Qadın düz Ravikin üstünə gəlirdi. O, iri addımlarla yeriyir və qəribə tərzdə səndələyirdi. Ravik onu lap çatanda gördü. Gördü ki, rəngi avazıyıb, almacıq sümükləri çıxıb, gözləri az qalır hədəqəsindən çıxsın
Yüklə 1,93 Mb. Pdf görüntüsü
|
275 Rolandanın vida ziyafəti düz saat altıda başladı və bircə saat çəkdi. Saat yeddidə isə alver başladı... Stol başqa otaqda açılmışdı. Qızların hamısı paltar geymişdi. Çoxunun əynində qara ipək don var idi. Onları həmişə lüt və ya qısa ipək paltarda görmüş Ravik indi çoxunu tanıya bilmədi. Yalnız beş-altısı, hər ehtimala qarşı, zalda qalmışdı. Onlar da düz saat yeddidə paltarlarını dəyişib gəlməli idilər. Heç biri iş paltarında Rolanda ilə vidalaşmağa gəlməzdi. Bu, madamın göstərişi ilə deyildi, qızların özü belə istəmişdi. Ravik başqa cür də gözləmirdi. Fahişələrin qayda-qanunu möhkəm olurdu, hətta yüksək cəmiyyətin qadınlarından da ciddi idilər. Qızlar pul yığıb Rolandanın gələcək kafesi üçün altı ədəd hörmə kreslo almışdılar. Madam isə bir kassa, Ravik də kreslolar üçün iki mərmər stol bağışlamışdı. O, bu ziyafətdə yeganə kənar adam və həm də yeganə kişi idi. Yemək yeddiyə beş dəqiqə işləyəndə başladı. Masabəyi madam özü idi. Sağında Rolanda, solunda isə Ravik oturmuşdu. Sonra təzə dayə, onun köməkçisi və qızlar əyləşmişdilər. Xörəklər seçmə idi: qaz pətənəyindən hazırlanmış Strasburq sayağı paştet, «Şerri- brend» içkisi. Ravikin qabağına bir şüşə araq qoyulmuşdu, çünki onun «Şerri- brend»dən zəhləsi gedirdi. Sonra əla keyfiyyətli «Viçoz» və türbo balığı ilə 1933- cü ildən qalmış «Merso» şərabı gəldi. Balıq «Maksim» restoranındakından pis hazırlanmamışdı. Şərab da çox tünd deyildi, balığın yanında tündlüyü heç bilinmədi. Sonra gömgöy körpə qulançar verildi. Onun dalınca da şişdə qızardılmış cücə, üstünə azacıq sarımsaq vurulmuş salat və «Şato Sən-Emilion» şərabı gətirdilər. Stolun baş tərəfində bir şüşə 1921-ci ildən qalmış «Romane konte» şərabı açıldı. Madam dedi ki, qızlar bunun ləzzətini bilməz. Ravik isə ona yaxşı bələd idi. Nə «Şampan», nə də şirin «Mos şokolad» içdi, əvəzində, bir şüşə də verdilər. Madamla birlikdə şərabın üstündən ağ çörəklə sıyıq «Bri» yedilər. Stol arxasında gedən söhbətlər qız pansionunu xatırladırdı. Kresloların üstünə rəngarəng lentlər bağlanmışdı. Kassa par-par parıldayır, stollar isə işıldayırdı. Ancaq otağa qüssə qonmuşdu. Madam özü də qara geymiş, brilyant taxmışdı. Ancaq çox deyildi: bir sancaq, bir də üzük. Onların göy rəngə çalan qaşlarına söz ola bilməzdi. Çoxdan qrafinya olsa da, çələng qoymamışdı. Yaxşı zövqü var idi, brilyantdan xoşu gəlirdi. Deyirdi ki, yaqut da, zümrüd də qiymətdən düşə bilər, ancaq brilyant etibarlıdır... Gah Rolanda ilə, gah da Raviklə laqqırtı vururdu. Oxumuş qadın idi. Şirin söhbəti vardı, çox sərbəst, ürəkdən danışır, tez-tez Montendən, Şato-briandan, Volterdən misallar gətirirdi. Bir az göy rəngə çalan ağ saçları–madam onu rəngləyirdi–hərdən ağıllı, kinayəli ifadəsi olan sifətinə dağılırdı. Düz saat yeddidə, qəhvədən sonra qızlar pansion tərbiyəsi görmüş uşaqlar kimi ayağa durdular. Nəzakətlə madama təşəkkür edib, Rolanda ilə vidalaşdılar. Madam bir az da oturdu. Bir şüşə «Armanyak» gətirtdi. Ravik ömründə beləsini içməmişdi. Bayaq növbə çəkən «köməkçi briqada» gəldi. Tərtəmiz yuyunmuş, paltarlarını dəyişmişdilər. Ənlik-kirşanı da çox vurmamışdılar. Qızlar türbo balığını – yeyənə kimi madam oturdu. Onların hərəsi ilə bir-iki kəlmə kəsib, bir saat vaxtlarını bu ziyafətə qurban verdikləri üçün təşəkkür etdi. Sonra çox incə əda ilə vidalaşdı: 276 – Yola düşməmişdən qabaq sizi görəcəyəm, Rolanda. – Əlbəttə, madam. Sonra Ravikə tərəf döndü: – İcazənizlə, «Armanyak»ın qalanını burada qoyuram. Ravik təşəkkür etdi. Madam bayaqkı duruşundan da, indiki zərif yerişindən də yüksək cəmiyyətin qadınlarına bənzəyirdi... Ravik şüşəni götürüb, Rolandaya yaxın oturdu. – Nə vaxt gedirsən?–deyə soruşdu. – Sabah günortadan sonra. Saat beşə yeddi dəqiqə işləyəndə... – Mən də vağzala gələcəyəm. – Lazım deyil, Ravik. Yaxşı çıxmaz. Nişanlım bu axşam gəlir, bir yerdə gedəcəyik. İndi bildin, niyə ora gəlmək olmaz? Fikirləşər ki, görəsən, bu, kimdir? – Düz deyirsən. – Sabah tezdən bəzi şeylər alıb göndərməliyik. Bu axşam «Belfor» mehmanxanasına köçəcəyəm. Yaxşı yerdir, həm ucuz, həm də təmiz... – O da həmin mehmanxanada qalacaq? – Nə danışırsan?!–Rolanda təəccübləndi.–Biz hələ kəbin kəsdirməmişik. – Düzdür... Ravik bilirdi ki, o, yalandan cildə girmir. Rolanda burjua ailəsindən çıxmışdı və burada da işçi kimi öz vəzifəsini yerinə yetirmişdi. Fərqi yox idi, istər qızlar pansionu olsun, istərsə də fahişəxana, o, vəzifəsini yerinə yetirmişdi və indi də çıxıb gedir, təzədən öz bürger aləminə qayıdırdı. Buradakıların da hamısı burdaca qalırdı. Fahişələrin də çoxu belə idi. Onlardan bəziləri hətta yaxşı arvad olurdu. Fahişəlik ciddi peşə idi, əxlaqsızlıq hesab olunmurdu. Onları düşkünlükdən xilas edən də elə bu idi... Rolanda şüşəni götürüb Ravikə «Armanyak» süzdü, sonra əl çantasından bir vərəq çıxardı: – Haçansa Parisdən gedəsi olsan, bu da bizim evin ünvanı. Nə vaxt istəsən, gələ bilərsən. Ravik ünvana baxdı. – İki ad yazılıb,–Rolanda izahat verdi – ilk iki həftə mənim adıma olacaq, sonra isə nişanlımın. Ravik vərəqi cibinə qoydu. – Çox sağ ol, Rolanda, hələlik Parisdə qalacağam. Gəlsəm də, nişanlın təəccüblənəcək, deyəcək, bu, haradan çıxdı. – Bayaqkı «vağzala gəlmə» sözlərinə görə deyirsən? O ayrı, bu ayrı. Bunu ona görə verirəm ki, birdən Parisdən gedəsi oldun. Özü də təcili. Ona görə verdim... Ravik onun üzünə baxdı: – Niyə gedəsi oluram? – Ravik, sən qaçqınsan! Qaçqınlar da bəzən çətinə düşürlər. Həmin anda bilərsən ki, polisdə qaçıb qurtarmaq üçün sənin də haradasa bir sığınacağın var. – Qaçqın olduğumu sən haradan bilirsən? – Bilirəm... Ancaq heç kəsə deməmişəm. Heç kimə də dəxli yoxdur. Ünvanı yaxşı saxla! Lazım olsa, gələrsən. Bizdə sərbəstlikdir. – Yaxşı, gələrəm. Çox sağ ol, Rolanda. Yüklə 1,93 Mb. Dostları ilə paylaş:
|