İmamların siması tarix guşəsində
.....................................................................................................................
122
Misrin görkəmli müasir alimi yazır: «...Sonra çox keçmədi ki,
müsəlmanlar yad mədəniyyətlərlə, xüsusi ilə Yunan mədəniyyəti ilə və hər
ş
eydən çox yunan fəlsəfəsi ilə tanış oldular. Bunlar get-gedə müsəlmanlarda
təsir qoyur. Belə ki, müsəlmanlar o elmləri öz dinlərini müdafiə etmək
vasitəsi kimi qərar verdilər. O zaman daha da böyük addım ataraq ağılı hər
bir şeyə hakim bildilər. Və belə hesab etdilər ki, bir tək ağıl bütün mərifət
sərçeşməsidir. Beləliklə tədricən özlərini Vəhy qaynağından ehtiyacsız
bildilər. Ağıl haqqında olan ifrat dərəcədə olan inamları onları aldatdı,
nəticədə ifrata və haqdan uzaqlaşmağa giriftar oldular. Həmin səhvlər səbəb
oldu ki, ixtilaf qapıları üzlərinə açılsın, hər bir cəmiyyət müəyyən dəlillərə
arxalansın. Bu səbəbdən də o zamanda məzhəblərin sayı yetmişi ötdü.
1
Ş
übhəsiz o zaman Abbasilərin sarayında elə də təqvalı, canyandıran elm
adamları yox idi ki, yadların elmi əsərlərini təhqiq və müzakirə etsin. Və onu
slami baxış süzgəcindən keçirsin. Qeyri xalis, azdırıcı mövzuları çıxarıb,
səhih və iradsız məsələləri slam ictimaiyyətinin ixtiyarında qoysun.
Bu cür (fikri və mədəni) şəraitin mövcud olması səkkizinci mamın (ə)
öhdəsində böyük bir vəzifə qoyurdu. O, slamın rəhbər və keşikçisi bu xətərli
vəziyyətdən agah idi. Buna görə də mam (ə) ideologiya fırtınalarının və
xətərli fikirlərin qarşısında möhkəm müqavimət göstərdi. Mübahisə
məclislərində, azad müzakirələrdə şəxsən iştirak edərək, böyük filosofların,
kəlam elm adamlarının və kitab əhli böyüklərinin şübhə və sözlərinin əsassız
olduğunu açıqladı. slamın əqidə və mədəniyyətinin əsalətini qorudu.
Bu mübahisə və müzakirə məclisləri ki, Məmunun təklifi ilə onun
hüzurunda təşkil olunurdu çox dərin möhtəvalı və maraqlı idi ki, bu günlər
də (arasından 1200 il keçməsinə baxmayaraq) elmi müşkül və şübhələri həll
edərək, bir çox məsələləri izah edib açıqlayır. Nümunə olaraq
bu
müzakirələrin bir neçəsi aşağıdakılardan ibarətdir:
Məsihi katolikosu ilə müzakirə; Rəsül-calutla müzakirə; Hürbüzi-əkbərlə
müzakirə; mrani-sabii ilə müzakirə; Süleyman
Mərvəzi ilə müzakirə; Əli ibn
Məhəmməd ibn Cəhimlə müzakirə; Bəsrə şəhərinin müxtəlif məzhəb
başçıları ilə müzakirə.
Bu müzakirələrin hər biri elə əhəmiyyətli mənaya malik olub ki, sədası
ölkəni başdan-başa dildən-dilə dolanıb yaşamışdır.
1
Ayineyi slam, sə
h.266