Bel
ə olduğu şəraitdə İmam Rzanın (ə) üzərinə çox böyük və ağır məsuliyyət
düşürdü. Çünki o, bir imam olaraq əxlaqsızlıq girdabında boğulan xəlifə və onların
yaxınlarını və Həmçinin, cəmiyyətin bəzi təbəqəsinə sirayət etmiş bu fəsadı islah
etm
ək üçün var gücü ilə çalışırdı. O, xilafət sarayında ölmüş peyğəmbər sünnəsini
dirç
əltmək üçün xəlifələrə müxtəlif yollarla təsir etməyə və onları həqiqi sünnəyə
doğru çağırırdı. Buna görə də o, gecə-gündüz küçə və bazarları, xalqın toplaşdığı
kütl
əvi yerləri gəzərər, hər yerdə Allah Rəsulunun (s) əxlaqa aid
hədislərini rəvayət
ed
ərdi. Onun bu mövzuda silsilə şəklində Peyğəmbərdən (s) nəql etdiyi hədislərindən
aşağıdakı qeyd etmək olar.
“Allah m
əni zülm üçün deyil rəhmət üçün göndərib”
1
“Yaxşılığı niyyət etmək insanı yetmiş savaba çatdırar…”
2
7.13.8.
İmam Rzadan (ə) rəvayət edənlər
İmam Rzadan (ə) təfsir, hədis, rical və digər elmlər sahəsində olan alimlər
r
əvayət ediblər. Şəhr Aşub “əl-Mənaqib” əsərində yazırdı: “Ondan əsər yazan bütün
mü
əlliflər rəvayət etmişlər. Onlardan Xətib əl-Bəğdadi «Tarix», Sələbi «Təfsir»,
S
əmani «ər-Risalə», İbn Mutəzz öz əsərlərində rəvayət etmişlər.”
Hafiz Əbduləziz bin əl-Əxzər əl-Cənabəzi “Məalimil-İtrətit-Tahirə” əsərində
yazırdı: “İmam Rzadan (ə) Əbdussalam bin Salih əl-Hərəvi, Davud
bin Süleyman,
Abdullah bin Abbas
əl-Qəzvini rəvayət etmişdir.
Möhsün
əl-Əmin «Təhzibüt-təhzib» əsərindən nəqlən deyir: “Ondan oğlu
M
əhəmməd, Əbu Osman əl-Mazini ən-Nəhvi, Əli bin Əli əd-Dəbəli, Mənsur
Nisaburi, M
əmun bin Rəşid, Əli bin Mehdi bin Sədəqə və başqaları rəvayət
etmişlər”
3
.
7.13.9.
İmam Rzanın (ə) əsərləri
İmam Rza (ə) mənbələrin də təsdiq etdikləri kimi öz dövründə ən elmli və ən
f
əzilətli bir şəxs idi. Belə olduğu halda rəvayət edənlərin ondan rəvayət etməsi, əsər
yazanların ondan iktibas etməsi və bir sözlə elm əhlinin
ona müraciət etməsi təbii
görünm
əlidir. İmam (ə) yazdığı məktublarda və xütbə oxuduğu zaman hədis
yazanların ondan eşitdiklərini yazması İmamın (ə) adına xeyli sayda əsərin ortalığa
çıxmasına səbəb olmuşdur. Onlardan aşağıdakıları qeyd etmək olar.
1
.
Məhəmməd bin Sinana yazdığı məktub.
İmamın (ə) bu məktubu Məhəmmədin ondan şəri hökmlərin səbəbləri haqqında
soruşduğu suallar əsasında olmuşdur.
2.əl-İləl
Bu
əsəri Fəzl bin Şazan İmamdan (ə) eşitdiklərini yazaraq ərsəyə gətirmişdir.
1
M
əhəmməd bin Yəqub əl-Küleyni, Üsuli-kafi, c. II, səh. 428
2
H
əmin mənbə, c. II, səh. 159
3
Möhsün
əl-Əmin, Əyanüş-şiə, c. II, səh. 26
298
3.Məmuna yazdığı məktub
İmam (ə) bu məktubunda bir çox şəri məsələlərə toxunmuş, İslamın
əsaslarından, şəriətin səbəblərindən və hakimin əxlaqından bəhs etmişdir.
4.ər-Risalətuz-Zəhəbiyyə fit-Tibb
O, bu m
əktubunu da xəlifə Məmuna yazmışdır. Bu məktubunda İmam (ə)
t
əbabətin sirlərinə toxunmaqla yanaşı xəlifəyə hansı növ yeməklərdən
istifadə etmək,
d
ərmanların istifadə qaydaları və s. haqqında məlumatlar vermişdir. Şeyx Tusi “əl-
Fihrist”
əsərində bu məktubu qeyd etmişdir. Hətta bəzi mənbələrə görə bu məktubu
oxuyan M
əmun onun qızıl su ilə yazılmasını əmr etmişdir
1
.
5.Fiqhur-Rza
(ə)
Bu
əsər İmamın adına (ə) şamil olunan ən məşhur əsərlərdəndir. Bu əsər elm
al
əminə Məhəmməd Təqi Məclisinin dövrünədək məlum olmamış, onu ilk dəfə
M
əhəmməd Təqi Məclisi İsfahanda görmüş, onun sənədlərinin təshih etdikdən sonra
oğlu Məhəmməd Baqir Məclisiyə vermişdir. Mənbələrin yazdıqlarına görə bu əsəri
ilk d
əfə Qazi Əmir Hüseyn İsfahana gələn zaman Məclisiyə göstərmiş və onun İmam
Rzanın (ə) dövrünə aid əlyazma olduğunu demişdir.
Lakin bütün bu deyil
ənlərə baxmayaraq bu əsərin kimə aid olamsı haqqında
aliml
ər arasında müxtəlif fikirlər vardır. Onalrdan aşağıdakıları qeyd etmək olar:
-Fiqhur-
Rza İmam Rzaya (ə)
məxsusdur
-Fiqhur-Rza
Əbülhəsən Əli bin Musa Babaveyh əl-Qumiyə məxsusdur
-
Onun yalnız bir hissəsi İmama (ə) məxsusdur
-
İmamın (ə) əmri ilə Əhli-beytdən bəzi kimsələr yazıblar
-
İmamın (ə) səhabələrindən birinə məxsusdur
2
6.Səhifətur-Rza (ə)
7.13.10.
İmam Rzanın (ə) bəzi hədisləri
İmam Rza (ə) buyurur: “Peyğəmbər (s) buyururb: Allah deyir: ...And olsun
izz
əti cəlalıma bəndələrimdən hər kəs Əlidən (ə) üz döndərsə, ona nifrət etsə, onu
c
əhənnəmə daxil edəcəyəm. Ora necə də pis bir yerdir!
3
”
İmam (ə) buyurur: “Reyğəmbər (s) buyurmuşdur: ey Əli! Merac gecəsində
ümm
ətimin qadınlarını şiddətli əzab içində gördüm. Onların bəzisi
dillərindən, bəzisi
sin
ələrindən, bəzisi isə saçlarından asılmışdılar. Onların bəzisi öz ətini yeyirdi.
B
əzilərinin üstünə əqrəblər və ilanlar daraşmışdılar. Bəzi qadınlar gördüm ki, onlar
oddan olan tabutun içind
ə kar və kor halda idilər. Onların beyinləri başlarından
çıxırdı. Fatimə (ə) dedi: Atacan! Onların əməlləri barədə bizə xəbər ver. Peyğəmbər
(s) buyurdu: dill
ərindən asılan qadınlar öz ərlərinə əziyyət verən qadınlardır.
Sin
əsindən asılan qadınlar ərlərini qoyub başqasından faydalanan qadınlardır.
Saçlarından asılan qadınlar saçlarını naməhrəmdən qorumayan qadınlardır. Ətini
yey
ən qadınlar bədənlərini başqası üçün bəzəyən qadınlardır. Üstünə əqrəb
və ilan
1
H
əmin mənbə, c. II, səh. 26
2
Fiqhu İmamur-Rza (ə), Müəssisətu Alil-beyt li ihyait-turas, Məşhədul-muqəddəs, 1406 h/q, səh. 10
3
Şeyx Səduq, əl-Amali, Qismud-dirasatil-islamiyyə, birinci nəşri, Qum, 1417 h, səh. 292
299