycan ədəbiyyatına daxil olan təzkirə nümu-
n
ələrinə aid S.Ə.Şirvaninin, M.M.Nəvvabın, M.Müctəhidzadə-
nin t
əzkirələri xüsusilə qeyd olunmalıdır. 280-dən çox sənət-
kar haqqında məlumat verilmiş S.Ə.Şirvani təzkirəsindən son-
ra 107 şairin həyat və yaradıcılığı haqqında məlumat və əsər-
l
ərindən nümunələri əhatə edən «Təzkireyi-Nəvvab» XIX əs-
rin
ən əhatəli təzkirə nümunəsi kimi qiymətləndirilə bilər. Təz-
kir
ənin ən maraqlı cəhəti odur ki, Nəvvab haqqında məlumat
v
ə əsərlərindən nümunələr verdiyi şairlərdən avtoqraf topla-
mışdır ki, buna da Nəvvaba qədər heç bir müəllifin təzkirə-
sind
ə təsadüf olunmur. Təzkirədə Nəvvabın özü haqqında ver-
diyi m
əlumat daha əhatəli və dolğundur. Burada müəllif tərcü-
meyi-
halının bəzi məqamlarına toxunmuş və əsərləri haqqında
qısa məlumat vermişdir. Əsərlərini yazmaqda əsas məqsədi öz
h
əmdəmlərinə və millətə səmimi xidmətdən başqa bir şey
olmadığını qeyd edən Nəvvab ümid edir ki, din qardaşları onu
xeyir-dua il
ə yad edəcəklər. Təzkirənin məqsədi barədə Nəv-
vab yazır: «Təzkirənin məqsədi zəmanə şairlərinin həyat və
ya
radıcılığını dövran ariflərinə çatdırmaq olduğundan mən bu
m
əqsədə əməl etdim, aqillərə əziyyət verib, bu sətirləri yaz-
dım» [191, s.238].
XX
əsr Cənubi Azərbaycan alimi Əziz Dövlətabadi «Sü-
x
ənvərani-Azərbaycan» («Azərbaycan şairləri») təzkirəsinin
I cildind
ə [292] 352, II cildində [293] 499 fars dilində yazan
Az
ərbaycan şairləri haqqında məlumat vermişdir. Əziz Dövlə-
tabadinin «Qafqaz
ın farsca yazan şairləri» təzkirəsində isə
13
Dostları ilə paylaş: |