ŞƏrq ekspressində QƏtl (roman) I hissə faktlar
Yüklə 4,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
Konstantin xəncəri barmaqlarının ucuyla tutaraq gözdən keçirdi. Puaro: – O qədər diqqətli davranmanıza gərək yoxdur, – dedi – Xəncərin üzərində barmaq izi olduğunu sanmıram. Əgər varsa, onlar da xanım Habbardındır. Konstantinin baxışı uzun sürmədi. – Bəli, cinayət silahı budur. Bütün yaralara da uyğundur. – Rica edirəm, dostum, nəticə çıxarmağa tələsməyin. Doktor heyrətlə ona baxdı. – Onsuz da, təsadüflər üzündən başımız qaldadır. Dünən gecə iki nəfər Retçetti bıçaqlamağa qərar verib. Məncə, onların eyni silahı seçmiş olmaları həddindən artıq olar. Doktor: – Təsadüf deyirsiniz, – dedi. – Bu elə inanılmayacaq bir təsadüf deyil. Qondarma şərq üslubunda olan belə xəncərləri İstanbulda çox hazırlayırlar, elə bazar yoxdur ki, orada bunlardan satılmasın. Puaro: – Qəlbimi bir az rahatlatdınız, – dedi. – Ancaq sadəcə, bir az. Önündəki qapıya fikirli-fikirli baxdı. Sonra hamam torbasını qaldıraraq dəstəyi çevirdi. Qapı açılmadı. Dəstəyin otuz santimetr qədər yuxarısında sürgü vardı. Puaro sürgünü çəkdi və təkrar qapını açmağı yoxladı. Ancaq qapı yenə qımıldanmadı. Doktor: – Yadınızdan çıxıb? – deyə təəccüblə həmkarının üzünə baxdı. – Qapını digər tərəfdən kilidlədik. Puaro dalğın-dalğın mızıldandı. – Doğrudur... Başqa şey düşünürmüş kimi halı vardı. Heyrətlə qaşlarını qaldırmışdı. Buk: – Hər şey uyğun gəlir, elə deyilmi? – deyə soruşdu. – Qatil buradan keçib. Aradakı qapını bağlayarkən barmaqları hamam torbasına toxunub. O saat ağlına gəlib və qanlı xəncəri torbaya soxub. Sonra xanım Habbardın oyandığının fərqinə varmadan digər qapıdan koridora çıxıb. – Hə, əlbəttə. Yəqin ki, hər şey sizin dediyiniz kimi olub, – dedi Puaro, amma üzündən hələ də o heyrət dolu ifadə çəkilməmişdi. – “Yəqin ki” nə üçün? – Buk soruşdu. – Bu versiyada xoşunuza gəlməyən nəsə bir şey var? Puaro ona ani baxış atdı: – Siz də eyni şeyi görmədinizmi? Xeyr, deyəsən, görmədiniz. Nə isə... bəsit bir şeydir bu. Bələdçi qapıdan başını uzatdı. – Amerikalı qadın gəlir. Doktor Konstantin günahkar kimi onlara baxdı. Xanım Habbarda qarşı nəzakətli davranmamışdı. Ancaq qadın ondan giley etmədi. Bütün hikkəsini başqa şeyə yönəltmişdi. Qapıya çatar-çatmaz nəfəsi təngişə-təngişə: – Bir şeyi açıq-aşkar söyləyəcəyəm! – deyə bağırdı. – Artıq bu kupedə qala bilmərəm! Mənə bir milyon dollar da versəniz, bu gecə burada yata bilmərəm! – Axı, madam... – Nə deyəcəyinizi bilirəm. Ancaq açıq söyləyim, bu kupeyə girən deyiləm! Bütün gecəni koridorda oturmağa razıyam! Ağlamağa başladı. – Ah, qızım bu günümü görsəydi... Nə halda olduğumu bilsəydi... Puaro kəskin bir tövrlə onun sözünü kəsdi. – Yanlış anladınız, madam. İstəyiniz çox normaldır. Çamadanlarınız bu saat başqa bir kupeyə daşınacaq. Xanım Habbard dəsmalını endirdi. – Eləmi? Ah! Özümü o saat daha yaxşı hiss etməyə başladım. Ancaq qatar doludur. Əlbəttə, bəylərdən biri... Buk söhbətə qarışdı: – Əşyalarınız bu vaqondan o biri vaqona daşınacaq, madam. Sizi bundan sonrakı vaqona köçürəcəyik. Qonşu vaqondakı bir kupeyə. O vaqon qatara Belqradda qoşulub. – A, bax bu çox əla oldu!. Mən elə əsəbi qadın deyiləm. Ancaq ölünün yanındakı kupedə yata bilmərəm! – Bədənindən üşütmə keçdi. – Yox, bu, mənim bacaracağım iş deyil. Buk səsləndi. – Mişel! Bu əşyaları Afina-Paris vaqonundakı boş kupeyə daşıyın. – Baş üstə, müsyö. Bunun kimi bir kupedir, 3-cü nömrə? Dostu cavab vermədən Puaro dilləndi : – Madamın başqa bir nömrədə qalması çox yaxşı olar, elə bir yer olsun ki, buranı heç nəylə xatırlatmasın. Məncə, başqa bir kupe olsa, daha yaxşı olar, məsələn, 12 nömrəli kupe. – Yaxşı, müsyö. Bələdçi çamadanları götürdü. Xanım Habbard minnətdarlıqla Puaroya döndü. – Çox nəzakətli və başa düşən adamsınız, cənab Puaro, mənə qarşı çox diqqətlisiniz. Sizə çox təşəkkür edirəm, bu yaxşılığınız mənimçün çox qiymətlidir. – Dəyməz, madam, dəyməz. Biz də sizinlə birlikdə gələk. Oraya rahatca yerləşdiyinizi görmək istəyirəm. Üç adam xanım Habbardı yeni kupesinə apardılar. Qadın məmnun bir tövrlə ətrafına boylandı. – Bura çox gözəldir! – Bəyəndinizmi, madam? Baxın, əvvəlki kupenizin eynidir bu. – Elədir. Ancaq burada rəflər əks tərəfdədir. Ancaq eybi yoxdur, bu, önəmli deyil. Onsuz da, bu qatarlar ya bu tərəfə gedir, ya da o biri tərəfə. Həmişə qızıma deyirəm ki, mən qatarın hərəkəti istiqamətində yerləşmək istəyirəm. O da mənə deyir ki, nə fərqi varmış, onsuz da, yatmazdan əvvəl bir tərəfə gedən qatar oyananda görürsən, başqa tərəfə gedir. Görürsünüz, qızım haqlı imiş. Misal üçün, dünən biz Belqrada bir istiqamətdə daxil olduq, ancaq Belqraddan çıxanda qatarın istiqaməti başqa idi. – Artıq məmnunsunuz, elə deyilmi, madam? – A, o qədər də yox. Qar yığınına ilişib qalmışıq. Heç bununla maraqlanan yoxdur. Halbuki minəcəyim gəmi sabah yox, o birisi gün hərəkət edəcək. Buk: – Biz də eyni vəziyyətdəyik, madam, – dedi. – Hamımız sizin kimiyik. Xanım Habbard: – Bəli, doğrudur, – deyə etiraf etdi. – Ancaq məndən başqa heç kimsənin kupesindən gecəyarısı bir qatil keçmədi. Puaro: – Məni düşündürən o məsələni hələ də həll edə bilməmişəm, madam, – dedi. – Aradakı qapının sürgülü olduğunu söyləyirsiniz. O halda qatil kupenizə necə girə bilərdi? Qapının sürgülü olduğundan əminsinizmi? – Necə yəni, necə? O isveçli xanım qapını mənim gözlərimin önündə yoxladı. Yüklə 4,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|