Orxan pamuk
Yüklə 4,51 Mb. Pdf görüntüsü
|
682 Həm qabağımla, həm arxamla, həm Doğuyla, həm Batıyla kef almaq istəyirəm.
«Ġstədiyim nəğməni oxuduğumu ərzurumi qardaĢlarımız kaĢ eĢitməsinlər, çox qəzəblənərlər», – deyəcəkdim. Niyə qorxuram ki? Bəlkə də qəzəblənməzlər, çünki baxın dedi-qodu olmasına görə demirəm, amma o məĢhur vaiz Nüsrət – belə yox, Əfəndi həzrətləri var ha – evli olmağına evliymiĢ, amma o da eynilə siz həssas nəqqaĢlar kimi gözəl oğlanları biz qadınlardan daha çox sevirmiĢ, mənə danıĢanların yalançısıyam. Bununla belə, mən onu, deyəsən, pis saydığıma görə buna fikir vermirəm, çox qocadı. DiĢləri tökülüb, ona yaxınlaĢan gözəl oğlanların dediyi kimi, ağzı da, bağıĢlayarsınız, ayının qıçı kimi çox pis qoxuyur. YaxĢı. Ağzımı yumuram, həm də əsl dərdimə qayıdıram. Çox gözəl olduğumu baĢa düĢər-düĢməz artıq camaĢır, bulaĢıqlı qab yumaq, cariyələr kimi küçəyə çıxmaq heç istəmədim. Yoxsulluq, göz yaĢları və bədbəxtlik, güzgüyə baxıb-baxıb, ruhdan düĢüb ağlamaq və hüzn çirkin qadınların iĢidi. Məni əl üstündə saxlayacaq ər tapmalıyam, amma o, hansıdı?
683 Beləcə, atamın cürbəcür bəhanələrlə evə çağırdığı paĢa uĢaqlarını, bəyzadələri deĢikdən pusmağa baĢladım. Ġstəyirdim ki, vəziyyətim bütün nəqqaĢların aĢiq olduğu ikiuĢaqlı, kiçik ağızlı və məlum gözəl qadın vəziyyətinə oxĢasın. YaxĢısı budu, sizə gözəl ġəkurənin hekayətini danıĢım. Amma dayanın, söz vermiĢdim, çərĢənbə axĢamı bunu danıĢacaqdım:
ġEYTANIN QADINA DANIġDIRDIĞI EġQ HEKAYƏTĠ
Əslində, çox adidi. Ġstanbulumuzun bir az yoxsul məhəllələrindən Kəmərüstüdə baĢ verib. Məhəllənin irəlidə gedənlərindən Çələbi Əhməd Vasif paĢanın katibliyini eləyərdi, dinc, evli, ikiuĢaqlı və abırlı bir adamdı. Bir gün açıq pəncərə qabağında qara saçlı, qara gözlü, upuzun boylu, gümüĢü dərili zərif boĢnak gözəlini görüb ona vurulur. O qadınsa evlidi. Çələbiyə heç könlü yoxdu, yaraĢıqlı ərini sevir. Beləcə, bədbəxt Çələbi dərdini kimsəyə aça bilmir, eĢqdən iynəyə sap olur, rumdan Ģərab alıb içir, amma axırda eĢqini məhəllədən gizlədə bilmir. Özləri də eĢq hekayətlərinə hayıl-mayıl olduqlarına, Çələbini çox sevib-saydıqlarına görə əvvəlcə eĢqinə də hörmət duyurlar, bir-iki dəfə zarafat eləyib, özlərini
684 görməməzliyə vururlar. Amma çarəsiz dərdinin öhdəsindən heç cür gələ bilməyən Çələbi hər axĢam sərxoĢ olub, gümüĢü dərili gözəlin əriylə xoĢbəxtlik içində yaĢadığı evin qapısında oturub, uĢaq kimi uzun-uzadı ağlamağa baĢlayanda hamı qorxur. Hər axĢam əzab içindəki aĢiq ağladıqca onu nə döyüb ata bilirlər, nə də təsəlli verə bilirlər. Çələbi də tərbiyəsinə görə kimsəyə söz atıb sataĢmadan için- için ağlayır. YavaĢ-yavaĢ onun çarəsiz kədəri məhəlləyə çökür, hamının kədərinə, bədbəxtliyinə çevrilir, ovqatlarını pozur, meydandakı dayanıb durmadan hüznlə axan çeĢmə kimi, o da kədər qaynağı olur. Əvvəlcə kədər söhbəti, sonra uğursuzluq sözü, sonra da hərəkətsizlik fikri məhəlləyə beləcə yayılır, mənimsənir. Kimi baĢqa yerə köçür, kiminin iĢi pis gedir, kiminin də həvəsi qaçdığına görə sənətinin öhdəsindən gələ bilmir. Məhəllə boĢalandan sonra bir gün aĢiq Çələbi də arvadını, uĢaqlarını götürüb baĢqa yerə daĢınanda gümüĢü dərili gözəllə əri tək-tənha qalır. Səbəbkar olduqları fəlakət eĢqlərini soyutmuĢ, aralarında narazılıq yaratmıĢdı. Ömürlərinin axırına qədər birgə yaĢayır, amma heç xoĢbəxt ola bilmırlər. «EĢqin və qadınların nə qədər təhlükəli olduğundan danıĢdığına görə bu hekayəni çox sevirəm», – deyəcəkdim ki, baho, unutdum, məndə
685 ağılmı qaldı, mən indi qadın olduğuma görə baĢqa bir Ģey deyəcəkdim. YaxĢı, belə bir Ģey:
***
Amma qapıdan girən o yad adam kimdi?
55. MƏNƏ KƏPƏNƏK DEYİRLƏR
Tünlüyü görəndə baĢa düĢdüm ki ərzurumilər bizim zarafatcıl nəqqaĢları öldürürlər. Qara da basqına tamaĢa eləyən camaatın arasındaydı. Əlində xəncər, yanında bir dəstə qəribə adam: məĢhur boğçaçı Ester və əli boğçalı baĢqa arvadlar gördüm.
Qəhvəxanadan çıxanların rəhmsizcəsinə döyülüb, qəhvəxananın qəddarcasına dağıdıldığına tamaĢa eləyəndən sonra qaçmaq istədim. Sonra da bir dəstə – deyəsən, yeniçərilər
qaçdılar. Qəhvəxananın qaranlıq qapısında kimsə yox idi, heç kəs də baxmırdı. Ġçəri girdim, hər yer qırıqlarla doluydu: fincan, tabaq, qədəh, çanaq və ĢüĢə qırıqlarının üzəriylə yeridim. Divardakı hündür mıxçadan asılmıĢ qəndil bütün bu gurultu vaxtı sönməmiĢdi: amma qəhvəxananın baĢdan- baĢa qırıqla örtülü döĢəməsini, yıxılıb parçalanmıĢ
Yüklə 4,51 Mb. Dostları ilə paylaş:
|