Orxan pamuk
Yüklə 4,51 Mb. Pdf görüntüsü
|
666 ġəkurənin qətiyyətsizliyindən xoĢum gəldiyini baĢa düĢüb sevindim. «Biz Qaranı istəmirik», – ġövkət cəsarətlə dedi. «Sən də daha bura gəlmə, gonbul». «Amma onda gözəl anana o sevdiyi qotazlı örtükləri, güllü, quĢlu yaylıqları, sənin sevdiyin köynəklik qırmızıları kim gətirər?» – deyib boğçamı otağın ortasına qoydum. «Yenə gələnə qədər açar, baxar, istədiyinizi geyinər, istədiyinizi taxar, istədiyinizi kəsər, biçər, tikərsiniz». Çıxanda kədərləndim: ġəkurənin gözlərini heç elə dolu görməmiĢdim. EĢiyin soyuğuna təzəcə alıĢırdım ki, palçıqlı yolda Qara əlində qılıncı məni saxladı. «Hasan evdə yoxdu», – dedim. «Bəlkə ġəkurənin qayıtmasını bayram eləmək üçün bazardan Ģərab almağa gedib. Bəlkə də dedikləri kimi, adamlarıyla tezliklə gələcək. Onda vuruĢarsınız, çünki dəlidi. Hələ o qızıl qılıncını çəksə...» «ġəkurə nə dedi?» «Qayınatası: «Yox,
olmaz, gəlinimi vermərəm», – dedi, amma sən ondan yox, ġəkurədən qorx. Arvadının fikri qarıĢıqdı, atasının öldürülməsindən iki gün sonra həm qatilin qorxusundan, həm Hasanın təhdidlərinə, həm də sənin heç bir xəbər vermədən yox olmağına görə
667 evdə qorxularla ikinci gecə keçirməyəcəyini baĢa düĢdüyü üçün qayıdıb – məndən soruĢ. Ona atasının qətlində sənin barmağının olduğunu da deyiblər... Amma ġəkurənin əvvəlki ərinin geri qayıtması-filan yoxdu. Hasanın yalanına ġövkət inanıb, atası da elə bil inanıb... ġəkurənin sənin yanına qayıtmaq niyyəti var, amma Ģərtləri də var». Qaranın gözlərinin içinə baxa-baxa Ģərtləri saydım. Dərhal əsl elçiylə danıĢan kimi rəsmi tərzdə qəbul elədi. «Mənim də bir Ģərtim var», – dedim. «Ġndi yenidən evə gedirəm». Qayınatanın arxasındakı pəncərənin taxtasını göstərdim. «Bir az sonra bura və qapıya həmlə eləyərsiniz. Mən qıĢqıranda qaçarsınız. Hasan gəlsə,
çəkinib-eləmədən vuruĢun». Əlbəttə, bütün bu sözlər özünə ziyan toxunmayacaq elçinin deyəcəyi Ģeylər deyildi, amma bu Ester özünü ölümün ağzına verir. «Boğçaçı» deyib səslənər-səslənməz qapı bu dəfə dərhal açıldı. Düz qayınatanın qarĢısına çıxdım. «Bütün məhəllə də, bu tərəfin qazısı da – hamı ġəkurənin çoxdan boĢandığını, yenidən Qurani-Kərimə uyğun olaraq evləndiyini də bilir», – dedim. «Sənin çoxdan ölmüĢ oğlun dirilib cənnətdən, Həzrəti Musanın yanından qayıdıb yanınıza gəlsə də, artıq ġəkurədən boĢanıb, daha
668 keçdi. Evli qadını qaçırıb burada saxlayırsınız. Qara xahiĢ elədi, deyim ki, bunun cəzasını qazıdan əvvəl öz adamlarıyla verəcək». «Səhv iĢ görər», – qayınata nəzakətlə dilləndi. «ġəkurəni biz qaçırtmadıq ki! Mən, Allaha Ģükür, bu uĢaqların babasıyam. Hasan əmiləridi. ġəkurə kimsəsiz qalanda neynəsin, bizə sığındı. Ġstəsə, dərhal uĢaqlarıyla qayıda bilər. Amma unutma, bura onun uĢaqlarını doğub, xoĢbəxtliklə yaĢatdığı evidi». «ġəkurə», – düĢüncəsiz tərzdə dedim. «Atanın evinə qayıtmaq istəyirsənmi?»
baĢlamıĢdı. «Atam yoxdu», – dedi. Yoxsa mənmi elə eĢitmiĢdim? UĢaqları əvvəlcə ətəklərinə, sonra onu oturdub sinəsinə sığındılar; hamısı bir-birini qucaqlayıb, komalaĢıb ağlaĢdılar. Bu Ester sadəlövh deyil: ağlamaqla ġəkurənin ayrı-seçkilik eləmədən hər iki tərəfi də idarə elədiyini çox yaxĢı baĢa düĢürdüm, amma səmimiyyətlə ağladığını da bilirdim. Çünki mən də ağlamağa baĢlamıĢdım. Az sonra baxdım, ilan Xeyriyyə də ağlayır. Evdə ağlamayan bircə adamın, yaĢıl gözlü təmkinli qayınatanın dadınasa Qaranın və adamlarının həmin anda baĢlayan hücumu çatdı.
669 Pəncərə taxtaları döyülməyə, qapı itələnməyə baĢladı. Ġki nəfər qapıya söykənmiĢdi, qəribə qoçbaĢıyla vurub güc verirdilər, hər vuranda evin içində top partlayan kimi səs çıxarırdı. «Sən gün görmüĢ, abırlı adamsan», – özümün göz yaĢlarımdan da cəsarətlənib qayınataya dedim. «Qapını açıb ġəkurənin gəldiyini de, eĢikdəki qudurmuĢ itlər əl saxlasınlar». «Evinə sığınmıĢ kimsəsiz qadını, üstəlik gəlinini, sən olsan, küçəyə atıb, bu itlərə verərsənmi?» «Özü getmək istəyir», – dedim. Ağlamaqdan tutulan burnumu
göy dəsmalımla sildim. «Onda qapını açıb, çıxıb gedə bilər», – dedi. ġəkurənin, uĢaqlarının yanında oturdum. Qapını itələyənlərin dəhĢətli gurultusu üzündən hər yeni hərəkət daha çox dərin gözyaĢı üçün bəhanəyə çevrilirdi: uĢaqlar daha bərkdən ağlamağa baĢlayırdılar, bu da həm ġəkurənin, həm də mənim göz yaĢlarımı sürətləndirdi. Amma ikimiz də evi az qala
yıxacaq zərbələrin, eĢikdəki təhdid
qıĢqırtılarının da hesabını verir, vaxt qazanmaq üçün ağladığımızı da bilirdik. «Gözəl ġəkurəm, – dedim, – qayınatan izin verir, ərin Qara bütün Ģərtlərini dərhal qəbul elədi, səni eĢqlə gözləyir, artıq sənin bu evdə iĢin yoxdu.
Yüklə 4,51 Mb. Dostları ilə paylaş:
|