Görünmez Adam

BÖLÜM 
13
BAY MARVEL İSTİFASINI VERMEYE ÇALIŞIYOR
Akşam karanlığı bastığı ve Iping’dekiler pencerelerinin arkasından bu resmi tatil gününün
darmadağın olmuş yıkıntılarına gizli gizli göz atmaya başladıkları sırada, eski püskü bir silindir
şapka giymiş, kısa boylu, tıknaz yapılı bir adam, alacakaranlığın ortasında kayın ormanlarının arka
tarafında Bramblehurst’e giden yolda güçlükle yürüyordu. Bir tür elastik süs kurdelası ile bağlanmış
üç defter ve mavi bir masa örtüsüne sarılmış bir bohça taşıyordu. Kıpkırmızı olmuş yüzünde dehşet
ve bitkinlik okunuyordu, arada sırada daha da alevlenen bir acele içindeymiş görünüyordu. Yanında
onunla yürüyen ve kendisininkinden başka bir Ses daha vardı ve arada bir görünmez ellerin
dokunuşlarıyla ürperiyordu.
“Eğer beni yine atlatırsan,” dedi, “eğer beni yine atlatmaya çalışırsan...”
“Tanrım!” dedi Bay Marvel. “Omzun iyice yara bere içinde kalmış.”
“... namusum üzerine,” dedi Ses, “seni öldürürüm.”
“Seni atlatmaya çalışmadım,” dedi Marvel, gözyaşlarına boğulmak üzere olan bir ses tonuyla.
“Yemin ederim öyle yapmadım. O lanet olası dönemecin nerede olduğunu bilmiyordum, hepsi bu! O
Tanrı’nın cezası dönemecin nerede olduğunu nereden bilecektim ki? Üstelik, bir sürü dayak yedim...”
“Sesini kesmezsen daha bir sürü dayak daha yiyeceksin,” dedi Ses ve Bay Marvel anında sustu.
Yanaklarını şişirerek püfledi, gözlerinde ümitsizlik okunuyordu.
“Ayağıma dolaşıp duran şu hödüklerin benim küçük sırrımı keşfetmeleri yeterince kötü değilmiş gibi,
bir de sen defterlerimle kaçmaya kalkıyorsun. Dövüşü bırakıp kaçmaları, bazıları için gerçekten de
iyi oldu! İşte şimdi buradayım... Kimse görünmez olduğumu bilmiyordu! Peki şimdi ne yapacağım?”
“Peki ben ne yapacağım?” diye sordu Marvel alçak sesle.
“Herkes duydu. Gazetelere bile çıkacak! Herkes beni arıyor olacak, herkes hazırlıklı olacak...” Ses,
açık saçık küfürler etmeye başlayarak alçaldı ve sonra da kesildi.
Bay Marvel’ın yüzünde okunan ümitsizlik daha da derinleşmiş ve adımları yavaşlamaya başlamıştı.
“Hadi yürü!” dedi Ses.
Bay Marvel’ın yüzünün kırmızılığı yer yer beyazlayıp solmaya başlamıştı.
“O kitaptan düşürme sakın, aptal herif!” dedi Ses sertçe, Marvel'ın yanına yetişerek.
“Sorun şu ki,” dedi Ses, “seni işe yarar hale getirmem gerekiyor. Pek işe yarar bir alet değilsin, ama
seni kullanmam gerekiyor.”
“Ben tembel bir aletim,” dedi Marvel.

---

“Öylesin,” dedi Ses.
“Ben senin bulup bulabileceğin en kötü aletim,” dedi Marvel.
“Güçlü değilim,” dedi onu cesaretlendiren bir sessizlikten sonra.
“Pek güçlü sayılmam,” diye tekrarladı.
“Evet?”
“Ve kalbim de zayıf. Şu küçük iş... gerçi becerdim, elbette... ama Allah için! Beceremeyebilirdim.”
“Ee?”
“Senin istediğin gibi bir iş için yeterince cesur ve güçlü değilim”
“Seni canlandırırız.”
“Yapmasan keşke. Planlarını bozmak istemem, biliyorsun. Ama bozabilirim, sırf korkaklıktan ve
tembellikten.” “Bozmasan iyi olur,” dedi Ses, hafif bir vurguyla.
“Ölmüş olmayı dilerdim,” dedi Marvel.
“Bu adil değil,” dedi, “sen de kabul etmelisin... Bana öyle geliyor ki, hakkım var...”
“Yürü hadi!” dedi Ses.
Bay Marvel adımlarını ayarladı ve bir süre daha sessizlik içinde yürüdüler.
“Bu çok zor,” dedi Bay Marvel.
Bu yöntem kesinlikle yararsızdı. Başka bir yol denedi. “Peki bu bana ne kazandıracak?” diye başladı
yeniden, dayanılmaz bir haksızlığa maruz kalmış birinin ses tonuyla.
“Ah! Kes sesini!” dedi Ses, birden şaşırtıcı bir dinçlikle. “Senin de hakkını vereceğim. Sen söyleneni
yap. Becereceksin. Aptalsın, falan filan ama yapacaksın...”
“Dedim ya, efendim, ben buna uygun bir adam değilim. Saygı duyuyorum, ama öyle...”
“Sesini kesmezsen yine bileğini bükerim,” dedi Görünmez Adam. “Düşünmek istiyorum.”
O anda ağaçların arasından dörtgen şeklinde iki sarı ışık kümesi belirmiş ve bir kilisenin kare
şeklindeki kulesi akşamın karanlığında uzaklardan görünmeye başlamıştı. “Elim omzunda olacak,”
dedi Ses, “bütün köy boyunca. Dümdüz yürü ve aptalca bir şeyler yapmaya da kalkma. O zaman senin
için daha kötü olur.”
“Biliyorum,” diye içini çekti Bay Marvel, “biliyorum hepsini.”

---

Eski moda bir silindir şapka giymiş kederli figür, bu küçük köyün caddesinden elindeki yükleri
taşıyarak geçip gitmiş ve pencerelerin ışıklarının ilerisinde çökmekte olan karanlığa karışmıştı.

---