714
Qara burnu kəsik rəsm edilmiĢ at, PadĢahımızın
Ustad Osmana verdiyi üç günün baĢa çatmaq üzrə
olduğu barədə uzun-uzadı danıĢdı. Burun deĢiyi
kəsik atların iĢarə elədiyi Ģeydə mən israr eləyəndə
Qara Ustad Osmanın dəlil-sübut kimi həmin atları
Zeytuna aid elədiyini, amma ehtiraslarımdan əmin
olduğuna görə məndən daha çox Ģübhələndiyini
gözlərimin içinə baxa-baxa söylədi.
Ġlk baxıĢda bura mənim qatil olduğuma
inanmağa, bunu sübut eləməyə gəlmiĢdilər, amma
mənə qalsa, gəliĢlərinin səbəbi tamamilə bu deyildi.
Qapımı tənhalıqdan, çarəsizlikdən də döymüĢdülər.
Qapını açanda Kəpənəyin mənə sarı tutduğu xəncər
titrəyirdi. Həm kim olduğunu heç cür müəyyən
eləyə bilmədikləri alçaq qatilin köhnə dostun
təbəssümüylə onları qaranlıq guĢəyə çəkib
xirtdəklərini üzəcəklərindən qorxurdular, həm
Ustad Osmanın PadĢahımız və xəzinədarbaĢıyla dil
tapıb onları iĢgəncənin öhdəsinə buraxacağı
yuxularını qaçırırdı, həm də eĢikdəki ərzurumi
tünlüyü mənəviyyatlarını pozurdu. Bu təlaĢ içində
istəyərdilər ki, mən dost olum. Amma Ustad
Osman onlara bunun tamamilə əksini söyləmiĢdi.
Ġndi lap səmimi-qəlbdən arzuladıqları kimi, incə
tərzdə onlara göstərməliydim ki, fikirləĢdiklərinin
əksi daha düzdü.
715
Böyük ustadın yanıldığını, ağlını itirdiyini
söyləmək dərhal Kəpənəyə qarĢı çıxmaq demək
olacaqdı. Çünki elə bil hələ əlindəki xəncərlə
zirehimi döyən Kəpənək kirpikli gözəl nəqqaĢın
ilğımlı gözlərində gözaltısı olduğu böyük ustada
duyulan eĢqin solğun alovlarını görürdüm. Gənclik
illərimdə bu ikisinin, ustayla Ģəyirdin yaxınlığı
digər nəqqaĢlar arasında ifrat qısqanclıqla
qarĢılanırdı, amma onlar fikir verməz, hamının
qarĢısında nəzərlərini bir-birinə dikib uzun-uzadı
baxıĢar, hamının qarĢısında imsiləĢərdilər. Sonra
Ustad Osman qəddarcasına elan eləyərdi ki, qələmi
ən qıvraq, rəng fırçası ən sağlam kəs Kəpənəkdi.
Çox vaxt düz olan bu hökm qısqanc nəqqaĢlar
arasında qələmlər, fırçalar, hoqqalar və qələm
qutularının ədəbsiz kinayələr, Ģeytansayağı, açıq-
açıq istiarələr üçün istifadə edildiyi bitib-tükənməz
söz oyunlarına Ģərait yaradırdı. Buna görə də bu
gün Ustad Osmanın özündən sonra nəqqaĢxananın
rəhbərliyinə Kəpənəyi keçirmək istədiyini sezən tək
mən deyiləm. BaĢqalarına mənim davakünlüyüm,
barıĢmazlığım və dikbaĢlığımdan söz açanda,
əslində, böyük ustadın beynində bu olduğunu uzun
müddət idi ki, baĢa düĢürdüm. Haqlı olaraq da
mənim Zeytundan və Kəpənəkdən daha artıq firəng
üsullarına meyilli olduğumu, «qədim ustalar
716
qətiyyən belə eləməzdi» deyə PadĢahımızın yeni
istəklərinə arxa çevirməyəcəyimi düĢünürdü.
Bu yönümdə Qarayla sıx əlaqədə iĢ
görəcəyimi bilirəm: çünki yeni və həyəcanlı
kürəkənimiz rəhmətlik əniĢtəsinin kitabını baĢa
çatdırmağı təkcə gözəl ġəkurənin qəlbini fəth
eləmək, atasının yerini tuta biləcəyini göstərmək
üçün yox, qısa yolla PadĢahımızın gözünə girmək
üçün də çox istəməliydi.
Beləcə, məsələnin ucunu heç gözləmədikləri
yerdə ələ keçirdim: ƏniĢtənin kitabının tayı-
bərabəri görünməyən xoĢbəxt möcüzə olduğunu
söyləyib söhbəti açdım. Bu möcüzə PadĢahımızın
buyurduqları, rəhmətlik ƏniĢtə əfəndinin istədiyi
kimi
baĢa
çatdırılanda
usta
nəqqaĢların
bacarıqlarına, nəzakətlərinə və qabiliyyətlərinə
barmaq silkələyəcəkdi. Bizdən, gücümüzdən və
qəddarlığımızdan həm qorxacaqlar, həm də
dərdlənib gülüĢdüklərimizə, firəng ustadlarının
üsullarından bəzi Ģeylər götürdüyümüzə, Ģən-Ģaqraq
rənglərimizə və ən axırda təfərrüatı görməyimizə
baxıb, ən zəkalı sultanların nadir hallarda sezdikləri
Ģeyi bizim həm çəkdiyimiz rəsmin aləmi içində,
həm də çox uzaqda, qədim ustadların arasında
durduğumuzu qorxuyla hiss eləyəcəkdilər.
Kəpənək əvvəlcə zirehimin həqiqi olub-
olmadığını baĢa düĢmək istəyən uĢaq təki vururdu,
717
sonra zirehimin möhkəmliyini yoxlamaq fikrində
olan yoldaĢ kimi döyəcləməyə baĢladı, daha sonra
əvvəlki iki bəhanəylə, zirehi birtəhər deĢib, əzab
verməyə can atan islaholunmaz qısqanc sayaq
döyməyə baĢladı. Əslində, mənim özündən də
bacarıqlı olduğumu baĢa düĢür, üstəlik, yəqin ki,
Ustad Osmanın bunu bildiyini də əzabla sezirdi.
Kəpənək Allah vergisi qabiliyyəti üzündən
bənzərsiz ustad olduğuna görə onun qısqanclığı
mənə daha da qürur verdi: mən onun kimi ustanın
qamıĢını tuta-tuta yox, öz qamıĢımın gücüylə
ustalaĢdığımdan hiss elədim ki, ustadı olduğumu
ona qəbul etdirə biləcəyəm.
Səsimi qaldırıb, təəssüf ki, PadĢahımızın və
rəhmətlik ƏniĢtənin bu möcüzə kitabını baltalamaq
istəyənlər olduğunu baĢa saldım. Ustad Osman
hamımızın atası, ustadıydı, hər Ģeyi ondan
öyrənmiĢdik! Amma PadĢahımızın xəzinəsi içində
izə düĢüb alçaq qatilin Zeytun olduğunu baĢa
salandan sonra onu naməlum bir səbəbdən
gizlətməyə çalıĢmıĢdı. Evində tapılmayan Zeytunun
Fənərqapı yaxınlığındakı boĢ Qələndəri təkkəsində
gizləndiyindən əmin olduğumu dedim. Ġyrənclik və
əxlaqsızlıq yuvası olan həmin təkkənin buna görə
yox, Əcəmlərlə bitib-tükənməyən savaĢlar üzündən
PadĢahımızın atası zamanında bağlandığını,
Zeytunun bir vaxtlar təkkəni «gözləməklə»
Dostları ilə paylaş: |