121
inc
ə üsullarla erməni kommunistlərinin Azərbaycanda tutduqları vəzifələrdən
uzaqlaşdırılması, onların yerinə azərbaycanlıların yerləşdirilməsi məqsədi
daşımışdır.
Qeyd etm
ək lazımdır ki, N.Nərimanov Azərbaycandan gedəndən
sonra bəzi
siyas
ətçilər bəzən də öz şəxsi karyeralarını güdərək ermənilərə imtiyazlar
verirdil
ər. Məsələn, 20-ci illərin axırlarında Ə.Qarayev heyfsilənərdi kı, ermənilər
dağlıq yerlərdə yaşayaraq 40-50 rubl qazanırlarsa, azərbaycanlılar aran yerlərində
yaşayaraq ayda 250-300 rubl qazanırlar. Ona görə də Ə.Qarayev ermənilərin daha
çox g
əlirli yerlərə köçürülməsini təklif edirdi (117, s.41). Azərbaycan rəhbərliyinin
bel
ə mövqeyini görən ermənilər isə erməniləşmə siyasətlərinə müxtəlif rəng
ver
ərək onu illərlə davam etdirirdilər.
Bel
əliklə, N.Nərimanov öz fəaliyyətində Bakının erməniləşdirilməsinə qarşı
v
ə paytaxtın milli simasının saxlanılması uğrunda açıq siyasi mübarizə aparan
yegan
ə siyasətçi olmuşdur. Bu məqsədlə o, müxtəlif yollardan məharətlə istifadə
etmiş, vəzifələrdə oturan bir çox ermənilərin Bakıdan uzaqlaşdırılmasına nail
olmuşdur.
3.4. N.N
ərimanovun Türkiyə siyasəti və türkçülük mövqeyi
N.N
ərimanovun fəaliyyətində türkçülük mövqeyi, Türkiyəyə dost və qardaş
münasib
əti xüsusi yer tutmuşdur.
N.N
ərimanov hələ hakimiyyətə gəlməmişdən əvvəl, 1918-ci ildə
Zaqafqaziya seyminin Osmanlı dövlətinə qarşı müharibə etməsini pisləmişdi (303,
t.2, s. 126). O, Nargin adasında saxlanılan türk hərbi əsirlərinə baş çəkmiş, onlara
t
əcili tibbi və mənəvi yardım etməyi məsləhət görmüşdü (304, c.2, s.139). Türk
ordusunun Bakını tərk etməsini əhalinin inamını doğrultmayan, onu məyus edən
s
əhv bir addım kimi qiymətləndirmişdi (291, c.2, s.189-190). Bolşeviklərin
İstanbulun Türkiyə dövlətinə məxsusluğunu qəbul etməsini alqışlamışdı (293, c.2,
s.250).
N.N
ərimanovun Türkiyə siyasətini araşdırmadan əvvəl, o zamanın Rusiya-
Türkiy
ə münasibətlərinə ümumi şəkildə nəzər salmaq lazımdır. İlk əvvəl onu qeyd
etm
ək lazımdır ki, Rusiyada bolşeviklər hakimiyyətə gəldikdə,
Türkiyə hələ də
sultan hakimiyy
əti altında idi və Almaniya ilə koalisiyada Rusiyaya qarşı, əsasən
d
ə Qafqaz cəbhəsində müharibə aparırdı. Osmanlı dövlətinin
müharibədə
m
əğlubiyyəti tamamilə yeni şərait yaratdı. 1919-cu ilin avqustunda keçirilən
Ərzurum konqresində Mustafa Kamalın sədrliyi ilə Nümayəndəlik Komitəsi
yaradıldı. Bu orqan Türkiyənin müvəqqəti hökuməti statusunda idi. Buna paralel
olaraq
İstanbulda sultan hökuməti öz hakimiyyətindən əl çəkmək istəmirdi.
N
əhayət, 1920-ci il aprelin 23-də Kamalçılar tərəfindən Ankarada çağırılan
Türkiy
ə Böyük Millət Məclisi özünü ölkənin yeganə qanuni hakimiyyəti elan etdi.
Bel
əliklə, ölkədə ikihakimiyyətlilik yarandı. Ərzurum konqresindən
sonra Türkiyə
122
sovet Rusiyası ilə əlaqə yaratmağa can atırdı. Bu məqsədlə hələ 1919-cu ilin
yayında Mustafa Kamal Paşa Yunus Nadi adlı nümayəndəsini Moskvaya göndərdi.
Amma o, heç bir n
əticə əldə edə bilmədi. 1920-ci ilin əvvəllərində Mustafa Kamal
Paşa bildirirdi ki, Qafqaz respublikalarının sovet Rusiyası ilə əlaqələrinin
mür
əkkəbliyi Türkiyəyə maneçilik törətdiyindən, bolşeviklərlə birbaşa əlaqə
yaratmaq lazımdır (126, t.3, s.313). Bu məqsədlə Kazım Karabəkir Paşanın
r
əhbərliyi altında Şərq cəbhəsi yaradıldı, Xəlil Paşanın rəhbərliyi altında Moskvaya
nümay
əndə heyəti göndərildi
və nəhayət, əlaqə quruldu (155, s.67). 1920-ci il
aprelin 23-d
ə Azərbaycanın əsas tarixi müttəfiqi olan Türkiyədə hakimiyyət
d
əyişiklikləri baş verdi. Ankarada çağırılan Türkiyə Böyük
Millət Məclisi
mill
ətlərin müstəqil dövlət yaratmaq hüququnu vurğulayaraq özünü türklərin
yegan
ə nümayəndəsi kimi bəyan etdi. Amma dünya siyasəti heç də Türkiyənin
xeyrin
ə inkişaf etmirdi. Bu səbəbdən 1920-ci il aprelin 26-da Mustafa Kamal Paşa
Lenin
ə məktubla müraciət edərək öz xarici siyasətinin əsas prinsiplərini
izah etdi
(158, c.2, s.544-555). Müraci
ətin əsas mahiyyəti, iki ölkə arasında diplomatik
əlaqələrin yaradılması, imperialist dövlətlərə qarşı birgə hərbi siyasət aparılması,
Az
ərbaycanla sovet Rusiyası arasında münasibətlərin tənzimlənməsi və nəhayət,
Rusiya t
ərəfindən Türkiyəyə silah və pulla yardım göstərilməsi idi (151, c.2,
s.725). Bu m
əktubun Azərbaycanın sovetləşdirilməsində hər hansı bir rolunu qeyd
ed
ənlər əsassızdırlar. Ona görə ki, məktub Azərbaycanda sovet hakimiyyətinin
qurulmağından cəmi iki gün əvvəl yazılmış və artıq Azərbaycan sovetləşəndən
sonra Lenin
ə çatmışdı. Bu məktub sadəcə mövqe ifadə etməkdən artıq heç bir rol
oynamamışdır. Təsadüfi deyil ki, Atatürk sovet Azərbaycanı ilə məmnuniyyətlə
əməkdaşlıq etmişdir. Yeniləşməkdə olan Mustafa Kamal Paşa Türkiyəsinin
bolşevik Rusiyası ilə əlaqələrinin yaxşılaşması və sıxlaşması məsələləri 1920-ci il
mayın 11-də Türkiyə Böyük Millət Məclisinin iclasında da çox ciddi olaraq
müzakir
ə olundu. Çıxış edənlərdən Millət Məclisinin sədr müavini Adnan bəy
xüsusi qeyd edirdi ki, bolşeviklərlə ittifaq bizə milli maraqlarımız üçün lazımdır
(165, s.291-299).
Antanta is
ə Mustafa Kamaldan Sultan hökumətinə tabe olmağı
t
ələb edirdi. Belə halda bundan irəli gələn nəticələr meydana çıxırdı. Ən əsas
n
əticələrdən biri Mustafa Kamal Türkiyəsinin Rusiya ilə hərbi qarşıdurmasının
meydana çıxması idi (161, c.3, s.99-100). 1920-ci ilin may ayında TBMM
nümay
əndələrinin xarici ölkəyə ilk rəsmi səfəri məhz sovet Rusiyasına oldu. İyun
ayında artıq Rusiyadan Türkiyənin ünvanına xoş xəbərlər gəlirdi (153, c.1, s.457).
1920-
ci ilin ikinci yarısında Türkiyə ilə sovet Rusiyası arasında diplomatik əlaqələr
yarandı. Mustafa Kamal Paşa fəxrlə qeyd edirdi ki, bu,
Türkiyənin xarici siyasətdə
q
əbul etdiyi ilk qərar idi (126, t.3, s.93).
Az
ərbaycanda sovet hakimiyyəti qurulduqda N.Nərimanovun siyasətində
Türkiy
ə-Rusiya-Azərbaycan strateji üçbucaq maraqları özünü büruzə verməyə
başladı. N.Nərimanov Azərbaycanın maraqlarını Mustafa Kamal Türkiyəsi ilə sıx
əlaqədə görmüş və bu birgə maraqları sovet Rusiyası ilə əlaqələndirmişdir. Qafqaz