Shirkning shar’iy tushunchasi – Maxluqni Robbil olamiynga 5 ishdan birida tenglashtirishdir. Ya’ni, Allohning zotida, sifatlarida, ismlarida, ishlarida va hukmlarida sherigi bor, deb e’tiqod qilishdir.
Shirkning turlari quyidagilar:
ibodatda shirk keltirish;
duoda shirk keltirish;
robbilikda shirk keltirish;
hukmda shirk keltirish;
mulk va sultondagi shirk keltirish;
xalq-yaratishdagi shirk keltirish;
itoatda shirk keltirish.
Kufr (arabcha – to’smoq, inkor etmoq) – imonsizlik, Islomni tan olmaslik yoki uning amallarini bajarmaslik.
Kufrga quyidagi jiddiy gunohlar va jinoyatlar kiradi:
shirk keltirish;
namozdan voz kechish;
sehrgarlik;
zinokorlik;
o’z joniga qasd qilish;
ichkilikbozlik;
qimorbozlik.
7 asrning 2-yarmida Xorijiylar ularga qo’shilmagan har bir musulmonni kofir, ya’ni dinga ishonmovchi, uni rad etuvchi deb hisoblashgan. 7-8 asr boshlarida Murji’iylar tarkibidan “mo’tadil” oqim ajrab chiqib, ularning fikricha kufr sodir etgan kishi kofir bo’lmaydi va u musulmonlar safidan o’chirilmaydi, uning qilmishi haqida faqat Qiyomat kuni Allohgina hukm chiqara oladi deyiladi.
Dostları ilə paylaş: |