Şəmistan Nəzirli
275
Təcili teleqram
1920-ci il 27 aprel
Gəncə. Birinci piyada diviziyasının rəisi, general Şıxlinskiyə
1
.
“Bolşeviklər Yalama stansiyasına hücum etdilər. Onlar da-
yan madan irəliləyirlər. Xudatı ələ keçiriblər. Çıxılmaz vəziy-
yətdəyik. Günü bu gün Qızıl Buruna Qazaxdan bir batalyon və
Gəncədən bir batalyon göndərmənizi əmr edirəm. Hər bir batal-
yonda ən azı 500 süngü və pulemyot olmalıdır. Yük qatarını ar-
tıq göndərmişik. Həmin hissələrin gəlməsi vaxtını teleqrafla bil-
dirin. Biz batalyonları sabaha gözləyirik.
Hərb naziri artilleriya generalı
Səməd bəy Mehmandarov”.
Respublika Mərkəzi Dövlət Arxivində saxlanılan daha bir
sənəd. Hərbi Dəniz komissarı Çingiz İldırımın və Respublika
bolşevik ordusunun müvəqqəti Qərargah rəisi general-mayor
Əbdülhəmid bəy Qaytabaşının 30 aprel 1920-ci ildə verdiyi
əmrdə oxuyuruq:
“Birinci piyada diviziyasının rəisi, general-mayor Cavad bəy
Şıxlinskinin tabeliyində olan, Gəncə və Zaqatala quberniyaların-
da yerləşən bütün hərbi hissələrə, habelə Qarabağ bölməsinin
dö yüşçülərinə təcili olaraq XI Qızıl Ordunun komandanlığına
hərbi əməliyyatlar zamanı tabe olmasını əmr edirəm.
Bütün başqa hallarda bu hərbi hissələr əvvəlki kimi mənim
tabeçiliyimdə qalır”.
Nə igid Cavad bəy, nə də onun mərd əsgər və zabitləri bol-
şeviklərin bu ədalətsiz əmrinə boyun əymədilər. Onlar son
güllələri qurtarana kimi Gəncə üsyanını davam etdirdilər…
1
Bu teleqramı bəzi müəlliflər səhvən tam artilleriya generalı Əli ağa
Şıxlinskinin adına dərc edirlər. Əvvəla, Əli ağa Şıxlinski heç vaxt birinci
piyada diviziyasının rəisi olmayıb. İkincisi də Əli ağa Şıxlinski 1913-cü
ildən 1917-ci ilədək general-mayor rütbəsində olmuşdur. Teleqram, haq-
qında söhbət açdığımız, onun qardaşı oğlu general-mayor Cavad bəy
Məmmədağa oğlu Şıxlinskiyə vurulub (1874-1959) – Ş.N.
General Əli ağa Şıxlinski və silahdaşları
276
İyirminci il aprelin iyirmi yeddisində bolşeviklər Azərbaycanı
zəbt edəndə Gəncə qaynar qazana dönmüşdü. Hamı silaha sarıl-
mışdı. O günlərin hadisələrini alay komandiri, polkovnik Ca-
hangir bəy Kazımbəylinin mühacirətdə yazdığı “Gəncə üsyanı
haqqında xatirələr”ində daha real görürük. O yazır: “…Mayın
iyirmi üçündə səhər saat altıda növbəti fəaliyyət planını və birgə
işləri müəyyənləşdirmək üçün şəhərdə olan birinci Azərbaycan
diviziyasının rəisi general Cavad bəy Şıxlinskini, Azərbaycan
Ordusunun baş intendantı general Məhəmməd Mirzə Qacarı və
süvari diviziyasının rəisi general Teymur bəy Novruzovu mü-
şavirəyə dəvət etdim. İlk iki general onların arxasınca göndərilmiş
polk adyutantının müşayiəti ilə gəldilər. Küçələrə çıxan əhalinin
sevincini xüsusi qeyd etmək lazımdır. Əhali polkun qərargahına
gələn hər iki generalı “Yaşasın” sədaları ilə qarşıladı. Onları qə-
rar gaha əllərinin üstündə apardılar. Uzun müddət küçələrdə se-
vinc qışqırtısı eşidilirdi. Yalnız mənim təkidli xahişlərimdən son-
ra kütləni sakitləşdirmək mümkün oldu. Xalq evlərinə dağıl-
mışdı.
Bu müşavirədə general Məmməd Mirzə Qacar yerli höku-
mətin ümumi rəhbəri və təşkilatçısı seçilir. Artilleriya generalı
Cavad bəy Şıxlinski həm bolşeviklərdən alınmış artilleriyanı,
həm də bolşeviklərin pozub-dağıtdıqları Azərbaycan artilleriya-
sını yenidən təşkil edir.
Mən öz polkuma və partizan dəstələrinin fəaliyyətinə rəhbər-
lik edirəm”.
Ədilə xanımla köhnə albomu yenidən vərəqləyirik. İllərlə
arxivlərdə axtardığım general Cavad bəyin və polkovnik Rüstəm
bəy Şıxlinskilərin fotoşəkillərinə ilk dəfə burda rast gəlirəm. Se-
vincimin həddi-hüdudu yoxdur. Yetmiş ildən çox adı, fəaliy yəti
hərb tariximizdən yoxa çıxan iki görkəmli sərkərdəmizin qayta-
rılması üçün Ədilə xanıma təşəkkür edib ayrılıram.
İnqilabın ilk günlərində Müsavat generalı “damğası” ilə təqib
olunan məşhur hərbi xadimlərimiz Əli ağa Şıxlinskinin, İbrahim
ağa Vəkilovun, Səməd bəy Mehmandarovun, Həbib bəy Səli-
Şəmistan Nəzirli
277
movun, Mirkazım xan Talışxanovun, Firidun bəy Vəzirovun, İb-
rahim ağa Usubovun, Qalib bəy Vəkilovun, Daniyal bəy
Həlləcovun, Əhməd bəy Dibirovun başına nələr gətirilməyib?
Vaxtlı-vaxtsız qapıları döyülüb, onlara ağla gəlməyən suallar ve-
rilib: bəy baban nə vaxt ölüb, niyə köhnə orduda qulluq eləmisən?.
Türkiyədə, İranda neçə qohumun var?
Azərbaycan Demokratik hökumətinin polkovniki Əhməd
bəy Dibirovun qızı Nəcibə xanım Abdullayeva hazırda (1995-ci
ildə) Bakının Qaqarin küçəsindəki səkkiz nömrəli evdə yaşayır.
O, ağrılı-acılı illəri Nəcibə xanım kədərlə xatırlayır:
Atam general Əli ağa Şıxlinski ilə yaxın dost idi. Onların ən
böyük arzusu bu dostluğu qohumluğa çevirmək idi. General
məni qardaşı oğlu Cavad bəyə istədi. Bu izdivaca atam məm-
niyyətlə razılıq verdi. 1920-ci ilin mart ayında bizə nişan gəldi.
Həmin ilin payızında toyumuz olmalı idi. Gəncə üsyanından
sonra hər şey tar-mar oldu. Cavad bəy xaricə mühacirətə getdi.
Evlənmək bizə qismət olmadı…
Atam Əhməd bəy general Əli ağa Şıxlinski ilə fəxr edirdi.
Onu böyük qardaş, görkəmli sərkərdə kimi çox sevirdi. Hətta
generalın 1906-cı ildə Tiflisdə çəkilmiş fotoşəklini böyük ölçüdə
çərçivəyə saldırıb evimizdən asmışdı. Atam tutulandan sonra
nənəm həmin fotoşəkli zirzəmidə gizlətdi. Şəkil indi də Mah-
malardakı evimizdə qalır. (1993-cü ildə polkovnik Əhməd bəy
Dibirovun nəvəsi, polkovnik Əhməd Dibirov xeyirxahlıq edib
general Əli ağa Şıxlinskinin iriölçülü həmin fotoşəklini Bakıya
gətirdi – Ş.N.)
– İstefaya çıxan atam Balakən rayonunun Mahamalar kən-
dində yaşayırdı. Otuzuncu illərdən başlayaraq çox get-gələ sal-
dılar. Amma onu həbs etmək üçün bir əsas tapa bilmirdilər.
Nəhayət, həyat yoldaşım – 1917-ci ildən partiyanın üzvü olan
Əmir Abdullayevi həbs etdilər. Səbəbi də bu oldu ki, müsavat
polkovnikinin qızına evlənmisən.
…Atam kəndin mərkəzində ağsaqqallarla söhbət edirmiş. Bu
vaxt bir xoruz onların yanındakı kötüyün üstünə çıxıb dalbadal
Dostları ilə paylaş: |