Orxan pamuk
Yüklə 4,51 Mb. Pdf görüntüsü
|
686 masaları, taxtdan qalan taxta parçalarını yox, tavandakı hiss ləkələrini iĢıqlandırdı. DöĢəkcələri üst-üstə qoyub, uzanıb qəndili götürdüm. ĠĢığında yerdə yatan vücudları sezdim. Üzünün qan içində olduğunu görəndə baxa bilməyib, o birinə yaxınlaĢdım. Ġkinci vücud inildəyirdi, lampamı görəndə ağzından uĢaq kimi səs çıxdı, geri çəkildim. Ġçəri bir nəfər də girmiĢdi. Əvvəlcə çəkindim, amma Qara olduğunu hiss elədim. Yerdə uzanmıĢ üçüncü vücuda bir yerdə yaxınlaĢdıq. Lampanı üzünə yaxınlaĢdıranda ikimiz də ağlımızın bir guĢəsiylə elə çoxdan bildiyimiz Ģeyi gördük: məddahı öldürmüĢdülər. Boyalarla qadına oxĢadılmıĢ üzündə qan izi yox idi, amma çənəsi, gözü, qırmızı boyanmıĢ ağzı əzilmiĢ, gömgöy olmuĢ boynu sıxılmıĢdı. Əlləri iki yandan arxaya doğru uzanmıĢdı. Bir nəfər qadın paltarı geyinmiĢ qocanın iki əlini arxadan tutanda o birilərin onun
sifətinə yumruq
vura-vura döydüklərini, sonra boğduqlarını müəyyən eləmək çətin deyildi. «Bunun vaiz Xoca əfəndi həzrətlərinə böhtan atan dilini kəsin», – deyib bu iĢi görməyə giriĢmiĢdilərmi? «Lampanı buraya gətirsənə», – Qara dedi. Ocağın qırağında tökülmüĢ qəhvənin palçığı içindəki qırıq qəhvəüyüdənlərə, ələklərə, tərəzi və
687 fincan parçalarına əlimdəki lampanın iĢığı düĢdü. Məddahın hər axĢam rəsmlərini asdığı guĢədə Qara lampa iĢığında ölən adamın iĢ alətlərini, qurĢağını, dəsmalını, əsasını axtarırdı. Üzümə əlimdən aldığı qəndilin iĢığını tutub fikrində rəsmlər olduğunu dedi: bəli, təbii ki, iki dənəsini də yoldaĢlıq ovqatıyla mən rəsm eləmiĢdim. Təkcə rəhmətliyin tərtəmiz qazıtdığı baĢına qoyduğu Əcəm iĢi təsəyini tapa bildik. Dar keçiddən çatdığımız arxa qapıdan kimsəyə rast gəlmədən gecənin qaranlığına çıxdıq. Basqında içəridəki camaat və nəqqaĢlar, güman ki, bu qapıdan çıxıb qaçmıĢdılar, amma yıxılmıĢ küplər, yumalanmıĢ qəhvə çuvalları burada döyüĢ olduğunu da göstərirdi. Qəhvəxanaya basqın
edilməsi, ustad
məddahın qəddarcasına öldürülməsi, gecənin qorxunc qaranlığı Qarayla bizi bir-birimizə yaxınlaĢdırdı. Aramızda da buna görə sükut olduğunu güman eləyirdim. Ġki küçə keçdik, Qara əlindəki qəndili aparmaq üçün mənə verdi, sonra xəncərini çəkib xirtdəyimə dayadı: «Sənin evinə gedəcəyik, – dedi, – oranı axtarmaq istəyirəm. Ürəyim rahat olsun deyə». «Onsuz da axtardılar», – deyib susdum. Ġçimdən qəzəb yox, etinasızlıq keçmiĢdi. Haqqımda çıxarılan iyrənc dedi-qodulara inanması
688 Qaranın da sıravi qısqanclardan biri olduğunu göstərmirdimi? Xəncərini də özünə
çox güvənmədən tuturdu. Evim qəhvəxananın arxa qapısından çıxıb getdiyimiz küçənin tamamliə əks-istiqamətindədi. Buna görə də tünlüklə rastlaĢmamaq üçün məhəllələr arasındakı küçələrdə bir sağa, bir sola dönüb, islaq və tənha ağacların kədərli qoxusu gələn boĢ bağlardan keçib, geniĢ dövrə vurduq. Qayıtdığımız qəhvəxananın ətrafında oradan gələn gurultu heç kəsilmirdi. Küçələrdə də ərzurumilərin və onların arxasında yeniçərilərin, məhəllə gözətçilərinin, gənclərin qaçıĢdıqlarını eĢidirdik. Yolun yarısını keçib, bir yerə çatmıĢdıq ki: «Ġki gündü Ustad Osmanla xəzinə otağında qədim ustadların möcüzələrinə baxırdıq», – Qara dilləndi. Uzun müddət susdum. Xeyli sonra az qala qıĢqırdım: «Bu yaĢdan sonra nəqqaĢ Behzadla eyni rəhlə arxasında otursa da, gördükləri təkcə gözünü sevindirər, ruhuna rahatlıq və həyəcan verər, amma bacarığını zənginləĢdirməz. Çünki naxış gözlə yox, əllə çəkilir və əl nəinki Ustad Osman yaĢında, hətta mənim yaĢımda belə artıq çox çətin öyrənir». Əli xəncərli, özünə vurulmuĢ bu bədbəxt səfehi ciddi qəbul elədiyimə görə yox, məni
689 gözlədiyini yaxĢı bildiyim gözəl arvadım tək olmadığımı baĢa düĢüb, Qarayla üzbəüz gəlməsin deyə qıĢqıra-qıĢqıra danıĢırdım. Həyət qapısından keçəndə elə bil evin içində Ģölə saçan lampanın iĢığını görmüĢdüm, amma indi, Ģükür, içəridə hər yer qaranlıqdı. Bütün vaxtımı və günlərimi Allahın xatirələrini axtarıb nəqĢ eləyə- eləyə, gözüm yorulanda da dünyalar gözəli cananımla seviĢə-seviĢə keçirdiyim cənnət evimə əlixəncərli bir heyvanın məcburiyyətiylə girmək məhrəmiyyətimə elə qəddar təcavüz kimi göründü ki, Qaradan intiqam almağa and içdim. Kağızlarıma, tamamlamaqda olduğum
səhifəyə – borc zəncirlərindən qurtulmaq üçün yalvardıqları padĢahdan ehsan alan məhkumlar – boyalarıma, rəhlələrimə, bıçaqlarıma, qələmitiləyənlərimə, fırçalarıma, yazı taxtamın qırağında hər Ģeyə, yenə kağızlara, möhrələrimə, qələmyonanlarıma, qələm və kağız qutularının arasına, yer dolabına, sandıqlara, döĢəkcələrin altına, kağız yumaqlarımdan birinə, yumyumĢaq qırmızı döĢəkcəmin, sonra xalının altına, yenə dönüb-dolaĢıb eyni yerlərə əlindəki qəndili hey yaxınlaĢdıra-yaxınlaĢdıra baxdı. Xəncərini çəkəndə dediyi kimi, evimi yox, nəqĢ elədiyim otağı axtarırdı. Gizlətmək istədiyim Ģeyi sanki arvadımın bizi indi pusduğu otaqda gizlədə bilməzdimmi? Yüklə 4,51 Mb. Dostları ilə paylaş:
|