Orxan pamuk
Yüklə 4,51 Mb. Pdf görüntüsü
|
658 Uzun müddət dinib-danıĢmadıq. Kiçik Rum kilsəsinin damına sinib gecəni gözləyən bayquĢu gördüm. Qiyafəmə və boğçama baxıb gülən yekəpər məhəllə uĢaqlarını gördüm. Gecə baĢladığına görə sərvli qəbiristanlıqdan qaĢına- qaĢına sevinclə küçəyə enən qotur iti gördüm. «YavaĢ get!» – sonra da Qaraya qıĢqırdım. «Mən bu yoxuĢları sənin kimi çıxa bilmirəm. Əlimdə bu boğça məni hara aparırsan?» «Sən məni bu Hasanın evinə aparmamıĢdan qabaq mən səni boğçanı açdırıb gizli sevgililəri üçün güllü yaylıqlar, ipək qurĢaqlar, sim iĢləməli pul kisələri alacaq comərd igidlərin yanına aparıram». Bu yazıq vəziyyətiylə Qaranın hələ zarafat eləyə bilməsi yaxĢı Ģey idi, amma dərhal zarafatındakı ciddi cəhəti gördüm. «Ordu toplasan, səni Hasanın evinə heç aparmaram», – dedim. «Mənim dava-dalaĢdan ödüm ağzıma gəlir». «Sən həmiĢəki ağıllı Ester olsan, nə dava olar, nə dalaĢ», – dedi. Ağsarayı keçib arxaya, Lanna bostanlarına doğru gedən yola çıxdıq. Qara palçıq yolun yuxarısında, bir vaxtlar gün görmüĢ məhəllədə hələ açıq olan bərbərxanaya girdi. Təmiz üzlü, gözəl əlli bir oğlanın qəndil iĢığında taraĢ elədiyi ustayla
659 danıĢdığını gördüm. Çox keçmədi, bərbər, gözəl Ģəyirdi və iki nəfər də Aksarayda bizə qoĢuldu. Əllərində qılınclar, baltalar vardı. ġahzadəbaĢıda bir ara küçədə qoçuluğu heç yaraĢdıra bilmədiyim mədrəsəli oğlan da əlində qılınc qaranlıqda bizə qoĢuldu. «ġəhərin içində günün günortaçağı evəmi basqın eləyəcəksiniz?» – dedim. «Günün günortaçağı yox, gecə», – Qara zarafat eləməkdən çox məmnun ədayla dilləndi. «Bir ordu adam topladığına görə özünə o qədər güvənmə», – dedim. «Yeniçərilər belə tamamilə silahlanmıĢ ordu kimi gəzdiyinizi görməsin». «Heç kəs görməz». «Dünən Ərzuruminin adamları əvvəlcə bir meyxanaya, sonra da Sağırqapıdakı Cərrahi təkkəsinə hücum eləyib, hamını döyüblər. BaĢından ağac yeyən bir ahıl ölüb. Zil qaranlıqda sizi onlardan hesab eləyə bilərlər». «Rəhmətlik Zərif əfəndinin evinə də gedibsən, Allah razı olsun, arvadında mürəkkəbi dağılmıĢ o atları da görübsən, ġəkurəyə də xəbər veribsən. Zərif əfəndi bu ərzurumlu vaizin adamlarıyla çoxmu oturub-dururmuĢ?» «O evdə yalnız ona görə bir az ağız aradım ki, bədbəxt ġəkurəyə bir faydası olacağını
660 fikirləĢdim», – dedim. «Onsuz da ora yazıq yəhudi ağlımın çatmadığı Ģər və siyasi iĢlərinizə bulaĢmağa yox, Flamand gəmisindən yeni çıxan parçaları göstərməyə getmiĢdim». «Ester xanım, sən çox ağıllısan». «Elə olduğuma görə sənə bunu da deyim: bu Ərzurumi vaizin adamları daha çox azacaq, daha çox can alacaq, qorxun onlardan». ÇarĢıqapının arxa tərəflərindəki küçəyə girəndə ürəyim qorxuyla döyündü. ġabalıd və tut ağaclarının çılpaq, islaq budaqları ayın soyuq iĢığında parıldayırdı. Cinlərin-xortdanların üfürdüyü külək boğçamın qırağındakı qotazları yellədib, ağaclarda fit çalıb, dəstəmizin qoxusunu məhəllənin pusquya yatmıĢ bütün itlərinə çatdırdı. Onlar bir-bir, ikibir hürməyə baĢlayanda Qaraya evi göstərdim. Qaranlıq damına, pəncərələrinə bir anlığa dinməzcə baxdıq. Qara adamlarını evin ətrafında, boĢ bostanda, həyət qapısının iki tərəfində və arxadakı əncir ağaclarının dalında yerləĢdirdi. «Buralarda iyrənc tatar dilənçi var», – dedim. «Kordu, amma küçənin giriĢini-çıxıĢını muxtardan yaxĢı bilir. PadĢahın ədəbsiz meymunları kimi elə hey qabağıyla oynayır. Əlinizi vurmadan səkkiz-on ağca verərsiniz, hər Ģeyi deyər».
661 Uzaqdan Qaranın əvvəlcə pul verib, sonra qılıncını xirtdəyinə dayayıb tatarı sıxıĢdırmasına tamaĢa elədim. Sonra necə oldu, bilmirəm, evi gözlədiyini hesab elədiyim bərbər Ģəyirdi baltasının sapıyla tatarı döyməyə baĢladı. Ġndi qurtaracağını güman eləyib bir az baxdım, amma tatar ağlayırdı. Qaçdım, öldürməmiĢ tatarı əlindən aldım. «Anama söydü», – bərbər Ģəyirdi deyirdi. «Hasan evdə yoxdu, deyir», – Qara dedi. «Bu korun dediyi doğrudumu?» Mənə oradaca yazdığı məktubu uzatdı. «Al, bunu evə apar, Hasana, o yoxdusa, atasına ver», – dedi. «ġəkurəyə bir Ģey yazmadınmı?» – məktubu alanda soruĢdum. «Ona ayrı məktub yollasam, bu, evdəki kiĢiləri daha da qıcıqlandırar», – Qara dilləndi. «Ona de ki, atasının alçaq qatilini tapdım». «Bu, doğrudumu?» «Sən de». Hələ ağlayıb-sızıldayan tatarı dilə tutub susdurdum. «Sənin üçün elədiyimi unutma», – dedim, bütün bunları oradan getməmək üçün uzatdığımı da baĢa düĢdüm. bu məsələyə niyə burnumu
soxmuĢdum? Ədirnəqapıda iki il əvvəl bir boğçaçı arvadı söz verdiyi qız baĢqa hərifə ərə gedəndə Yüklə 4,51 Mb. Dostları ilə paylaş:
|