540
ilə İsmail qulu xanın ardınca Qəzvinə doğru hərəkət etdi. Yolda olarkən Həmzə
Mir
zə Ərdəbilə gəldi ki, Şeyxavənd tayfasından olan qədim səfəvi müridlərinin
hesa
bına ordusunun sayını artırsın. Lakin Tarom ərazisində Qızılüzən çayının
daşması nəticəsində ordusunun bütün azuqəsi məhv oldu. Eyni vaxtda Həmzə
Mir
zəyə xəbər çatdı ki, qabaqcadan göndərilən İsmailqulu xan qiyamçılara mü-
qa
vimət göstərmədən Qəzvini tərk edərək Deyləmə çəkilmişdir. Bununla əla-
qədar olaraq Qəzvinə maneəsiz daxil olan qiyamçılar şahzadə Təhmasib Mir-
zəni atasının varisi elan edib, şah sarayında yerləşdirdilər. Həmzə Mirzənin ya-
nında olan digər əmirlərin əmlakıda qiyamçılar tərəfindən qarət edildi.
Müseyib xan Şərafəddin oğlu Təkəli Təhmasib Mirzənin vəkili, Məhəm-
məd xan Türkmən isə lələsi və əslində ölkənin tam hakimiyyətə malik hökmda-
rı oldu. Təhmasibin taxta çıxması ilə əlaqədar olaraq İsfana və İraqa xəbərlər
gön
dərildi.
Taromda İsmailqulu xanın, Sultaniyyədə isə Rey və Kürdüstan əmirləri ilə
ya
naşı əfşar və bayar tayfalarının qoşunu da Həmzə Mirzənin qoşununa birləş-
di.Yeddi min nəfərlik ordu ilə Həmzə Mirzənin yaxınlaşdığını eşidən qiyamçı-
lar on min nəfərlik ordu ilə Qəzvindən çıxıb onu qarşılamağa getdilər. Sainqala
adlı məntəqədə baş verən döyüşdə qiyamçılar məğlub oldu, başçıları Məhəm-
məd xan Türkmən və Müseyib xan Təkəli əsir düşdü, Vəli xan isə öldürüldü.
Qiyam
çıların əlində olan Təhmasib Mirzə isə Əlamut qalasına salınaraq həbs
olundu. 1586-
cı ildə qiyamı çətinliklə yatıran Həmzə Mirzə Qəzvindən Təbrizə
doğru hərəkət etdi. Təbrizdəki türk hərbi qarnizonuna qarşı mübarizə aparmaq
istəyən Həmzə Mirzə Səfəvilərə sadiq olan tayfaları yenidən öz ətrafına
toplamaq is
təsədə bu cəhdi baş tutmadı. Türkmən və təkəli tayfalarının bir
hissəsi qılıncdan keçirilmiş, bir hissəsi isə Osmanlı Türkiyəsinə keçmişdi. İs-
fahan, Yəzd və Kirman vilayətlərində yaşayan Əfşar tayfası rəhbərləri Qulubə-
yin xəyanəti nəticəsində Həmzə Mirzədən ehtiyat edir və bu bəhanə ilə Təbrizə
gəlməkdən imtina edirdilər. Xorasanın şam və ustaclı əmirləri Həmzə Mirzəyə
qarşı çıxaraq qardaşı Abbas Mirzəni dəstəklədilər. Bütün bu baş verənlərdən
sonra Həmzə Mirzə ətrafında olan on minlik ordu ilə Təbrizə doğru hərəkət
etdi.
Təbrizə gələn Həmzə Mirzə yenidən türklərin müqavimətini qıraraq Os-
man
lı ordusu gələnə qədər qalanı almağa cəhd göstərdi. Elə bu vaxt Fərhad pa-
şanın başçılığı altında olan Osmanlı ordusunun Təbrizə yaxınlaşdığını öyrənən
Həmzə Mirzə mühasirəni dayandırıb Üzümdül və Dizmar istiqamətində geri
çəkilməyə başladı. Şəhərə daxil olan Fərhad paşa qalanı sursat və illik ərzaqla
təmin edərək geri qayıtdı. O, Təbrizdə olarkən Əliqulu xana və əmirlərə öz sə-
fir
lərini göndərərək onlara sülh təklif etdi.
Həmzə Mirzə əmirlərin müqavimətinə baxmayaraq, yalnız Təbrizin
Səfəvi-
lərdə qalması şərtilə sülhün bağlanmasına razılıq verdi. Çünki Həmzə Mirzə hi-
ma
yəsində olan kiçik qüvvə ilə osmanlılar tərəfindən zəbt olunmuş yerləri –
Şirvanı, Şəkini, Ermənistanı və Cənubi Azərbaycanın xeyli hissəsini geri qay-
541
tarmaq iqti
darında deyildi. Əksinə, mübarizə davam etdirilsəydi Azərbaycanın
şərq vilayətləri ilə yanaşı İraqda əldən gedə bilərdi. Bu ərazilərin əldə saxlan-
ması üçün Səfəvilərə sülh lazım idi.
Şah Məhəmməd Xudabəndə və Həmzə Mirzə İmamqulu xan Qacarın haki-
miy
yəti altında olan Qarabağa doğru irəlilədilər. Gəncədə olarkən osmanlı elçi-
si Vəli bəyi qarşılayan Həmzə Mirzə ona söz verdi ki, yaxın vaxtlarda öz oğlu
Heydər Mirzəni təcrübəli elçinin müşayiəti ilə İstanbula göndərəcək.
Bundan sonra eşikağası Əhməd bəy Ustaclı Fərhad paşanın yanına ge-
dərək, şahın təklif edilmiş şərtlərlə sülh bağlamaq arzusunda olduğunu bildirdi.
Ya
ranmış sakitlikdən istifadə edən Həmzə Mirzə daxili işləri qaydaya salıb,
mərkəzi hakimiyyəti möhkəmləndirərək yenidən mübarizəyə başlayıb, türkləri
ölkədən qovmaq qərarına gəldi. Lakin bu arzusunu həyata keçirmək ona nəsib
olma
dı. Həmzə Mirzə 1586-cı ildə Gəncədən bir qədər aralıda əslən Xoy ermə-
nisi olan öz dəlləyi Xudaverdi tərəfindən öldürüldü.
849
Azərbaycan Səfəvilər dövlətinin süqutu
Şahzadə Həmzə Mirzənin ölümündən sonra baş verən ara müharibələri və
feod
al hərc-mərcliyi Səfəvilər dövlətinin fəlakətinə səbəb oldu.
Şah Məhəmməd Xudabəndə dövlət işlərini ələ alaraq ölkəni daxili parça-
lan
madan və Türklərin istilasından qurtarmağa cəhd etdi. Lakin oğlanları ilə
qızılbaş əyanlarının əlində oyuncağa çevrilən Məhəmməd Xudabəndənin buna
gü
cü çatmadı.
Qızılbaş əmirləri arasında da düşmənçilik davam edirdi. Həmzə Mirzənin
ölü
mündən xəbər tutan əmirlər dərhal Səfəvi Şahı Məhəmməd Xudabəndəni
oğlu Əbutalib Mirzəni varis kimi tanımağa məcbur etdilər. Əbutalib Mirzə ki-
çik yaşda olduğu üçün hakimiyyət əslində onun lələsi Əliqulu Fəthoğlu Ustaclı
ilə İsmailqulu xan Şamlının əlinə keçdi. Onlar da bu məqamdan istifadə edərək
yüksək vəzifələri öz qohumları arasında bölüşdürdülər.
850
Əbutalib Mirzənin varis təyin edilməsi və saraydakı vəzifələrin bölüşdürül-
məsi əyalətlərdə qiyamların qalxmasına səbəb oldu. Qızılbaş əmirlərindən bə-
zi
ləri Məhəmməd Xudabəndəyə tabe olsa da, əksəriyyəti Qəzvin saraydın üz
çe
virib Xorasan əmirlərinin tərəfinə keçərək şahlığa Abbas Mirzənin nami-
zədliyini irəli sürdülər. Zülqədər tayfasının başçıları da özlərini Abbas Mirzə-
nin tərəfdarları elan etdilər. Həmin dövrdə Azərbaycanın cənubunda özbaşına-
lıq və hərc-mərclik o həddə çatmışdı ki, feodallar şahın fərmanı və hökmü ilə
razılaşmadan vilayətlərdə hakimiyyəti zor gücünə ələ keçirməyə başlamışdılar.
Bu vilayətlərlə yanaşı Səfəvi dövlətinin digər vilayətlərində də – İraq, Fars,
Kir
man, Gur və Xuzistanda hərbçilərin özbaşınalığı nəticəsində rəiyyətin
vəziyyəti son dərəcə ağırlaşmışdı.
849
Tarix-i aləm aray-i Abbasi, səh-346-350.
850
Tarix-i aləm aray-i Abbasi, səh-350-352.