Orxan pamuk
Yüklə 4,51 Mb. Pdf görüntüsü
|
698 «Əlbəttə». «Gözəldimi?» – dedim. «Biz gözəlikmi?» – soruĢdum. «Biz qədim ustadların möcüzələrində bir-birini zərif tərzdə öldürən əfsanəvi qəhrəmanlar qədər gözəlikmi?» «Bilmirəm», – Qara dilləndi. «Özümüzü güzgüdə görə bilmirəm». Ġçəri otaqdan pusan arvadımın bir az o tərəfimizdə yerdə duran qəhvəxana qəndili iĢığında bizi necə gördüyünü xəyalımda canlandıranda həyəcanla Qaranın qulağını, doğrudan, diĢləməkdən qorxdum. «Evimə və məhrəmiyyətimə xəncərinlə girib məni sorğu-suala çəkən Qara əfəndi, – dedim, – indi üstündə mənim gücümü hiss eləyirsənmi?» «Haqlı olduğunu da hiss eləyirəm». «Ġndi yenə soruĢmaq istədiyini soruĢ». «Mənə Ustad Osmanın səni necə sığalladığını danıĢ».
«ġəyirdlik illərimdə, mən indikindən daha da arıq, zərif, gözəl olanda indi mənim sənin üstünə çıxdığım kimi
üstümə çıxardı, qollarımı sığallayardı, bəzən əziyyət də verərdi, amma onun biliyinə, bacarığına və gücünə heyran olduğuma görə bunlar mənim xoĢuma gələrdi, pislik barədə fikirləĢməzdim, çünki onu sevirdim. Ustad Osmanı sevmək mənim üçün nəqĢ eləməyi, rəngləri, kağızı,
699 qələmi, rəsmin gözəlliyini, rəsm edilən hər Ģeyi, beləcə, aləmi və Allahı sevməyə açılan bir yoldu. Ustad Osman mənim üçün atadan üstündü». «Çox döyürdümü?» – soruĢdu. «Atanın döyməli olduğu sayaq yerində, ədalət duyğusuyla döydüyü kimi, ustanın döyməli olduğu təki, əzab verib, cəzalandırıb öyrətmək üçün də döyərdi. Bu gün dırnaqlarıma vurduğu xətkeĢlərin ağrısına və qorxusuna görə bir çox Ģeyi daha yaxĢı və daha artıq öyrəndiyimi dərk eləyirəm. ġəyirdlik illərimdə kəkilimdən yapıĢıb
divara-divara vurmasın deyə boyanı daĢırmaz, qızıl suyunu xərcləməz, atın ayağındakı cizgini beynimə nəqĢ eləyər, xətkeĢin xatasını örtər, fırçalarımı vaxtında təmizləyər, bütün diqqətimi, ruhumu səhifəyə verməyi öyrənərdim. Bacarığımı və ustalığımı yediyim qapazlara borclu olduğuma görə indi Ģəyirdlərimi könül rahatlığıyla döyürəm. Hətta haqsızlıqla vurulmuĢ bir Ģillənin belə əgər Ģəyirdin qürurunu sındırmırsa, ən axırda uĢağa faydalı olacağını bilirəm». «Amma yenə də gözəl üzlü, Ģirin baxıĢlı, mələk xasiyyətli bir Ģəyirdi döyəndə öz kefin üçün aradabir ipin ucunu buraxanda böyük Ustad Osmanın da sənə eyni Ģeyi elədiyini baĢa düĢürsən, yox?»
700 «Bəzən mərmər möhrəylə qulağımın ardından elə vurardı ki, günlərlə qulağım güyüldəyər, məni dəli eləyərdi. Bəzən elə Ģapalaq vurardı ki, həftələrlə yanağım gözlərimdən yaĢ gətirib yanardı. Bunları xatırlayıram, amma üslubumu da sevirəm». Qara dilləndi: «Yox, ona acığın tutardı. Qəlbində çox dərin iz salmıĢ qəzəbin intiqamını ƏniĢtənin firəng təqlidi kitabı üçün nəqĢ eləyib alırdınız». «Sən nəqqaĢları heç tanımırsan. Tamamilə əksinə. UĢaq vaxtlarında ondan aldığı Ģillələr nəqqaĢı ustasına ölənə qədər dərin eĢqlə bağlayır». «Ġrəcin, SiyavuĢun xirtdəklərinin, indi sənin mənə elədiyin kimi, arxadan qılınc dayayıb zalımcasına və xaincəsinə kəsilməsi qardaĢ qısqanclığı üzündəndi. QardaĢların qısqanclığını isə «Şahnamə»də həmiĢə ədalətsiz ata hazırlayır...» «Düzdü». «Sizi bir-birinizin üstünə salan ədalətsiz atanız indi də sizə xəyanətə hazırlaĢır», – kobudluqla dedim. «Ah, eləmə, kəsir», – inildədi. Əzabla bir az qıĢqırdı. «Əlbəttə, xirtdəyimi kəsib, qanımı qurbanlıq qoyun kimi axıtmağın bir anlıq iĢdi», – dedi. «Amma bu danıĢacaqlarıma qulaq asmadan bunu eləsən – onsuz da eləyəcəyinə inanmıram da,
701 qalacaq. Qılıncı bir az geri çək». Çəkdim. «UĢaqlıq çağlarınızdan bəri hər addımınıza, hər aldığınız nəfəsə göz qoyub, Allah vergisi qabiliyyətinizin öz diqqətiylə bahar çiçəyi kimi açıb bacarığa çevrilməsinə xoĢbəxtliklə göz qoyan Ustad Osman indi sizinlə birgə bütün həyatını həsr elədiyi nəqqaĢxanasını və üslubunu qorumaq üçün sizə arxa çevirir». «Üslub deyilən Ģeyin necə iyrənclik olduğunu baĢa düĢəsən deyə Zərif əfəndini basdırdığımız gün sənə üç rəvayət danıĢmıĢdım». «Onlar nəqqaĢın üslubu haqqındaydı», – Qara ehtiyatla dilləndi. «Ustad Osmanın təlaĢı isə nəqqaĢxananın üslubunu qorumaqdı». Zərif əfəndini və ƏniĢtəni öldürən alçağın tapılmasını padĢahın necə vacib saydığı, bu məqsədlə onlara əndərun xəzinəsinin qapısını belə açdığı, Ustad Osmanın bu fürsətdən ƏniĢtənin kitabını baltalamaq, özünə xəyanət yoluna qədəm qoyub firəng ustadlarının təqlidçiliyinə baĢlayanları cəzalandırmaq üçün istifadə eləyəcəyi barədə uzun- uzadı danıĢdı. Burnu kəsik atı, üslubuna görə Zeytundan Ģübhələndiyini, amma baĢ nəqqaĢ kimi günahkarlığından əmin olduğu Leyləyi cəlladların əlinə verəcəyini söylədi. Qılıncın təzyiqi altında düz danıĢdığını hiss eləyib, hekayəsinə uĢaq təki aludə
olduğundan onu öpmək istəyirdim.
Yüklə 4,51 Mb. Dostları ilə paylaş:
|