153
adlarına pul buraxıb, məsciddə xütbə oxutmaq idi.
Ġkinci addım isə bir-birilərindən ələ keçirdikləri
kitabları parçalayıb, əvvəlinə özlərini «cahan
hakimi» kimi öyən ithaf və yeni titul qoyub yenidən
cildlətmələriydi ki, görənlər həmin hökmdarın
kitabına baxıb cahan hakimi olduğuna inansınlar.
Onlardan biri, Teymurun nəvəsi Uluqbəyin oğlu
Əbdüllətif Heratı ələ keçirəndə xəttatlarını,
nəqqaĢlarını, cildçilərini atasının adına dərhal kitab
hazırlanmasına elə canfəĢanlıqla səfərbər eləyib,
onları elə tələsdirirmiĢ ki, parçalanan cildlərdən
çıxan rəsmlər, yazılı səhifələr cırılıb yapıĢdırılanda
bir-birinə qarıĢır. Hansı kitabın hansı hekayənin
parçası olduğuna fikir vermədən rəsmləri necə gəldi
cildlədib, kitablar düzəltmək naxıĢsevər Uluqbəyə
yaraĢmayacağına görə oğlu Heratın bütün
nəqqaĢlarını yığıb rəsmləri sırayla düzmək üçün
hekayələrini söyləməyi tələb eləyir. Amma hər
beyindən baĢqa bir hekayə çıxır, rəsmlər bir-birinə
daha çox qarıĢır. Onda son əlli dörd ildə Heratda
hökm sürmüĢ bütün Ģahların, Ģahzadələrin
kitablarına gözünün nurunu verəndən sonra
unudulan sonuncu qoca baĢ nəqqaĢı axtarıb tapırlar.
Rəsmlərə baxan qədim ustadın kor olduğu aĢkara
çıxanda təlaĢ baĢlayır, hətta gülənlər də tapılır,
amma qoca ustad yeddi yaĢına çatmamıĢ, ağıllı,
ancaq oxuyub-yazmağı bacarmayan bir uĢaq istəyir.
downloaded from KitabYurdu.org
154
Dərhal tapıb gətiriblər. Qoca nəqqaĢ uĢağın
qabağına bir rəsm qoyub, «Gördüyünü danıĢ», –
deyir. UĢaq rəsmdə gördüklərini danıĢanda qoca
nəqqaĢ da görməyən gözlərini göy üzünə dikib
diqqətlə dinləyir, sonra belə izah eləyir:
«Firdovsinin «ġahnamə»sindən Ġsgəndərin ölən
Daranı qucaqlaması... Sədinin «Gülüstan»ından
gözəl Ģagirdinə aĢiq olan xocanın hekayəsi...
Nizaminin
«Məhzəni-Əsrar»ından
həkimlərin
yarıĢması...» Ġxtiyar və kor qocaya qəzəblənən o
biri nəqqaĢlar: «Bunları biz də deyərdik, –
söyləyiblər, – bunlar ən məĢhur hekayələrin ən bəlli
məclisləridi». Qoca və kor nəqqaĢ bu dəfə uĢağın
qabağına ən çətin rəsmləri qoydurub yenə onu
diqqətlə dinləyir. «Firdovsinin «ġahnamə»sindən
Hörmüzün xəttatları bir-bir zəhərləyib öldürməsi»,
– yenə göyə baxa-baxa deyir. «Mövlananın
«Məsnəvi»sindən arvadını və arvadının aĢiqini
armud ağacının baĢında yaxalayan ərin yaramaz
hekayəsi və ucuz rəsm», – deyir, belə-belə görə
bilmədiyi bütün rəsmləri uĢağın izahından tanıyır,
kitabların cildlənməsini yoluna qoyur. Uluqbəy
ordusuyla Herata girəndə ustad nəqqaĢdan usta
nəqqaşların görməklə başa düşə bilmədikləri
hekayələri özünün heç görmədən tanımasının
sirrini soruĢur. «Bunun səbəbi, hesab edildiyi kimi,
kor olduğuma görə yaddaĢımın qüvvətli olması
downloaded from KitabYurdu.org
155
deyil», – qoca nəqqaĢ deyir. «Mən hekayələrin
təkcə xəyallarla deyil, sözlərlə xatırlandığını heç
unutmuram». Uluqbəy o sözləri və hekayələri öz
nəqqaĢlarının da bildiklərini, amma rəsmləri sıraya
düzə bilmədiklərini söyləyir. «Çünki, – qoca
nəqqaĢ deyir, – onlar öz hünər və sənətləri olan
nəqş barədə çox yaxşı düşünürlər, amma qədim
ustadların bu rəsmləri Allahın xatirələrindən
yaratdıqlarını bilmirlər». Uluqbəy uĢağın bunu
necə bildiyini soruĢur. «UĢaq bilmir, – qoca nəqqaĢ
deyir, – yalnız kor və ixtiyar nəqqaĢ kimi Allahın
aləmi yeddi yaşındakı ağıllı uşağın görmək
istəyəcəyi təki yaratdığını bilirəm. Çünki Allah
aləmi əvvəlcə görülmək üçün yaratdı. Sonra da bizə
sözləri verdi ki, gördüyümüzü bir-birimizlə bölüşüb
danışaq, amma biz sözlərdən hekayələr düzəltdik,
naxışın da həmin hekayələr üçün çəkildiyini güman
elədik. Ona görə də naxış, əslində, Allahın
xatirələrini çatdırmaq, aləmi onun gördüyü kimi
görməkdi.
CĠM
NəqqaĢ tayfasının haqlı və əzəli qorxusu
korluq əndişəsi üzündən bir vaxtlar ərəb
nəqqaşların gün doğanda günbatana, üfüqə uzun-
downloaded from KitabYurdu.org
156
uzadı baxdıqları, bir əsr sonra Şirazda çoxlu
nəqqaşın səhərlər acqarına ceviz içiylə döyülmüş
gül yarpağı əzib yedikləri məlumdu. Yenə eyni
dövrdə isfahanlı yaĢlı nəqqaĢların vəbaya yoluxan
sayaq növbəylə yoluxduqları korluğun səbəbi
saydıqları gün iĢığı düz iĢ taxtalarına dəyməsin
deyə otağın yarıqaranlıq küncündə, çox vaxt da
Ģamların iĢığında iĢləyər, Buxaradakı özbək
nəqqaĢxanalarında
ustadlar
gözlərini
günün
axırında ovsun oxunmuĢ suyla yuyardılar. Bütün bu
üsullar içində korluğa ən saf yaxınlaĢanı, təbii ki,
böyük Ustad Behzadın müəllimi ustad nəqqaĢ
Seyid Mirək tərəfindən tapılanıdı. Ustad nəqqaĢ
Mirəyə görə, korluq bəla deyil, bütün həyatını onun
gözəlliyinə həsr eləyən nəqqaşa Allahın verəcəyi
son xoşbəxtlikdi. Çünki naxıĢ nəqqaĢın Allahın
aləmi necə gördüyünü axtarmasıdı, bu təkrarsız
görüntü də ancaq uzun illər çalıĢandan sonra,
gözlər yorulub nəqqaĢ əməlli-baĢlı əyiləndə
qazanılan korluqdan sonra xatırlana-xatırlana olur.
Deməli, Allahın aləmi necə gördüyü təkcə kor
nəqqaşların yaddaşından dərk edilir. Bu xəyala
malik olanda, yəni xatirələrin və korluğun zülməti
içində gözünün qabağında Allahın mənzərəsi peyda
olanda qoca nəqqaş əli möcüzəvi rəsmi öz-özünə
kağıza köçürə bilsin deyə bütün həyatı boyu əlini
alışdırmaqla məşğul olur. Dövrün heratlı nəqqaĢları
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |