Ulduz Dekabr 20151115 Layout 1



Yüklə 0,87 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə14/37
tarix14.01.2018
ölçüsü0,87 Mb.
#20512
1   ...   10   11   12   13   14   15   16   17   ...   37

döyünür, dənizin ləpələri tora düşmüş balıq

kimi çırpınır, dənizin qüdrəti şahə qalxır. 

S.Abdinin yaradıcılığında dəniz anlayışı

ilə paralel ay, günəş, ulduz, göy, gecə, payız,

yağış, külək, yarpaq, yuxu, qəm, göz yaşı və

s. romantik istilahlardan da səmərəli, əhatəli,

yerli‐yerində istifadə olunur. “Mən gözlədim,

sən gəlmədin” şeiri poetik mənzərənin

orijinallığı və cazibədarlığı yönümündən

diqqəti özünə çəkir:



Gecə küsdü, ay da batdı,

Dərd yuxuma haram qatdı,

Ürəyimi qəm oyatdı,

Mən gözlədim, sən gəlmədin.

Alman romantizm epoxasının təsviri

incəsənət sahəsində görkəmli nümayəndəsi

Kaspar David Fridrixin “Dumanlı dənizin

səyyahı” (Hamburq 1818) adlı mənzərəsini

daha yaxından seyr etdikcə Sabir Abdinin

“Mən gözlədim, sən gəlmədin” şeirini

yazarkən bu dahi rəssamın əsərindən

təsirləndiyini, həmin ovqata kökləndiyini

güman edirsən. Hər iki sənətkarda və əsərdə

birləşdirici xüsusiyyət eynidir: bəşərilik

millilikdən üstün təqdim edilib. Sənətin bu

keyfiyyətinin təzahürü, şübhəsiz ki, ilk

növbədə romantik düşüncənin təqlididir.

Şair bəzən iki misra ilə də yaddaqalan

portret, bədii peyzaj yaratmağı bacarır:



Getmisən, hər gecə xatirələri

Üstümə örtürəm tellərin kimi.

Yağışlar, küləklər döyür qapımı,

Sənin o titrəyən əllərin kimi.

“Bilirəm getmisən, bilirəm yoxsan”

şeirindən götürülən misralar ifadə tərzi

baxımından yeni və orijinaldır. Tellər kimi

üstə örtülən, içində isinilən xatirələr sevdalı

illərin, günlərin nişanələri, ən şirin

yadigarlarıdır.

Sənsiz yaxam qalıb vaxtın əlində,

Bir günüm min günə bərabər oldu.

Nə qədər gözəl və dəqiq deyimdi: “Sənsiz

yaxam qalıb vaxtın əlində.” Ümumiyyətlə,

yaxası vaxtın əlində qalmayan bir kimsə

varmı? Vaxtın əlindən yaxa qurtarmaq

mümkündürmü? Buna heç ehtiyac

duyulurmu?

Xalq deyim tərzinin tamam fərqli üslubda,

yeni yanaşmada poeziyaya gətirilməsi sözün

poetik duyumunu fəlsəfi qatlarını birmənalı

olaraq ədəbiyyatın gündöyəninə çıxarır. Sabir

Abdinin yaradıçılığında romantik düşüncənin

ənginliklərinə, bədii fikrin, obrazlı məcazların

incəliklərinə daha yaxından bələd olduqca

onun sənətkarlıq məziyyətlərinin, poetik

xüsusiyyətlərinin ciddi, sistemli araşdırmaya

möhtac qaldığı özünü qabarıq büruzə verir. 

Aylıq ədəbiyyat dərgisi

34

ULDUZ /

Dekabr 2015



B

ir yer bu qədər dəyişərmi? Uca

tikililər boyu getdikcə ensizləşən

yola baxa‐baxa bunu fikirləşirdi.

Düz qırx il əvvəl ilk dəfə addımladığı bu

kələ‐kötür yolda hər dəfə köhnə həyəcanla

addımlayırdı, həmişə dəyişiklikləri müşahidə

edirdi. Bircə qəmbərlər heç dəyişməmişdi.

Elə bil addımlarını tısbağa çanaqlarına atırdı

‐ əvvəl də bundan xeyli eymənirdi. Dəyişən

tikililər idi. Bax bu sağ tərəfdəki işıltılı vitrinlər

heç yox idi. Bir qədər düşünəndən sonra

əvvələr buranın yeraltı bistro olduğunu

dumanlı şəkildə xatırladı. Düşünməyə davam

etdikcə yaddaşının dərinliklərində nələrinsə

qığılcımlandığını, get‐gedə daha aydın

xatırlamağa başladığını hiss edirdi. Azmı

xatirə vardı o məkanda? Bura adətən onların

ehtiraslı və upuzun gecələrinin  başlanğıcı

olurdu. Həmişə gecikirdi. Ensiz, taxta pillələri

məğlub edib içəri daxil olanda onun düşüncəli,

nigaran siması küncdəki tozlu masadan

boylanırdı. Bir‐birini görən anda hər ikisinin

üzündə güllər açırdı, qayğılı cizgilər yox

olurdu. Bundan sonra eyni şeylər təkrarlanırdı.

O, əlindəki siqareti tələm‐tələsik kötüklərlə

dolu külqabıya basdırırdı. Ayağa qalxıb onun

zərif addımlarıyla üç‐dörd metrlik məsafəni

bitirməyini intizarla gözləyirdi. Möhkəm

qucaqlaşmadan görüşün ilk mərhələsinin

bitdiyini bilmək olardı. Bu tozlu masa

məkanın ən solğun masası idi. Ahəstə musiqi

sədaları, süd rəngli abajurdan süzülən titrək

işıq  bistronun əskiliyini ört‐basdır edirdi.

Nədənsə həmişə bura gəlirdilər. Digər kafelər

bu izahsız məhrəmliyi yaşada bilmirdi. İçəri

girər‐girməz naməlum, ad verə bilmədiyi

nəşə içini limhəlim doldururdu. Bəlkə də,

onların təzə‐təzə daddığı hisslər bu köhnə

məkanın fonunda daha cazibədar idi. Buraları

gözəlləşdirən onların ən nəcib duyğuları idi,

yoxsa nəmiş, dörd‐beş masalıq, miyanə otaq

niyə ikisini də bu qədər cəlb etsin? Qonaqları

pilləkənin önündə, kiçik arakəsmənin

arxasında barmenin donuq, parıltısız gözləri

qarşılayırdı. Üzündəki qırışları gizlədən

saqqalı, uzun, kürən saçları qədər şişmanlığına

uymayan qıvraqlığı ilə də diqqət çəkirdi.

Baxışlarındakı astagəllik məkanla həmahəng

idi. Vecsizliyi işinə də təsirsiz ötüşmürdü.

Qonaqları diqqətlə dinləyib, könülsüz halda

sifarişləri hazırlamağa başlayırdı. Heysiz

nəzərlərini içkiyə olan təşnəliyi tamamlayırdı.

İfadəsiz, xumar gözləri iş müddətində içki

yasağına uymadığını ələ verirdi. Gecəyarıya

, bəzən də sübhə qədər bu rütubətli otağın

sakinləri boşalan içki şüşələri, dəfələrlə siqaret

35

ULDUZ /

Dekabr 2015

DEBÜT

AYDAKI

DALĞALAR

“...Buralarda daha parlamır ay işığı

Günəşimizə qar yağdı...”

Orxan CUVARLI



Yüklə 0,87 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   10   11   12   13   14   15   16   17   ...   37




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə