Orxan pamuk
Yüklə 4,51 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- 53. MƏNİM ADIM ESTERDİ
653 demək olar, tapıldığına görə bu gecə cananımın yatağına girə biləcəyim məntiqi məni bütün aləmə elə yaxınlaĢdırırdı ki, nar ağacını və təmir edilmiĢ pəncərə taylarını görəndə dərənin o biri tərəfinə qıĢqıran əkinçi kimi qıĢqırmaqdan özümü saxladım. Çünki ġəkurəni görən kimi: «Məlun qatilin kim olduğu məlum oldu», – deyib sözə baĢlamaq istəyirdim. Həyət qapısını açdım. Qapının cırıltısındanmı, quyunun qabından su içən
sərçənin qəmsizliyindənmi, evin qaranlıq vəziyyətindənmi, bilmirəm, amma on iki ildən bəri tək-tənha yaĢayan adamın canavar intuisiyasıyla dərhal evdə heç kəsin olmadığını baĢa düĢdüm. Ġnsan tək-tənha qaldığını necə kədərlə baĢa düĢür, yenə də bütün qapıları, dolabları, hətta pəncərə qapaqlarını belə necə açıb- örtürsə, elə elədim. Sandıqları belə açıb baxdım. Bütün bu sükut ərzində bircə eĢitdiyim Ģey sürətlə döyünən ürəyimin gumbultusuydu. Ununu ələmiĢ, ələyini asmıĢ qoca kimi ən uzaq sandığın dibində gizlətdiyim qılıncımı çıxarıb qurĢayanda bir anlığa rahatlıq tapdım. Qələmimlə iĢ gördüyüm neçə illər ərzində mənə qəlb rahatlığını və müvazinəti (yürüĢ müvazinətini də) əvvəldən axıracan fil diĢindən qəbzəsi olan qılıncım vermiĢdi. Kitablar yalnız insanın bədbəxtliyinə
654 Həyətə endim. Sərçə getmiĢdi. Batan gəmini tərk eləyən kimi, evi çökən qaranlığın sükutuna qoyub çıxdım. Ġndi özünə daha da güvənən qəlbim «qaç, get onları tap» deyirdi. Qaçdım. Yenə tünlük yerlərdə, kəsə olduğuna görə keçdiyim came həyətlərində əyləncə tapdıqları üçün nəĢəylə dalımca düĢən itlər artıb-çoxalanda yavaĢıyırdım.
AxĢam yeməyi üçün mərcimək Ģorbası biĢirirdim ki, Nəsim dedi: «Qapıda bir adam var». «ġorbanın dibi yanmasın», – deyib qaĢığı ona verəndən sonra ahıl əlindən tutaraq qaĢığı qazanın içində iki dəfə hərlədim. Çünki göstərməsəm, heç qarıĢdırıb-eləmədən qaĢığı Ģorbanın içində saatlarla saxlaya bilər. Qapıda Qaranı görəndə ona yalnız yazığım gəldi. Üzündə elə bir Ģey vardı ki, adam baĢ verəni soruĢmağa qorxurdu. «Sən içəri girmə, – dedim, – mən indi əynimi dəyiĢib gəlirəm».
655 Ramazan əyləncələrinə, varlı süfrələrinə, uzun çəkən toylara çağırılanda geydiyim qaralı-sarılı paltarlarımı geyindim, bayramlıq boğçamı götürdüm. Yazıq Nəsimə dedim: «ġorbanı gəlib içərəm». Bacaları kasıb qazanları kimi güclə tüstülənən yəhudi məhəlləciyindən Qarayla bir neçə küçə keçdik-keçmədik dilləndim: «ġəkurənin əvvəlki əri savaĢdan qayıdıb». Qara məhəllədən çıxana qədər susdu. Üzü çökən axĢamın rəngində, kül kimiydi. «Haradadılar?» – xeyli sonra soruĢdu. ġəkurəylə uĢaqların evdə olmadıqlarını belə baĢa düĢdüm. «Evlərindədilər», – dedim. Bu söz ġəkurənin əvvəlki evini ifadə elədiyinə görə Qaranın ürəyini dağlayacağını dərhal düĢünüb ikinci kəlməylə ümid qapısı açdım: «Hər halda». «Sən savaĢdan qayıdan əri gördünmü?» – gözlərimin içinə baxıb soruĢdu. «Mən nə onu gördüm, nə də ġəkurənin evdən çıxıb getdiyini». «Evdən çıxıb getdiklərini haradan baĢa düĢdün?» «Sənin sifətindən». «Mənə hər Ģeyi danıĢ», – qətiyyətlə dilləndi.
656 O qədər dərdliydi ki, bu Esterin – gözü pəncərədə, qulağı yolda o qədər xəyalpərvər qıza ər tapmağı bacaran, o qədər bədbəxt evin qapısını könül rahatlığıyla aça bilən Ester olması üçün heç vaxt hər Ģeyi danıĢmamalı olduğunu baĢa düĢə bilmirdi. «ġəkurənin köhnə ərinin qardaĢı Hasan, – dedim, – evinizə soxulub – «eviniz» deyəndə
savaĢdan qayıtdığını, ikindi vaxtı evə çatacağını, evdə anasını, uĢaqları görməsə, çox kədərlənəcəyini deyib. ġövkət anasına xəbəri çatdırsa da, ġəkurə ehtiyatlı davranıb, bir qərara gələ bilməyib. Ġkindiyə doğru ġövkət evdən qaçıb Hasanla babasının yanına sığındı». «Sən bunları haradan öyrənirsən?» «Hasanın iki ildə ġəkurəni köhnə evinə geri gətirmək üçün hiylələr iĢlətdiyini ġəkurə sənə demədimi? Bir müddət Hasan mənimlə ġəkurəyə məktublar göndərdi». «ġəkurə ona heç cavab verdimi?» «Ġstanbulun hər cür qadınını tanıyıram», – qürurla dedim. «ġəkurə kimi evinə, ərinə, namusuna sədaqətli olanı yoxdu». «Amma indi əri mənəm».
657 Səsində məni çox kədərləndirən o kiĢi inamsızlığı vardı. ġəkurə hansı tərəfə keçsə, o biri tərəfdə fəlakət baĢlayırdı. «Hasan ġövkətin atasını gözləmək üçün evə gəldiyini, anasının saxta nikahla getdiyi o yalançı ərə, yeni ataya görə çox bədbəxt olduğunu, geri qayıtmayacağını kağıza yazıb mənə verdi ki, ġəkurəyə aparım». «ġəkurə neylədi?» «Bütün gecəni yazıq Orxanla tək-tənha səni gözlədi». «Bəs Xeyriyyə?» «Xeyriyyə sənin gözəl arvadını bir qaĢıq suda boğmaq üçün neçə illərdi fürsət axtarır. Rəhmətlik ƏniĢtənin qoynuna bundan ötrü girirdi. ġəkurənin gecəni qatil və kabus qorxusuyla təkcə keçirdiyini görəndə Hasan mənimlə ġəkurəyə bir məktub da göndərdi». «Nə yazmıĢdı?» «Allaha Ģükürlər olsun ki, bu bədbəxt Ester oxumaq-yazmaq bilmir, qəzəbli əfəndilər, əsəbi atalar bu sualı verəndə onlara belə deyir: mən ancaq məktubu yox, məktubu oxuyan gözəl qızımın üzünü oxuya bilirəm». «Nə oxudun?» «Çarəsizlik».
Yüklə 4,51 Mb. Dostları ilə paylaş:
|