Ulduz Dekabr 20151115 Layout 1
Yüklə 0,87 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Aylıq ədəbiyyat dərgisi 68 ULDUZ
- ULDUZ
- Aylıq ədəbiyyat dərgisi
Bilirəm,,. buğda başağı kimi dəliqanlı olacaqsan, mən də elə idim gəncliyimdə, qumral, incə, uzun; gözlərin ananınkı kimi iri, bəzən də bir az qəribə, qəmli; Ananı üzmə, oğlum, mən güldürmədim üzünü, sən güldür. Anan, ipək kimi möhkəm, ipək kimi yumşaq; anan, nənə olanda da belə gözəl olacaq onu ilk gördüyüm günkü kimi, Boğaz içində, on yeddi yaşında, ay işığı, gün ışığı, dünya gözəli. Anan, ayrıldıq bir sabah, Görüşmək üzrə, görüşə bilmədik.. Anan, anaların ən yaxşısı, ən ağıllısı, yüz il yaşar inşallah... Ölməkdən qorxmuram oğlum, amma nə də olsa iş arasında bəzən diksinib qəflətən, və ya yuxudan öncə yalqızkən günləri saymaq çətindir. Dünyadan doymaq olmur, Mehmət, doymaq olmur... Şeirin ən sevdiyim yerlərini ixtisarla Azərbaycan türkçəsinə çevirdim. Nələri alıb aparmadı ondan ayrılıq?! Kilometrlərlə ümidi, tonlarla kədəri, daradığı saçları, sıxdığı əlləri və söyləmək istədiyi ən gözəl: hələ söyləməmiş olduğu sözü ... Həyat eşqi, millət eşqi, qadın eşqi, övlad eşqi nə qədər imiş bir insanın qəlbində. Budur şair ömrü, budur şairi şair edən, sevdirən, yaşadan. Bəlkə, kədərə, yalqızlığa, əzablara olan eşqi bütün eşqləri üstələyib şair etmişdi bu adamı? Amma bu qədər acıya rəğmən, bütün şeirlərində gələcəyə ümid var. Üzüntülər içində yaşayan bu adamın təsəlliləri bitib tükənməyən qadın sevgisi olub. Ömrünün sonlarına yaxın başqa bir rus qadını ilə ailə qurmuşdu. Son sevgisi olan Veraya da dəlicəsinə aşiq olmuşdu şair. Vera xatirələrində Nazimin ona ”Sizi ürəyimin qanadığını hiss edəcək qədər çox sevirəm” deyib bərk ağrıdığını yazırdı. Görünür, ömrü sona yetməsəydi, bu da son sevgisi olmayacaqdı. Bu qədər sevgiyə rəğmən, heç bir qadını xoşbəxt edə bilmədi o “mavi gözlü div”, özünü edə bilmədiyi kimi... Әvəzində türk ədəbiyyatını xoşbəxt etdi. Dünya poeziyasının nəhənglərindən olan bu şair Beynəlxalq Sülh mükafatı laureatı, türk inqilabi poeziyasının banisi və böyük ictimai xadim kimi tarixə tarix yazdı. “Bəli, bəlkə, ümidim qalmadı gələcəyimə, amma əsla peşman deyiləm keçmişimə. Amma əsəbiyəm yaşaya bilmədiklərimə” deyən Nazim Hikmət insanlığa miras qoyub getdiyi misraları ilə bəşəriyyətə əvəzsiz dəyərlər verdi. Son illərdə onun Pirayə xanımdan olan nəvəsi tərəfindən heç harda çap olunmayan bir şeiri və üç yarımçıq romanı tapılmışdı. Bu əlyazmaları Pirayə xanım qoruyub saxlamışdı. Bilmirəm, aşağıdakı misraları Nazim Hikmət hansı qadınına həsr edib, amma bu sözləri qovuşa bilməyən sevənlər həmişə bir‐birlərinin ruhunun qulağına pıçıldayıblar. Və dərin bir ah çəkirəm: “Mən sənsiz də yaşayıram, amma səninlə bir başqa yaşayardım”. Aylıq ədəbiyyat dərgisi 68
Dekabr 2015
PAYIZ Nəhayət, qurtarır yayın son anı, Yaşamaq növbəsi payıza düşüb. Elə qaralır ki, buludun qanı, Elə bil borc alıb, faizə düşüb. Xəfif meh içinə çəkir səsini, Sanarsan qaçmağa maşın axtarır. Yel elə dolanır yer kürəsini, Sanki itirdiyi başın axtarır. Dağlar yenə düşür lal “koma”sına, Üstünə çən, duman boşuna gəlmir. Uzaqdan bənzəyir qar komasına, Elə bil dağ olmaq xoşuna gəlmir. Solur təbiətin əzəl ahəngi, Yarpaqlar budaqdan torpağa köçür. Elə sozalır ki, günəşin rəngi, Elə bil rəngini çəmənə tökür. Soyuq tüğyan edir, çox fəallaşıb, Üfürsən şüşəyə dərhal tər çıxır. Sanki zökəm tutub, səsi kallaşıb, Göyün bağırtısı birtəhər çıxır. Bir söz deyəcəyəm, kaş etməsin qəm, Payız məndən küsüb kədər saçmasın. Harda olur‐olsun soyuq, duman, çən, Təki məhəbbətə ayaq açmasın.
Çoxları çıxmadı imtahanımdan, Layiq olmadılar “beş”imə mənim. İşini sahmana saldığım nadan, İşiylə pəl vurdu işimə mənim. Füzuli ənənə qoydu boxçama, Onuntək çatmadım mən də axçama, Səpdim gül toxumu ömür bağçama, Tikanı çıxartdı qarşıma mənim. Azacıq sürüşüb laxladığımda Yox oldu hər sabah yoxladığım da, Qanadım altında saxladığım da Torbanı keçirdi başıma mənim. Daş atdı yolunda baş qoyduqlarım, Çaş qaldı, heyrətdən çaş qoyduqlarım Acanda önünə aş qoyduqlarım, Soyuq su əndərdi aşıma mənim. Ülviyəm, sevmirəm kiçilim, gedim, “Bic”lik də bilmirəm əkilim, gedim, Siz Allah, yol verin çəkilim, gedim, Bu dünya gəlmədi xoşuma mənim.
Bir eşqi qıc olmuş ömrümü çaldı, Yolunda gül əkdim, qara kol dedi. Soruşdum:‐bəs əhdin harada qaldı? “O adi rol idi, adi rol” ‐ dedi. 69
Dekabr 2015
Bir məhəl qoymadı könül şəhrimə, Dedim, gəl bürüyüm səni mehrimə, Gözucu baxmadı mehrin sehrinə, Mehrə də, sehrə də köhnə çul dedi. Vermədi qoruyam macal, canımı, Sanki iki böldü Qacar canımı, Dedim: ‐ Әzrailsən, gəl, al canımı, Onsuz, alacağam, ‐ hazır ol, ‐ dedi. Sevgi ocağından köz çıxarmadı, Düzdür dedikləri göz çıxarmadı, Ağzından bir şirin söz çıxarmadı, Rişxəndi yağdırdı, bolabol dedi. Belə gəlməyəydi gərək qapıma, Fələktək üz tutdu mələk qapıma, Tənəni vurduqca ürək qapıma, Sanki futbolçuydu ‐“ura”, “qol”‐dedi. Ay Ülvi, gör hələ nə oldu sonda, Səsini qaldırdı ən uca tonda, Dedim, cəhənnəmə gedirəm onda, Bir ona yandım ki, yaxşı yol‐dedi. KEÇӘ Gör səni qısqanclıq nə hala salıb? Az qalır aradan dava, qan keçə. Ömrüm nə bilirsən, nə qədər qalıb, Bəlkə, qurtaracaq bircə an keçə. Teli darayıram, dodaq büzürsən, Nömrə arayıram, dodaq büzürsən, Kimə yarayıram, dodaq büzürsən, Gərək aramızdan toz‐duman keçə? Səni niyə belə incidir fələk? Üzümə mən necə çevirim ələk? Gülməli deyilmi, deyirsən gərək Yanından baxan yox, göz yuman keçə. Suyulub özgəyə axmaram, canım, Yoxsa el üzünə çıxmaram, canım, Birinə gözucu baxmaram, canım, Düzülüb önümdən min heyran keçə. Ülvi özgəsinə göz dikən deyil, Bir də ona görə bəzənirəm, bil, Səndən can almağa gəlsə Әzrail, Məndən xoşu gələ, səndən yan keçə.
Analar o qədər müqəddəsdirlər, Bu varlıq önündə qızıl, ləl sınar. Məhvə məhkum olar anasız bəşər, Analı daşa da gələn pəl sınar. Onlarsız qəm gələr qarğışlarıyla, Göz yuyar üzləri yağışlarıyla, Onların bir həlim baxışlarıyla İnsana tuşlanan hər xələl sınar. Gör necə varlıqdır, istəməz şəri, Bir sözü dağı da döndərər geri, Şumlasan analar sevməyən yeri, Poladdan düzəltsən, yenə vəl sınar. Fikri uzatmayım, qoy deyim qısa, Bu varlıq önündə baş əyir yasa, Ana duasıyla qoyulubdusa, İnanma, qoyulan o təməl sınar. Bir şux baxışıyla sağalar yaram, Anasız nə varsa haramdır, haram, Dərdin də anası olsa, qıymaram, Çünki analara qalxan əl sınar.
70
Dekabr 2015
Yüklə 0,87 Mb. Dostları ilə paylaş:
|