Toshkent «yangiyo‘l poligraf servis»
Yüklə 3,57 Mb. Pdf görüntüsü
|
| QO‘ZICHOQ
Rauf Tolib Yaylovda bir Qo‘zichoq tug‘i- libdi. Ikki ko‘zi munchoq day, yunglari jingalak-jingalak, qu- yosh nurida jimirlab, ko‘zni qa - mashtirar ekan. Qo‘zichoqni ko‘rgan qo‘ylar hayron bo‘lib qolishibdi. 38 – Voy, qo‘zichoq ham shunaqa chiroyli bo‘ladimi-ya? – deyishibdi bir-birlariga. – O‘zimning shirintoyimdan aylanib ketay, – yalab- yulqabdi Ona Qo‘y. Qo‘zichoq juda tez o‘sa boshlabdi. Keng, yashil yaylovda irg‘ishlab sira-sira tolmas, dikanglab, onasi- ning ketidan qolmas ekan. U bir-ikki oy deganda an - cha to‘lishib, barra o‘tlarni yeb semiribdi. Yanayam ko‘zga tashlanibdi. Ko‘rganlar uni maqtashga tushi- shibdi. – O‘-ho‘, ajoyib qo‘chqorcha ekan, – debdi burama shoxli Qora Qo‘chqor unga havas bilan boqib. – Antiqa, antiqa, – debdi Oq Qo‘chqor. Bu gap- lardan Qo‘zichoqning burni ko‘tarilib ketibdi. – To‘g‘ri aytasiz, bunaqa antiqa qo‘zilar kam tug‘iladi, – ularning gapini quvvatlashibdi qo‘ylar. Qo‘zichoq: «Ana eshit yapsiz larmi?» – deganday yon-veridagi qo‘ zi larga qarab qo‘yibdi. Ammo Qo‘zichoq o‘zi haqidagi maqtovlarni eshitib, tobora taltayib ketibdi, bosar-tusarini bilmay qolibdi. Kunlar o‘tib Qo‘zichoq g‘alati-g‘alati qiliqlar chiqara boshlabdi. U boshqa qo‘zilarga qo‘shilmay, alohida yurarkan. Boshqalarni mensimay, gerdayib qararkan. Avvaliga uning bu qiliqlariga hech kim parvo qilmabdi. «Turishini qarang, katta bo‘lsa bo‘rilarning ham do- dini beradi», – degan maqtovlardan Qo‘zichoqning og‘zi qulog‘iga yetibdi. – Eh, shoxlarim tezroq o‘sa qolsa edi, o‘zimni ko‘rsatib qo‘yardim... 39 Qo‘zichoq ko‘ngli tusagan joylarda o‘tlar, atay buta - lar ichida qolib ketar ekan. Ona Qo‘y Qo‘zichoqdan xavotirlana boshlabdi. Bir kuni Qo‘zichoq yo‘qolib qolibdi. Ona Qo‘y uni qidira-qidira soy bo‘yidagi o‘tloqdan topibdi. – Bolam-ey, naq o‘takamni yorib yubording-ku! Bo‘ri yoki Tulki ilib ketdimi, deb yig‘layverib, yugurave rib, jonimda jon qolmadi, – debdi ranjib. – Buncha qo‘rqasiz, shu shoxlarim bilan o‘sha Bo‘- ringizni qornidan darcha ochib qo‘yaman, – kerilibdi Qo‘zichoq. – Hay-hay, bolam, o‘zingni bos... Bilmadim, sen nega bunday kekkaygan chiqding? – Nima, kekkaysam, arzimabdimi? Men zo‘rman. Qa rab turasiz, oyi, bir kun men o‘sha Bo‘rining ham dodini beraman. – Qo‘y, birovlarning gap-so‘zlariga quloq solma, bolam, – nasihat qilibdi Ona Qo‘y. Ammo Qo‘zichoq gerdayishni qo‘ymabdi. Bir kuni u yana yo‘qolib qolibdi. Bechora Ona Qo‘y yuragini hovuchlab to‘rt tomonga yuguribdi, izlab - di, bo‘zlabdi. Qorong‘i tushgach, topa olmay nochor qo‘raga qaytibdi. Ertasiga yana izlabdi. Do‘ng orqasidagi pastqam jarlikda o‘g‘lining tanish terisini ko‘rib qolibdi. Ona Qo‘y quruq maqtovlarga uchib, Bo‘riga yem bo‘lgan Qo‘zichoqning terisini ko‘ziga surtib yum-yum yig‘labdi. 1. Qo‘zichoq nima uchun boshqalarni mensimay qo‘ydi? 2. Daftaringizga Qo‘zichoqning kekkayishiga doir so‘z va iboralarni ko‘chirib yozing. |