89
qarıĢmaqda günahlandırırlar, Xalq Partiyasının yeganə demokratik qüvvə kimi
göndərilməsi Vladimirovun xətası olaraq qəbul edilir. Xalq Ġradəsi Partiyasının
orqanı olan “Raade emruz” qəzeti yazırdı: “Sovet hakimiyyəti Ġranın daxili
quruluĢundan çox da razı deyil. Əgər Ġran qəzetləri SSRĠ-nin ictimai quruluĢunu
tənqid etməyə baĢlasa, bu Sovet Ġttifaqının rədd edilməsinə səbəb olar. Onun üçün
də Ġran xalqı Ġran hökumətini tənqid edən “Pravda” qəzetindən Ģikayət etməkdə
haqlıdır. “Pravda” da sovet hökumətinin siyasətini və mövqeyini əks etdirmiĢdir”.
Bəzi qəzetlərə görə, Vladimirovun məqaləsi sovet əsgərlərinin Ġrandan
çıxarılması məsələsində Ġran hökumətinin notasına sovetlərin ilk rəsmi cavabı idi.
Ġran hökumətindən narazı və sovetlərlə isə yaxĢı münasibətdə olan qəzetlər
Vladimirovun məqaləsini sakit qarĢıladılar. Onlara görə, bu məqalə Ġran
hökumətinin SSRĠ ilə qeyri-səmimi münasibətinin, Seyid Rzanın antisovet,
təxribatçı bəyanatının sonucu idi. PiĢəvərinin redaktoru olduğu “AĢir” qəzetindəki
bu cümlələr diqqəti çəkir: “Sovet müəssisələri Ġrandakı durumdan rahatsızdır,
indiki Ġran dövlətinin səmimi dürüst münasibətindən Ģübhə edir. “Pravda” BaĢ
Naziri “Ġranın məĢhur irticaçısı, antisovet münasibətlərin fəal iĢtirakçısı”
adlandırmaqda haqlıdır. Onun BaĢ Nazir təyin edilməsi və Ġranla sovetlər
arasındakı dostluq münasibətləri ziddiyyət təĢkil edir. Sovet dairələri Ġranın daxili
iĢlərindən narahat olmaqda haqlıdır. Süheylinin istefasından sonra Ġran hökuməti
SSRĠ ilə qarĢılıqlı anlaĢmalarını aydınlaĢdırmaq üçün kiçik bir addım belə
atmamıĢdır”.
Ġranın digər bir önəmli qəzeti “Keyhan” da “Pravda”nın yazdıqlarına 1943-
1944-cü
il seçkilərinin demokratik olmadığını ifadə edərək haqlılıq
qazandırmaqdadır.
“Pravda”nın yazdıqları Ġran siyasi dairələrini də rahatsız etmiĢdi. Ġyun
ayında davam edən hökumət böhranına son vermək üçün Məclis dərhal
toplanmıĢdı. Məclis BaĢqanı Təbatəbai millət vəkillərinə vəziyyətin ciddiliyini,
Sədr əl-ƏĢrəf hökumətinə səs verilməsinin zərurətini anlatmıĢdı. Xalq partiyası
qrupundan baĢqa bütün qruplar hökumətə səs vermiĢ, bu Ģəkildə hökumət lazımi
səsi toplamıĢdı. Məmmədrza Ģah BaĢ Nazir Sədr əl-ƏĢrəfi və onun nazirlərini
qəbul edib Ġrandakı vəziyyəti müzakirə etmiĢdi. Möhsün Sədr hökumətinin ilk
addımlarından biri Azərbaycana diqqəti gücləndirmək üçün sovet əleyhinə olan
MöhtəĢəmi Təbrizə bələdiyyə baĢçısı təyin etmək oldu. Bu qərarla Ġranın məqsədi
Azərbaycanda mərkəzi hakimiyyət tərəfdarlarını birləĢdirmək, Tehran əleyhinə
olan hərəkətləri zəiflətmək idi.
Eyni vaxtda Bakıda da fəaliyyətlər davam etməkdə idi. Bağırov 14 iyunda
“Güney Azərbaycanda iĢləri geniĢləndirmək üçün sovet səfirinin birinci katibi
Dərbənd Ģəhər partiya komitəsinin keçmiĢ katibi Əli Əliyev Təbrizə baĢ konsul
təyin edilsin” məzmununda teleqraf göndərmiĢdi. Bağırov ikinci teleqrafında
90
Malenkovdan Mərkəzi Komitənin təbliğat və təĢviqat idarəsinin rəisi
G.F.Aleksandrovun qısa bir müddətə Bakıya göndərilməsini xahiĢ etmiĢdi.
Hazırlanan planlar içərisində Azərbaycan Demokrat partiyasının və Sovet
Azərbaycanı Dostlar Cəmiyyətinin qurulması, parçalama hərəkətlərinin həyata
keçirilməsi, əyalət qəzetlərinin, mətbuat orqanlarının təĢkili kimi məsələlər də yer
almıĢdı. Bir müddət sonra Azərbaycan Kommunist Partiyası Mərkəzi Komitəsi
Moskvada qəbul edilən 6 iyun qərarları çərçivəsində avqust ayından baĢlayaraq
Güney Azərbaycanda yaymaq üçün ərəb əlifbasında aylıq ədəbi-ictimai
“Azərbaycan” dərgisinin nəĢri qərara alınır. Rəsul Rza dərginin redaktoru, Mehdi
Hüseyn redaktor müavini, Səməd Vurğun, Mirzə Ġbrahimov, Əhəd Yaqubov,
Həsən Həsənov, Rza Quliyev redaksiya heyətinin üzvləri olmuĢlar. 1 yanvar 1946-
cı il tarixinə qədər dərgi üçün 276 min manat həcmində büdcə ayrılmıĢdı.
Sultanova “Azərbaycan” dərgisinin vaxtında çıxarılmasını təmin etmək əmri
verilmiĢdi. Güney Azərbaycanın “Vətən” qəzeti həmin dərginin yayılmasını təĢkil
etməli idi. Avqustda dərginin ilk sayı yayımlandı. Burada S.Vurğunun,
M.Ġbrahimovun,
C.Cabbarlının,
MəlikülĢüəra
Baharın,
M.Biriyanın,
B.Azəroğlunun, Əli Fitrətin, Yəhya ġeydanın, Mirmehdi ÇavuĢinin, M.Dilbazinin,
Mədinə
Ələkbərzadənin,
Nigar
Rəfibəylinin,
S.Rüstəmin,
Ə.Vahidin,
Ġ.Əfəndiyevin, Rəsul Rzanın, Əvəz Sadığın yazıları yer almıĢdı. “Azərbaycan”
dərgisi milli mənfəətlər baxımından ən önəmli nəĢr orqanı idi. Öncəliklə bu
dərginin hər sayında Azərbaycanın tarixi, ictimai-siyasi, mədəni, ədəbi həyatı
Güney və Quzeyi ilə birlikdə nəzərə alınmıĢdı. Ġkincisi, dərgi sovet
Azərbaycanında hökm sürən hakim bolĢevik ideologiyasının tələblərini nəzərə alsa
da, Azərbaycan xalqının köklü mənfəətləri, taleyi və tarixi ilə əlaqədar məsələlərə
də toxunurdu. Bütöv Vətən, eyni xalq, tək millət kimi ifadələr “Azərbaycan”
dərgisinin hər sayında yer alırdı. 1946-cı ildə Güneydə yaĢanan olaylar nəticəsində
dərginin qapadılması hər halda təsadüf deyildi.
Bağırov Moskvadan döndükdən sonra iyun ayı içində Ġran Xalq Partiyası
MK-sının üzvü, Ġran Məclisinin millət vəkili A.KambehĢi, Xalq partiyasının Təbriz
əyalət komitəsinin baĢçısı S.Pedaqani, yazıçı və naĢir H.Ə.ġəbüstəri, “AĢir”
qəzetinin redaktoru Mir Cəfər PiĢəvəri gizli Ģəkildə Bakıya gətirilmiĢdi. Burada
Azərbaycan Demokratik Partiyasına PiĢəvərinin müvəqqəti olaraq baĢqanlıq etməsi
qərarlaĢdırılmıĢdı. Güney Azərbaycandakı iĢçilərə xəbər göndərilərək, Tudə
partiyasının ADP-yə çevrilməsi üçün bir saat belə dayanmamaları tapĢırılmıĢdı.
ADP-nin qurulması üçün bəzi problemlər olduğu kimi güclü bir müxalifət də
yaranmıĢ və Xalq partiyası MK-sı bütün vasitələrlə bu iĢləri pozmağa çalıĢmıĢdı.
Bakı toplantısında PiĢəvəri, ġəbüstəri və Pedaqaniyə onlara qarĢı ola biləcək sui-
qəsd hərəkətlərinə görə Təbrizdən ayrılmamaları da qərarlaĢdırılmıĢdı.
Dostları ilə paylaş: |