fakto tanıdıqdan sonra Azərbaycanın müstəqilliyini de-yure tanıyan ilk dövlət
Đran oldu. 1920-ci il martın 20-də Bakıda Azərbaycanla Đran arasında tarixi
müqavilə imzalandı: “Đran Şahənşah hökuməti Azərbaycan Cümhuriyyətinin
(Qafqaz) müstəqilliyini tanımasını təntənəli surətdə e’lan” etdi. Azərbaycanın
hər şeydən daha əvvəl və daha çox məhz beynəlxalq tanınmaya ehtiyacı olduğu
bir vaxtda Đran dövlətinin bu diplomatik aktı olduqca önəmli hadisə idi.
Gürcüstan və Ermənistanla münasibətlərimiz haqqında. Türkiyə ilə
qarşılıqlı münasibətlərimizin olması misilsiz əhəmiyyətli idi. Azərbaycan-Đran
diplomatik münasibətlərinin yaranması çox yaxşı idi.
Ancaq Azərbaycan üçün, eyni ilə Gürcüstan və Ermənistan üçün
Zaqafqaziya regionunda sülh və əmin-amanlıq olması xüsusilə vacib idi. Bunu
hər üç respublikanın həyati mənafeləri tə’kidlə tələb edirdi. Bunun üçün
Azərbaycan,
Gürcüstan,
Ermənistan
respublikaları
arasında
normal
münasibətlər yaradılmalıydı.
Həmin istiqamətdə Azərbaycan Cümhuriyyəti təşəbbüskar fəaliyyət
göstərmişdir.
Gürcüstanla normal, gündən-günə möhkəmlənən dostluq və müttəfiqlik
münasibətləri yaradılmasına nail olunmuşdur. Müstəqilliyin ilk günlərində
qarşıya çıxan bə’zi çətinliklər danışıqlar, dinc vasitələrlə həll edilmişdir.
Məsələn, Almaniyanın tələbi ilə Gürcüstan hökuməti Azərbaycanın də’vəti ilə
gələn Türkiyə qoşun hissələrini Gürcüstan dəmir yolu ilə buraxmırdı. Bu anla-
şılmazlığı danışıqlar yolu ilə aradan qaldırmaq mümkün olmuşdu.
Zaqafqaziya respublikaları arasında, xüsusən də Azərbaycanla Ermənistan
arasında ən çətin problem ərazi və sərhədlər məsələsi idi. Hələ iyun ayının 10-
da Azərbaycan hökuməti həmin məsələyə birgə baxmağı Ermənistan və
Gürcüstana təklif etdi. Sonra Azərbaycan mübahisəli məsələləri həll etmək üçün
birgə komissiya yaradıb, üç respublika nümayəndələrinin konfransını keçirmək
təşəbbüsündə bulundu. Konfrans noyabr ayında Tiflisdə oldu. Lakin Ermənistan
ilkin razılaşmanı pozaraq konfransa öz nümayəndələrini göndərmədi. Müba-
hisəli məsələlər həll olunmamış qaldı.
Bununla belə, Azərbaycan-Gürcüstan münasibətləri düzgün məcrada
inkişaf etdirildi və müttəfiqlik səviyyəsinə qaldırıldı. 1919-cu ilin iyun ayında
Azərbaycanla Gürcüstan arasında mühüm müqavilə imzalandı. Azərbaycan və
Gürcüstan öhdəlik götürdülər ki, tərəflərin “ərazi bütövlüyü və müstəqilliyinə
hər hansı hücum və təhlükə olarsa bir-birinə hərbi yardım” göstərsinlər. Bu
hərbi müdafiə müqaviləsi Denikin təhlükəsi ilə əlaqədar bağlanmışdı.
Ermənistan müqaviləyə qoşulmaqdan imtina etdi.
Müqavilə ilə faktiki olaraq Azərbaycan-Gürcüstan siyasi və hərbi ittifaqı
yarandı. Paris Sülh Konqresindəki Azərbaycan və Gürcüstan nümayəndələri
fəaliyyətlərini əlaqələndirdilər, birgə diplomatik addımlar atdılar, həmrə’y çıxış
etdilər və s.
Denikin Azərbaycan və Gürcüstan müqaviləsi ilə hesablaşmalı oldu, hətta
Azərbaycanla Gürcüstan arasını vurmağa cəhd göstərdi. Könüllü ordunun
nümayəndəsi general Baratov 1919-cu ilin sentyabrında Baş nazir
N.Yusifbəyovla görüşərkən Azərbaycanla Könüllü ordu arasında saziş bağlama-
ğı təklif edir. Lakin Azərbaycan müttəfiqliyinə sadiq idi. Baş nazir birmə’nalı
deyir: Saziş bağlamağın “əsas və başlıca şərti odur ki, biz Gürcüstansız əlahiddə
saziş bağlaya bilmərik və əgər onu bağlasaq, Gürcüstanla birgə bağlayarıq,
yə’ni əgər eyni vaxtda Gürcüstan da Könüllü ordu ilə saziş bağlasa bağlayarıq”.
Hələ bundan əvvəl də Azərbaycan hökuməti Denikinə münasibətdə
prinsipial mövqeyini nümayiş etdirmişdi. Đngilis generalı Briks 1919-cu il iyu-
nun 3-də Yekaterinodarda general Denikinlə Azərbaycanın Kubanda
nüməyəndəsi C.Rüstəmbəyovun görüşünü təşkil edir. Görüşdə iştirak edən
Briks Denikinə və Rüstəmbəyov vasitəsilə Azərbaycan hökumətinə təklif edir
ki, diplomatik nümayəndəliklər açsınlar. General Denikin cavab verir ki,
“Azərbaycanla diplomatik nümayəndəlik mübadiləsinə heç bir e’tirazı yoxdur.”
Denikinin “Mən Sizin xalqın və onun hökumətinin Rusiyaya münasibətini
bilmək istəyirəm” sualına cavab olaraq Rüstəmbəyov deyir ki, “biz mədəni və
iqtisadi cəhətdən Rusiya ilə bağlıyıq, rus inqilabı və dünya müharibəsi xalqların
öz müqəddəratını tə’yin etmək hüququ kimi böyük ideya doğurmuşdur, bax,
mənim xalqım müstəqilliyini e’lan etməyi öz hüququ sayır. Bununla biz Rusiya
ilə əlaqələri kəsmirik və əgər Rusiyanın hansısa səlahiyyətli, hamı tərəfindən
tanınan xalq demokratik orqanı olarsa, güman edirəm, mənim xalqım oraya ge-
dər, orada iştirak edər və öz müqəddəratını tə’yin etmək hüququnu bəyan edər
və hesab edirəm ki, həmin orqan başqa xalqlar sırasında mənim xalqımın da öz
müqəddəratını tə’yin etməyə olan ayrılmaz və ədalətli hüququnu təsdiq edər”.
Denikinlə söhbəti haqqında Rüstəmbəyovun mə’lumatını alan kimi, iyunun
26-da Xarici Đşlər naziri əvəzi A.Ziyadxanov Rüstəmbəyova aşağıdakı
məzmunda şifrli teleqraf göndərdi:
1.
“Könüllü ordu ilə Azərbaycan arasında diplomatik nümayəndəlik
mübadiləsinə mənfi münasibət bəsləyirik. Bununla birlikdə lazım gələndə
Könüllü ordunun komandanlığı ilə müxtəlif məsələlər üzrə danışıqlar aparmağa
hökumətin heç bir e’tirazı yoxdur. Könüllü ordu isə lazım olanda Azərbaycan
hökuməti ilə danışıqlar aparmağı özünün Bakıda ingilis komandanlığı nəzdində
olan nümayəndəsi general Lazarevə tapşıra bilər”.
2.
“Könüllü ordu barədə mövqeyimiz belədir: qəti və möhkəm qərara
gəlinmişdir ki, Könüllü ordu hissələri Azərbaycan Cümhuriyyətinin hüdudlarına
buraxılmasın və Könüllü ordu hissələrinin Dağıstandan çıxarılması tələb
olunsun”.
3.
Azərbaycan
hökuməti
Rüstəmbəyovun
müstəqillik
məsələsində
hökumətin prinsipial mövqe ilə uzlaşmayan fikrini (“Biz Rusiya ilə əlaqələri
kəsmirik...”) pislədi və birmə’nalı bəyan etdi:
“Qəti bilin, Azərbaycan xalqı öz Müəssislər Məclisindən başqa heç bir
başqa məclisə getməyəcəkdir. Bizim hökumətimizin xətti belədir: Azərbaycanın
Dostları ilə paylaş: |