278
verə biləcəklərini sənə deyirlər. Məsələn, deyirlər
ki, sənə ər, uşaq, ev lazımdı…
Bu yuxular, həqiqətən, yuxularımızda
gördüyümüz Ģeylər deyil. Hamı günün günortaçağı
gördüyü yuxunu gecə gördüyünü danışır ki, işə
yarasın. Gecə gördükləri əsl yuxuları ancaq
sadəlövhlər danışır. Onda ya səninlə lağlağı
eləyirlər, ya hər dəfə olduğu kimi yuxunu pis yerə
yozurlar. Əsl yuxularısa, görənlər də daxil
olmaqla, heç kəs ciddi qəbul eləmir. Yoxsa siz
qəbul eləyirsiniz?
Dilucu söylənmiĢ yuxuyla ərimin, çox güman
ki, öldüyünü ehtimal eləyəndə atam əvvəlcə həmin
yuxunun həqiqət əlaməti kimi qəbul edilməyəcəyini
demiĢdi: amma yasdan qayıdandan sonra atam bu
dəfə yuxudan belə bir nəticə çıxardı ki, ərim,
doğrudan da, ölüb. Beləcə, dörd ildi heç cür
ölməyən ərimin yuxuda öldüyünə hamı inanmaqla
qalmadı, bu ölümə elə inandılar ki, sanki elan
edilmiĢdi. UĢaqlar, həqiqətən, yetim qaldıqlarını bu
vaxt dərk eləyib pəriĢan oldular.
«Heç yuxu görürsənmi?» – ġövkətdən
soruĢdum.
«Hə», – gülümsəyə-gülümsəyə dedi. «Atam
gəlmir, amma mən axırda səninlə evlənirəm».
Nazik burnu, qara gözləri, enli çiyinləri
atasına yox, mənə oxĢayır. Atalarının geniĢ və
downloaded from KitabYurdu.org
279
hündür alnını gözəl baĢlı oğullarımın ikisinə də
verə bilmədiyimə görə bəzən özümü günahkar
sayıram.
«Di get, qardaĢınla qılınc-qılınc oynayın».
«Atamın köhnə qılıncıylamı?»
«Hə».
UĢaqların qılınc və taxta taqqıltılarını
dinləyə-dinləyə uzun müddət tavana baxdım,
qəlbimdə qalxan qorxu və təlaĢa üstün gəlməyə
çalıĢdım. Mətbəxə enib Xeyriyyəyə dedim:
«Atam nə vaxtdı balıq Ģorbası istəyir. Bəlkə
səni Kadırğaya yolladım. O ġövkətin sevdiyi
lavaĢadan bir neçə yarpaq gizlətdiyin yerdən
çıxarıb uĢaqlara ver».
ġövkət mətbəxdə höləkə-höləkə yeyəndə
Orxanla yuxarı çıxdıq. Onu qucağıma götürüb
boynundan öpdüm.
«Tər içindəsən, – dedim, – burana nə oldu?»
«ġövkət əmimin qızıl qılıncıyla vurdu».
«Göyərib», – dedim, əlimi vurdum.
«Ağrıyırmı? Bu ġövkət nə düĢüncəsizdi? Bax sənə
nə deyəcəyəm. Sən çox ağıllısan, zərifsən. Səndən
bir Ģey istəyəcəm. Eləsən, sənə ġövkətə də,
kimsəyə də açmadığım bir sirr açacağam.
«Nə?»
downloaded from KitabYurdu.org
280
«Bu kağızı görürsənmi? Babanın yanına
gedəcəksən. Ona göstərmədən bunu Qara əfəndiyə
verəcəksən. BaĢa düĢdünmü?»
«BaĢa düĢdüm».
«Eləyərsənmi?»
«Nə sirr açacaqsan mənə?»
«Sən götür kağızı», – dedim. MüĢk kimi
qoxuyan boynundan bir də öpdüm. MüĢkü sözgəliĢi
dedim. Nə vaxtdı Xeyriyyə bu uĢaqları hamama
aparmır. ġövkət hamamdakı qadınları görəndə
qabağı qalxmağa baĢlayandan bəri getməyiblər.
«Sirri sonra deyərəm sənə». Öpdüm. «Sən çox
ağıllısan, çox gözəlsən. ġövkət gicbəsərdi. O,
anasına belə əl qaldırır».
«Aparmayacağam», – dedi. «Qara əfəndidən
qorxuram. Atamı öldürüb o».
«ġövkət dedi, elə deyilmi?» – dedim. «Tez
get aĢağı, çağır onu».
Hiddətimi üzümdə gördüyünə görə qorxuyla
qucağımdan düĢüb qaçdı. Çanağın ġövkətin
baĢında çatlayacağını sezdiyindən bəlkə bir az
məmnunuydu da. Bir az sonra ikisi də qızarıb-
pörtmüĢ halda gəldilər. ġövkətin bir əlində lavaĢa, o
biri əlində qılınc vardı.
«QardaĢına
Qara
əfəndinin
atanızı
öldürdüyünü demisən. Bir daha bu evdə belə bir Ģey
söylənməyəcək. Qara əfəndini sevəcəksiniz,
downloaded from KitabYurdu.org
281
sayacaqsınız. Aydın oldumu? Bütün ömrünüzü
atasız keçirməyəcəksiniz».
«Mən onu istəmirəm. Mən bizim evə, Hasan
əminin evinə qayıdar, atamı gözləyərəm», – ġövkət
kobudcasına dilləndi. Bir anlığa elə hirsləndim ki,
ona qapaz vurdum. Qılıncı hələ atmamıĢdı, əlindən
düĢdü.
«Atamı istəyirəm», – ağlaya-ağlaya dedi.
Amma mən ondan daha çox ağlayırdım.
«Atanız yoxdu artıq, qayıtmayacaq», –
ağlaya-ağlaya dedim. «Atasız qaldınız, baĢa
düĢdünüzmü, yaramazlar». Elə ağladım ki, içəridə
eĢidəcəklərindən qorxdum.
«Biz bic uĢaq deyilik», – ġövkət ağlaya-
ağlaya dedi. Uzun-uzadı, yana-yana ağladıq. Bir
müddət sonra ağlamaq ürəyimi yumĢaldıb, məni
yaxĢı insan elədiyinə görə ağladığımı hiss elədim.
Ağlaya-ağlaya uĢaqlarla bir-birimizi qucaqlayıb
döĢəyin üstünə uzandıq. ġövkət baĢını bərk-bərk
döĢlərimin arasına soxmuĢdu. Bəzən bu cür, mənə
möhkəm sıxılanda yatmadığını hiss eləyirdim.
Onlarla birgə mən də yatardım, amma fikrim
aĢağıdaydı. Dadlı biĢmiĢ narınc iyi gəlirdi. Birdən
sıçrayıb elə gurultu qopardım ki, uĢaqlar oyandılar.
«Gedin, aĢağıda Xeyriyyə sizin qarnınızı
doydursun».
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |