İsa muğanna ideal
Yüklə 4,34 Mb. Pdf görüntüsü
|
______________Milli Kitabxana_______________ BağOdƏrə "mehtər" dedi, "Mehtər"lini kor eylədi, Kor oğluna qılınc verdi, At yalına yatan millət. Qılınc qana bata-bata Sultanından qisas aldı, Zənn eylədi xilas oldu, Gözünü qan tutan millət! Biləninə sən sus dedi, Bilməzinə qurdsan dedi, Dönüb öz-özünü yedi, Diləyinə çatan millət! Xəlvət əl çaldı. - Qurtar! Ye özünü! - dedi. Şüşəlinin sağ tərəfində də şarappa-şarap əl çaldılar. Möcüz dönüb yerinə getdi.
Mədəd isə "Gəraylı"nın arasını kəsmədən: - Möcüz ala qarğa kimidi siz quzğun yığnağının içində! - dedi. - Özünün deyil oxuduğu şeir, mənim bu "ab yaşıl" 1 düşgünü dostumundu. Axırını oxumadı. Qulaq as, oxuyuram. Bir gün gəldi, geri baxdı, Gözlərindən sellər axdı, Şöşünü yandırıb yaxdı, Al qanına batan millət! - Bu heç... O Pinqvin Möcüz səndən qat-qat müdrikdi, ey qatil! Mənə yox, öz babasına cavab verdi o!.. Bu heç. Səbr elə... Gülgəzi Sultan Əmirlinin çarpayısında görəcəksən. O Gülgəzi ki, Səmədin ürəyinin parçası idi. - Sən neynirsən?! - Səməd qışqırıb yumruğunu stola vurdu. - Mədəd! Neynirsən?! Mədəd təzənəni simlərə çəkdi. - Döz!.. Əclaf!.. Bax belə əclafam mən, özümdən iyirmi yeddi yaş böyük əmimə əclaf deyirəm. Əmim deyilsən, ata əvəzi deyilsən, doğma atamsan son mənim. Get güzgüdə özünə bax, sonra gəl mənə bax, gör bir zərrə qədər fərqimiz varmı üz-gözümüzdə, boy-buxunumuzda, ye- "Ab yaşıl" araq. ______________Milli Kitabxana_______________ rişimizdə, oturuşumuzda-duruşumuzda! Söz-söhbətimiz, beynimiz, təfəkkürümüz, məhəbbətimiz, nifrətimiz!.. Ha çalışıram kiməsə baxanda başımı yana əyməyim, mümkün olmur. Baxışımız da eynidi! Yığışdır indi xəlvət dilləri, görüm necə yığışdırırsan! Bütün rayon deyir Səməd Əmirlinin oğludu Mədəd, Sultan Əmirlinin yox! Məmiş Əlləzoğlunun qızı Səməd Əmirlinin altında olub, Sultan Əmirlinin yox! Bu ad-sannan, bu şan-şöhrətnən yaşamaq olmaz, əmi! Bu gecə çox şey eləməliyəm mən! Dünya uçub, altında qalmışam. Aylı, ulduzlu dünya yox, bu Xəlvətli, "Badamlı"lı, "Marlbora"lı, ximikatlı, kombinkormlu dünya, çörəyinin dadını da itirmiş, kanalizasiyası suyuna qarışmış murdar dünya bütün çirkabıynan, zir-zibiliynən uçub tökülüb üstümə!.. Döz! Döz! Döz! Öldürəcəm, dirildəcəm! Mən də dözəmmirəm. Başa düşürsən?! Dözəmmirəm! Ya dağıtmalıyam bu dünyanı, Özüm də ölməliyəm, ya da düzəltməliyəm bu dünyanı, özüm də dirilməliyəm! Kiməm, nəyəm, doğrudan da qabiləmmi bu dünyanı dağıdıb yenidən qurmağa? Heç kəs bilmir. Sən də bilmirsən! Bu gecə biləcəksən! Küncdən, tüstü içindən göy vilyur şlyapalı, göy qalstuklu, ərəbist, farsist kürəkənlər qismindən birisi əlini qaldırdı. - Bura bax, Mədəd! Necə yəni dünyanı dağıdıb yenidən quracaqsan?! Bu nə safistikadı, axı?! Özünü Hamletə oxşatma! "Sultan", "Gülgəz"-filan deyilir burda! Onlardan danış! Bir azda çal, oxu də! Dodağımıza dəyib bu zəhrimardan, mahnı istəyirik! Xəlvət də bu yandan bağırdı: - Dəstan! Dəstan!.. Mədəd də səsini qaldırdı: - Kür əkənin dəmlənib. Sən isə can ağrısına dözəmmirsən. Yumruğunu təp ağzına, qulaq as, öl mənnən bir yerdə! "...Ürəyinin parçası idi. Elə ürək parçası ki, o qaranlıqda nəinki boy-buxunundan, hətta qıymaçanın altından sallanan cığalarından da tanıya bilərdi və tanımışdı. Əmma gözünün gördüyünü beyni görmürdü, ağlı kəsmirdi. Öz səsi əvəzində elə bil kənardan xırıltı eşitdi: - Sən kimsən?! Niyə üzümə baxmırsan?! Bu xırıltı insan səsinə bənzəmirdi. Elqızı bu xırıltıdan diksinib titrəməyə başladı və elə titrəyə-titrəyə ayağa qalxdı. Alovun işığında dəhşətdən böyümüş gözləri parıldadı. Səməd çamadanı əlindən saldı. Bir kəlmə: - Gülgəz! - dedi. Daha heç nə deyə bilmədi..." ______________Milli Kitabxana_______________ Mədəd susdu. Zala da sükut çökdü. Xəlvət barmaqlarını dodaqlarına sürtürdü, səsində əzab vardı: - Bu tərəfi təsdiq olundu. Anan Gülgəz əvvəl Səmədin altındaymış. İndi keç o zorlama gecəsinə, qurtaraq. Mədəd başını yana əyib, Alim skeletin birdən-birə kəhrəba rənginə düşüb əzabdan gözəlləşmiş sifətinə tamaşa edirdi. - Kəhrəba üzlü oldun, gözəlləşdin, gözəl əmim! Körpəliyimdə tez-tez yalvarardın mənə: "Qurbanın olum! Qurbanın olum..." Doğrudan da qurban verirsən özünü mənə. Niyə gəldin bugünün "Birliyin"in, sabahın Boz Qurdunun çağırışına?! Bilmirdinmi ki, bizim hamımızı bir-birimizdən ayırıb yemək üçündü bu təşkilat?! Mədəd ağır-ağır dönüb Xəlvətə baxdı. - Əgər səndən dönər olsam, nəsibim ah-zar olsun, Rəhim kişi! Əgər səni adam eləməsəm, düşmənimi dosta çevirməsəm, anam Gülgəzin südü mənə haram olsun, Rəhim kişi! "Mehtər" rəmzi altında BağOdƏr deyib, "kor" rəmzi altında OdƏr deyib dostan yazanımızı qanmamısan, Kalaşnikova sarılmısan. Bax budur havayı olan, mənim səyim deyil. İnan, elə möcüzə yaradacam ki, o xınc-mınc canınla, dörd əl-ayağın üstündə iməkləyə-iməkləyə gəlib üzünü ayağıma sürtəcəksən, əllərimdən öpəcəksən... İndicə danışdığım görüş o "dəhşətli gecə"dən min dəfə dəhşətlidi, ey heyvan! Nədi "təsdiq olunan?" Oynaşlıqdımı, ey heyvan?! Məhəbbət deyilmi təsdiq olunan, ey heyvan?! Anamı indi də sevir bu Alim skelet. Əmisi Sultan Əmirlinin arvadını! Bunu təsdiq elədim mən! İnsan sevgisini!.. Səmədin üzünün kəhrəbasında göyərti əmələ gəldi: - Mədəd! Mədəd! Düz danışmırsan! Ucalarını alçaltma, oğul! Mədəd mizrabı simlərə çəkdi. - Alçaldan alçaldıb! Mən sənin haqqında yaranmış təsəvvürü təsdiq eləyirəm burda. Öldürürəm səni, əmi! Öldürməliyəm! Diqqətli ol! Sən də dinlə ey kür əkən! Kor əkən! Hamlet deyiləm mən, yaralı aslanam. Əmma sənin qaynatanı dişimlə yox, təkrar edirəm, sözlə öldürəcəm və sözlə dirildəcəm. Ölü diriltmək Hamletlik deyil, Allahlıqdır! Davam eləyirəm: "...Bir vaxt vardı, çöldən evinə qayıdanda Əlləzoğlu hər axşam çiynində bir yaba qaratikan gətirib, il boyu çəpərini qalınlaşdırmağa çalışırdı, odur ki, həyət- bacasına həmişə tikan səpələnərdi. Günün nə vaxtı o tərəfə getsəydin, görərdin bapbalaca, ayaqyalın, başıaçıq "Qaraçı gözəli" Cığalı Gülgəz quru yerdə oturub, ayaqlarına dolan tikanları dır- Yüklə 4,34 Mb. Dostları ilə paylaş:
|