günahın hədsiz şər olduğunu görürük. İnsanları günaha
görə layiq olduqları cəzadan qurtarmaq üçün «Allah
dünyanı elə sevdi ki, vahid Oğlunu verdi; bunu ona görə
etdi ki, Ona iman edən hər kəs həlak olmasın, amma
əbədi həyata malik olsun» (Yəh 3, 16). Günah nə qədər
böyük şər idi ki, Rəbb İsa ona görə belə əzab çəkməyə
məcbur oldu!
Günah ən böyük bədbəxtlikdir, çünki o səbəbdən
insan təqdis edən lütfü, Allahla dostluğu, göylərdə olma
imkanını, qəlbinin rahatlığını, həyatın sevincini itirir və
şər ruhun qulu olur. Bir insan müharibədən evə
qayıdanda öz evinin və təsərrüfatının yerində yalnız
küllük tapdı. Lakin o belə dedi: «Bizdə böyük bəla baş
verdi, lakin müharibə bizim ürəyimizi və övladlarımızın
ürəklərini daş etsəydi, bundan da pis olardı». Müqəddəs
Lüdovikin anası kraliça Blanka tez-tez ona təkrarlayırdı:
«Oğlum, ağır günah etdiyin barədə bilməkdənsə ölümün
barədə xəbər eşitmək mənim üçün daha yaxşıdır».
İnsanlar qədim məbədlərə baş çəkməyi və onların
gözəlliyinə heyran olmağı xoşlayırlar. Kilsələri boş, ikona
və çarmıxsız, sınıq qapı və pəncərələrlə,
kirli divarlarla və
hər cür zibillə dolu, ən əsası isə Ən Müqəddəs yer
mehrab və onun üzərində Müqəddəs Bəxşişlərsiz qoyan
küfr nə qədər də dəhşətlidir! İnsanın qəlbi isə daha gözəl,
tayı-bərabəri olmayan və əbədi məbəddir. Ölüm günahı
vəziyyətində olan insanın qəlbi həqarət edilmiş
məbəddən daha acınacaqlı görünür. İnsanın qəlbi əbədi
məbəddir, Allah bu məbəddə yaşamağı arzulayır.
Müqəddəs Həvari Pavlos nida edir: «Məgər bilmirsiniz ki,
siz Allahın məbədisiniz və Allahın Ruhu sizdə yaşayır?
Kim Allahın məbədinə ziyan vursa, Allah da ona ziyan
~ 203 ~
203