qədər fərqli şəkildə «Nəticə»də də təkrar etmişdir: «Həm «türki»nin
inkişafı, zənginləşməsi üçün yeni mənbələr yaranır, həm də onun
funksional coğrafiyası genişlənir
, «türki»nin işlənmə diapazonu
əvvəlki
yekcins monotürk mühitindən qeyri-türk mühitlərinə
doğru irəliləyir
.
Türki Qərbi Avropada, Rusda, Balkanlarda,
Kiçik Asiyada, İraqda, İranda, Hindistanda, Tibetdə, Çində
fərqli linqvoetnik mühitlərə nüfuz edir».
(Fərqləndirmə bizimdir
–
Q.K
.) (s.31).
Söhbət «türki» adlandırdığı dövrə, yəni X əsrdən sonraya
aiddir.
Bu iki cümlədə, bir də yuxarıda «yenilik» kimi verdiyi son
cümlədə (içərisində «Qafqaz» sözü işlənən) iki «mühüm» fikir var:
birisi budur ki, müəllif X1 əsrə qədər Azərbaycanda türk təsəvvür
etmir, yəni Azərbaycanın bu dövrdən əvvəlki əhalisinin türk
olduğunu qəbul etmir. İkincisi odur ki, türk dünyasında
umumiyyətlə Azərbaycan tanımır. Baxın, lazım olan hissəni bir də
verirəm:
«Mədəni tarixi proseslərin məkanı… İrana,
oradan da Bizansa yayılır» «Türki… İraqda, İranda… fərqli
linqvoetnik mühitlərə nüfuz edir».
Avtoreferatda yeganə bu
cümlələrdə
Azərbaycan
adı çəkilə bilərdi, müəllif hər iki halda
Azərbaycanı «İran»
adı altında qeyd edir. Anadolunun türkləşdi-
rilməsi tarixi ilə Azərbaycanın türk tarixinə fərq qoyulmur. İkinci
cümlədə fikir daha aydındır: türkün coğrafiyası genişlənir, türk
«qeyri-türk mühitlərinə nüfuz edir». Belə qeyri-türk mühitlərindən
biri də Azərbaycan əvəzinə İran sayılır.
Müəllifin əvvəlki dövr haqqında dediyi «yekcins monotürk
mühit» də doğru deyil, türklər çox vaxt monqollar və çinlilərlə qarışıq
yaşayıb və çox geniş ərazidə yaşayıblar.
Yaxşı, deyək ki, bir sıra müasirləri kimi, bizim hörmətli
doktorant da XI əsrə qədər Azərbaycanda türk görmür və ya qəbul
etmir. Bəs onun milli heysiyyəti haradadır? Bu adam hələ bilmir ki,
«İran» termini çox sonralar yaranıb, farsların yaşadığı ərazi
«Persiya», «Persida» adlanıb. Bu da heç, lap elə deyək ki, «İran»
sözü də olub. Bəs vətəndaşlıq hissinə nə söz?
Məktəblilər də bilir ki, İran olmayanda Azərbaycan var idi
və onun tarixi İran tarixindən 2500 il qədimdir.
270
Ümumən belə təəssürat qazanmaq olur ki, müəllifin daxili dü-
şüncəsinə görə, onun yazdıqlarını heç kəs başa düşməyəcək. Çünki
fikirlərini çox ustalıqla pərdələməyə çalışıb. Ona görə də
erməninin, rusun, farsın deyə biləcəklərini (lakin hələ ağıllarına
gətirmədiklərini) bu əsərdə görmək olur. İstər-istəməz kədərli və
təəssüf dolu nigarançılıq içərisində çırpınırsan. Türkə, türkün
tarixinə bu nifrət haradan doğur?
Əslində, istədikləri məlumdur. Amma hər şeyi açıb demək
olmur.
Bu cür kədərli düşüncələrlə yatdığım vaxt yuxuda nəhəng
gövdəli, ağ saçlı bir müdriklə görüşdüm. Oğlum da yanımda idi,
amma utanmadım, hönkürüb ağladım. Dedim ki, mən bir sıra
hadisələrin səbəbini izah edə bilmirəm, hər şeyi açıb danışa
bilmirəm.
Yır-yığış edirdi, harasa tələsirdi. Ona görə də mənə ötəri cavab
verdi:
-Elədir, hər şeyi danışmaq olmur, - dedi.
Daha başqa yol göstərmədi.
Səhəri Şah İsmayılın şeirlərini oxuyarkən də eyni fikrə rast
gəldim:
Daxi sir var deyilməz xəlq içində,
Yenə söz var deyəsi xülq içində.(169)
Yaxşı, bizim cəmiyyət illərdən bəri İqrar Əliyevin bu əsassız
konsepsiyasına qarşı mübarizə aparır, indi biz yeni İqrar
böyüdürük? Gör cəsarətə bax ki, nə günə qalmışıq ki,
Azərbaycan tarixinə yox deməyə çalışan bir adam mənim əlimlə
doktor olmaq istəyir!
Bu adam türk dillərinin, o cümlədən Azərbaycan dilinin tarixi
inkişaf yoluna dair əsər yazıb doktor olmaq istəyir. Qayda budur ki,
insan öz xalqının həqiqi tarixini üzə çıxarmaq üçün yazılmışlara
əsaslanar, indiyə qədər qoyulmuş bünövrənin üzərinə yeni bir daş
qoyar. Bunun əksinə olaraq, doktor olmaq istəyən bu adam
Azərbaycan elminin bu vaxta qədərki nailiyyətini bir kənara ataraq
deyir ki, sənin tarixin yoxdur, sənin olsa-olsa, 200-300 illik dil
tarixin var. Əslində, heç bunu da demir. Belə də xalq olar? Özü də
271
görürsən ki, bu, savadsızlıqla bağlı deyil, şüurlu şəkildə
respublikanın dövlət dilinin tarixinə hücumdur. Dəridən-qabıqdan
çıxıb düşmənin dediyinin təsdiqinə çalışır: «Sən bura gəlməsən!»
Biz «Aşina və Azərbaycan» adlı məqaləmizdə Xaqanlığı
yaradan tayfanın Azərbaycandan getdiyini sübut etmişik. Gənc
alim isə Xaqanlıq parçalandıqdan neçə yüz il sonra türklərin
Azərbaycana gəldiyini iddia edir. Odur ki bunların heç birini təkzib
etmədən (edə də bilməzdi) Azərbaycanın X1 əsrdən türkləşdirildiyi
kimi ən köhnə və cəfəng fikirlərlə doktorluq iddiasına düşüb.
Dissertant «türki» dediyinin tənəzzülündən danışır. Lakin «tə-
nəzzül»ün mahiyyətini açmır.
Sovet quruluşu tənəzzül elədi
– məhv
oldu, dağıldı. «Türkinin tənəzzülü» nədən ibarətdir? Yoxsa nəyəsə
parçalandı? Nəyə parçalandı, niyə deyilmir? Yəqin sonra da bunu
«əsaslandıracaq» ki, «türki» dillərə yox, şivələrə parçalandı. Çünki 300
ilin müddətində dil yarana bilməz. İraq türkmanları Azərbaycandan
300 ilə yaxındır ki, ayrılıb, amma Azərbaycan şivələri olaraq
qalmaqdadır və əsaslı dəyişikliklərə malik deyil.
Yaxud «qədim türk dili» dediyi dil hardan çıxıb, nə vaxt
əmələ gəlib? Bəlkə elə VI əsrdə göydən tökülüblər?
Ümumən bu əsərdə o qədər ziddiyyətli fikirlər var ki, onların
hamısını izah etsən, gərək müəllifin dissertasiyasından iki dəfə
böyük yazı yazasan. Deyir ki, «təktərəfli söz birləşmələri türkidə
də işlənir və orta əsrlərə doğru getdikcə qrammatik normalılıqdan
çıxaraq üslubiləşir, bədii fiqur olur».(32) Bu lap hoqqabazlıqdır.
Əvvələn «təktərəfli söz birləşməsi» termini yarandığı günlərdən
ölüb, öz əhəmiyyətini itirib. İkincisi də, bu forma (yəni mənsubiyyət
şəkilçili sözlər) fikir ifadəsinin ən mühüm forması kimi daim işlək
olub. Biz birisinə «dəftərin məndədir» deyəndə üslubi fiqur
düzəldirik?
Bu gün bu çıxır ortalığa, sabah o birisi. İş o yerə gəlib ki,
Azərbaycan türkünü kiçik bir etnos misalında gözümçıxdıya salmağa
çalışırlar. Türkün isə qəlbi o qədər geniş, başı o qədər pərişandır ki,
kəlləgöz kimi uzanıb günün altında, bu cür oxları sinək hesab edir.
Amma, xeyr, fikir verməlidir. Hənək-hənək. axırı dəyənək. Bura
gətirirlər…
Axı bu nə sözdür, mən başa düşmürəm? Elm adına tərkibində
olduğun xalqın tarixinə qara yaxasan? Elm gerçəkliyə xidmət edər,
272
Dostları ilə paylaş: |