Hazirlayanlar



Yüklə 3,37 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə120/189
tarix10.12.2017
ölçüsü3,37 Mb.
#15029
1   ...   116   117   118   119   120   121   122   123   ...   189

361

Doç. Dr. İbrahim GÜLER

Nagata, Yugo,  Tarihte Âyânlar: Karaosmanoğulları Üzerine Bir İnceleme, TTK 

Basımevi, Ankara 1997.

Oğuzoğlu, Yusuf, “XVII. Yüzyılda Türkler’in Ermeni Toplumu ile İlişkileri Hakkında 

Bazı Bilgiler”, Tarih Boyunca Türklerin Ermeni Toplumu ile İlişkileri 

Sempozyumu (8-12 Ekim 1984, Erzurum), Ankara 1985.

Özkaya, Yücel, Osmanlı İmparatorluğu’nda Âyânlık, Anakara Üniversitesi Basımevi,  

Ankara 1977.

_________________ 

, “Arşiv Belgelerine Göre XVIII. ve XIX. Yüzyıllarda Osmanlı 

İmparatorluğu’nda Ermenilerın Durumu”, Tarih Boyunca Türklerin 

Ermeni Toplumu ile İlişkileri Sempozyumu (8–12 Ekim 1984, Erzurum), 

Ankara 1985.

Saray, Mehmet, Ermenistan ve Türk-Ermeni İlişkileri, Genişletilmiş 2. Baskı, Atatürk 

Araştırma Merkezi Yayını, Ankara 2005.

_________________ 

, “Osmanlı Devlet Anlayışı ve Ermeniler”, İstanbul Üniversitesi, Türk-

Ermeni  İlişkilerinde Yeni Yaklaşımlar Uluslararası Sempozyumu, 

 

İstanbul 15–17 Mart 2006. 



Sevinç, Necdet, Arşiv Belgeleriyle Tehcir-Ermeni İddiaları ve Gerçekler, İkinci Baskı, 

Milenyum Yayınları, İstanbul 2004.

Sonyel, Salahi, “Ermeni Sorunu ve İngiltere”,  İstanbul Üniversitesi, Türk-Ermeni 

İlişkilerinde Yeni Yaklaşımlar Uluslararası Sempozyumu, İstanbul 15–

17 Mart 2006.

Şimşir, Bilal N. , “Türk Diplomatlarını Hedef Alan Ermeni Terörü ve Şehit 

Diplomatlarımız”, İstanbul Üniversitesi, Türk-Ermeni İlişkilerinde Yeni 

Yaklaşımlar Uluslararası Sempozyumu,  İstanbul 15–17 Mart 2006.

Uzunçarşılı,  İsmail Hakkı, Osmanlı Tarihi, IV. Cilt (XVIII. Yüzyıl),  2. Kısım, 2. 

Baskı, Ankara 1983.

_________________ 

, Osmanlı Devlet Teşkilâtından Kapıkulu Ocakları-I (Acemi Ocağı ve 

Yeniçeri Ocağı), 3. Baskı, Ankara 1988.

Ünal, Mehmet Ali, XVI. Yüzyılda Harput Sancağı (1518–1566), Ankara 1989.

Yediyıldız, Bahaeddin, “XVI.-XIX. Yüzyıllarda Ermenilerin Türk Toplumu 

İçindeki Yeri”, Tarih Boyunca Türklerin Ermeni Toplumu ile İlişkileri 

Sempozyumu (8–12 Ekim 1984, Erzurum), Ankara 1985.

Yücel, Yaşar,  Osmanlı Devlet Düzenine Ait Metinler: Kitâb-ı Müstetâb, AÜDTCF 

Yayınları, No: 216, Ankara 1974.

d-Toplantılar

Tarih Boyunca Türklerin Ermeni Toplumu ile İlişkileri Sempozyumu (8–12 Ekim 

1984, Erzurum), Ankara 1985.

Iğdır Tarihî Gerçekler ve Ermeniler Uluslararası Sempozyumu (24–27 Nisan 1995, 

Iğdır), Iğdır Valiliği Kültür Yayınları, No: 1, Ankara 1997.

İstanbul Üniversitesi Türk-Ermeni İlişkilerinde Yeni Yaklaşımlar Uluslararası 

Sempozyumu, 15–17 Mart 2006, İstanbul. (Bildirileri henüz 

yayınlanmadı).





13 MAHALLE 7 CEMAAT (XIX. YÜZYIL MARDİNİ’NDE 

CEMAATLER ARASI SOSYAL UYUM ÖRNEKLERİ)

Öğr. Gör. İbrahim ÖZCOŞAR

Dicle Üniversitesi Mardin Sağlık Yüksekokulu

E-mail: iozcosar@hotmail.com; Tel: 0 482 213 52 66



Özet

Mardin ve çevresi, coğrafî konumuna bağlı olarak tarih 

boyunca birçok kavmin, etnik grubun ve dinsel cemaa-

tin yurdu olmuştur. İlk çağlardan itibaren büyük impara-

torlukların sınırı olan bölge, bu özelliği dolayısıyla impa-

ratorluklar arası çatışmanın da merkezi olmuştur. Ancak 

siyasî otoriteler arasındaki bu çatışmalar, sosyo-ekonomik 

açıdan birbirine bağlı bölge hakları arasında çatışmayı be-

raberinde getirmemiştir. XIX. yüzyıla gelindiğinde Mardin, 

Mardin kalesi çevresinde kümelenmiş 13 mahallesi ve bu 

mahallelerde yaşayan 7 farklı dinî/etnik cemaatin (Müslü-

man, Ermeni Katolik, Süryanî Kadim, Süryanî Katolik, Kel-

danî, Şemsî ve Yahudi) XIX. yüzyılın siyasî gelişmelerine 

nispet edercesine, birlikte yaşamanın gerektirdiği sosyal 

uyumu yakalayabildikleri bir şehirdir. XIX. yüzyılda Mar-

din ve çevresinde yaşayan halkların birbirleriyle ilişkile-

rinde, her grubun kendi cemaat örgütlenmesiyle birlikte, 

bölgenin genel sosyo-ekonomik yapısı belirleyici faktör 

olmuştur. XIX. yüzyılda bölgede yaşanan gelişmeler bu 

grupların birbirleriyle ilişkilerinde belirleyici olmakla birlik-

te, özellikle Osmanlı Devleti’nin içinde bulunduğu zayıfl ık 

ve Batı müdahalesi ilişkilerin temeline bölgenin kendi sos-

yo-ekonomik şartlarının ötesinde siyasî bir boyut da ka-

zandırmıştır. XIX. yüzyılın genel yapısı Mardin çevresinde 

gerek Müslüman aşiretlerin birbirleriyle gerek diğer din-

sel gruplarla çatışmalarını beraberinde getirirken, Mardin 

şehir hayatı tüm bu olumsuzluklara rağmen her grubun 

birbiriyle uyum içinde olduğu, klasik bir Osmanlı şehri gö-

rünümündedir. Bildirimizde; XIX. yüzyılın genel özelikleri-

nin aksine, aynı şehir aynı mahalleyi paylaşan, hemen her 

yönüyle birbirine ihtiyaç duyan bu grupların gerek Mardin 

şer’iye sicilleri gerek Başbakanlık Osmanlı Arşivi’ndeki ka-

yıtlara dayanarak, uyum içinde yaşadıklarına dair örnekler 

sunulacaktır. 




365

Öğr. Gör. İbrahim ÖZCOŞAR



Giriş

Mardin ve çevresi, coğrafî konumuna bağlı olarak tarih boyunca bir-

çok kavmin, etnik grubun ve dinî cemaatin yurdu olmuştur. İlk çağlardan 

itibaren büyük imparatorlukların sınırı olan bölge, bu özelliği dolayısıyla 

imparatorluklar arası çatışmanın da merkezi olmuştur. Siyasî otoriteler ara-

sındaki bu çatışmalar, çoğunlukla bölgede din ve etnik köken olarak farklı 

toplulukları da karşı karşıya getiren bir unsur olmuştur. Özellikle, İslâm 

hâkimiyeti öncesinde Bizans-Sasani çatışmaları sırasında, her iki taraf da 

kendi taraftarı olarak kabul edip siyasî açıdan destekledikleri dinî grupları 

bu çatışmalarının öncü kuvvetleri olarak kullanmışlardır. Bu durum bölge-

de yaşayan toplulukların, özellikle farklı mezhepteki Hıristiyan grupların, 

birbirlerine karşı katliamlara varan çatışmalarını da beraberinde getirmiş-

tir. İslâm hâkimiyetinin ardından bölgede, çatışma kültürünün yerini artık 

hoşgörü kültürünün aldığını söylemek mümkündür. İslâmî dönem içinde 

bu hoşgörü kültürünün, en sistematik haliyle yaşandığı dönem olarak Os-

manlı hâkimiyeti dönemini gösterebiliriz.

Osmanlı Devleti kuruluşundan itibaren gayrimüslimler ile Müslüman-

lar arasında yoğun ilişkilerin olduğu bir devlet olarak ortaya çıkmıştır. Bu 

ilişki daha başlangıçtan itibaren zımmî statüsünde gayrimüslim vatandaş-

ların varlığıyla, tüm yönleriyle (hukukî, sosyal, ekonomik vs.) bir uyum ve 

düzeni gerekli kılmıştır. Osmanlı, oluşturduğu düzenle, Ortaçağ ve modern 

zamanlarda üç tek Tanrılı dinî (İslâm, Hıristiyanlık, Musevîlik) resmen 




Yüklə 3,37 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   116   117   118   119   120   121   122   123   ...   189




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə