J. Rumiy va M. Shelerning inson tarbiatiga oid tahlil etish

Biz oshiqi ishqmiz-u, musulmon boshqa, Biz zaif chumolimiz, Sulaymon boshqa. Bizdan so‘ra kuygan dilu somon yuzni, Kim savdo qilar mol bila — do‘kon boshqa.
O’tgan kecha men erdim-u, jon mahrami boz, Mendan hama zor erdi-yu, undan hama noz. Tun o‘tdi-yu, yetmadi biroq so‘nggiga so‘z, Tunda ne gunoh, bo‘lsa uzun dildagi roz?
Ul yor havasida dil rubobdir, rubob, Ishq o‘tida qovrilib kabobdir, kabob. Dardim eshitib, etsa sukut dildorim, Shul jimligi menga ming javobdir, javob.
Ishqing o‘tidan jo‘shgusi yoshlik qoni, Ko‘ksimda jamoli jonlanar Layloni. O’ldirsang agar o‘ldir — haloling bo‘lsin, Yor qo‘lida o‘lsa, boqiy oshiq joni!
Qil yaxshilik — yaxshilikni bilgay dunyo, Poydordir u yaxshilik tufayli tanho. Mol qoldi-ku hammadan, qolar sendan ham, Qoldirdi baxil — mol, yaxshilikni — dono.
Ishqingda g‘am ichra ushladim ko‘ngilni, Har lahza izingga boshladim ko‘ngilni. Yel menga olib keldi bugun bo‘yingni, Shukr etdim-u, yelga tashladim ko‘ngilni


Olamda vafosi yo‘q kishi kam bo‘lsin! Har bir kuni bevafoni(ng) motam bo‘lsin! Yod etmadi g‘amdan o‘zga hech kimsa meni, Ming tahsinu rahmat senga, ey g‘am, bo‘lsin!
DEHQON VA SHER.
Bir kuni tunda sher dehqonning og’ilxonasiga kirib, sigirini yebdi-da, o’sha yerning o’zida dam olgani cho’zilibdi. Dehqon esa tunda uyg’onib, shamni ham yoqmasdan sigirdan xabar olish uchun og’ilxonaga yo’l olibdi. U og’ilxonaga kiribdi-da,paypaslanib sherning yelkasini silabdi. Shunda sherning hayolidan shunday so’zlar o’tibdi: “Eh, ikki oyoqli nodon-a! U meni sigir deb o’yladi. Kunduz kuni bo’lganda meni ko’rib, tanamga qo’l tekkizish u yoqda tursin,qo’rqqanidan o’takasi yorilardi! “
Ey dono odam, sen eng avvalo narsalarning mohiyatini bil,ularning aldamchi shakliga ishonma!
E’tiboringiz uchun raxmat!