47
A Z Ə R B A Y C A N V Ə K İ L İ ‐ XII nömrə
36. Hazırkı iş üzrə qəti məhkəmə qətnaməsini icra etmək üçün bütün zəruri tədbirləri görməməklə,
dövlət orqanları Konvensiyanın 6‐cı maddəsinin 1‐ci bəndinin müddəalarını bütün səmərəli
təsirindən məhrum etmişlər (baxın, yuxarıda qeyd olunmuş Burdov, § 37). Müvafiq olaraq, iş üzrə
Konvensiyanın 6‐cı maddəsinin 1‐ci bəndi pozulmuşdur.
37. Yuxarıda göstərilənləri nəzərə alaraq, Məhkəmə Konvensiyanın 13‐cü maddəsi əsasında şikayət
üzrə qərarın çıxarılmasını zəruri hesab etmir, ona görə ki, Konvensiyanın 6‐cı maddəsi şikayətin bu
hissəsi üçün lex specialis‐dir (baxın, məsələn, Əfəndiyeva Azərbaycana qarşı, ¹ 31556/03, § 59, 25
oktyabr 2007‐ci il və Casiunien Litvaya qarşı, ¹ 41510/986, 06 mart 2003cü il, § 32).
Konvensiyanın 1 saylı Protokolunun 1‐ci maddəsi
38. Səbail rayon məhkəməsinin 23 fevral 1998‐ci il tarixli qətnaməsi işdən çıxarıldığı gündən
qətnamənin qəbul edildiyi tarixədək (23 fevral 1998‐ci il) ödənilməmiş əmək haqqının ərizəçiyə
ödənilməsini qət etmişdir. Qətnamənin qüvvəyə minməsinə və icra icraatının başlanılmasına
baxmayaraq, qətnamə Konvensiyanın Azərbaycana münasibətdə qüvvəyə minməsindən sonra
demək olar ki yeddi il ərzində icra olunmamışdır. Qətnamənin icrasına nail olmaq üzrə ərizəçinin
çarəsizliyi onun 1 saylı Protokolun 1‐ci maddəsinin birinci paraqrafının birinci cümləsində
göstərildiyi kimi mülkiyyətdən maneəsiz istifadə hüququna müdaxiləni təşkil edir.
39. 23 fevral 1998‐ci il tarixli qətnaməni vaxtında icra etməməklə, milli orqanlar ərizəçini əsaslı
gözlədiyi pulu almaqdan məhrum etmişdir. Hökumət bu müdaxilə üçün hər hansı əsaslandırma
təqdim etməmişdir (baxın, yuxarıda qeyd olunmuş Burdov, § 41).
40. Müvafiq olaraq, iş üzrə 1 saylı Protokolun 1‐ci maddəsi pozulmuşdur.
II. KOMPENSASİYA İCRAATI ÜZRƏ KONVENSİYANIN 6‐cı MADDƏSİNİN 1‐ci BƏNDİNİN VƏ 1 SAYLI
PROTOKOLUN 1‐ci MADDƏSİNİN İDDİA OLUNAN POZUNTUSU
41. Konvensiyanın 6‐cı maddəsinin 1‐ci bəndinə və 1 saylı Protokolun 1‐ci maddəsinə istinadən,
ərizəçi şikayət edib ki, kompensasiya icraatı “ağlabatan” müddəti keçmiş və 17 yanvar 2003‐cü il
tarixli qətnamə ilə təyin olunmuş məbləğ kifayət olmamışdır.
42. Kompensasiya icraatının iddia olunan həddən artıq davamiyyətinə gəldikdə, ərizəçinin xeyrinə
yekun qətnamənin davamlı icra olunmamasına aid Konvensiyanın 6‐cı maddəsinin 1‐ci bəndinə dair
qənaətini nəzərə alaraq, Məhkəmə bu şikayəti araşdırmağı zəruri hesab etmir.
43. Daxili məhkəmələrin təyin etdikləri kompensasiya məbləğinin kifayətsizliyinə aid ərizəçinin
şikayəti ilə bağlı, bütün malik olduğu materiallar baxımından məsələlərin səlahiyyəti daxilində
olduğu qədər ərizəçinin dəlillərini hərtərəfli araşdıraraq, Məhkəmə hesab edir ki, bu şikayət
Konvensiyada göstərilmiş hüquq və azadlıqların pozuntusunun hər hansı görüntüsünü aşkar etmir.
44. Bundan irəli gəlir ki, o, Konvensiyanın 35‐ci maddəsinin 3‐cü bəndinin mənasında açıq‐aşkar
əsassızdır və həmin maddənin 4‐cü bəndinə əsasən rədd edilməlidir.
III. KONVENSİYANIN 41‐ci MADDƏSİNİN TƏTBİQİ
51. Konvensiyanın 41‐ci maddəsi nəzərdə tutur ki:
«Əgər Məhkəmə Konvensiyanın və ona dair Protokolların müddəalarının pozulduğunu, lakin Razılığa
gələn Yüksək Tərəfin daxili hüququnun yalnız bu pozuntunun nəticələrinin qismən aradan
qaldırılmasına imkan verdiyini müəyyən edirsə, zəruri halda zərərçəkən tərəfə əvəzin ədalətli
ödənilməsini təyin edir.»
48
A Z Ə R B A Y C A N V Ə K İ L İ ‐ XII nömrə
A. Zərər: Maddi zərər
46. Ərizəçi maddi zərərə görə 35.409 EUR tələb etmişdir. Bu məbləğ özünə qətnamənin icra
olunmaması səbəbindən işsiz qaldığı üçün ərizəçinin ailəsi və dostlarından götürməsi iddia olunan
məbləği daxil etdirir.
47. Hökumət bildirib ki, ərizəçinin tələbləri əsassızdır və o öz dəlillərini təsdiq etmək üçün hər hansı
sübut təqdim etməmişdir.
48. Məhkəmə hesab edir ki, ərizəçi maddi zərərə aid tələblərini təsdiq edən sübutları təqdim
etməmişdir. Buna görə o, həmin tələbi rədd edir.
2. Mənəvi zərər
49. Ərizəçi mənəvi zərərə görə 15.000 avro kompensasiya tələb etmişdir.
50. Hökumət bu məbləği əsassız və həddən artıq hesab edib və bildirib ki, Konvensiya pozuntusunun
müəyyən olunması özlüyündə kifayətedici kompensasiyanı təşkil edir.
51. Məhkəmə hesab edir ki, xeyrinə olan yekun qətnamənin davamlı icra olunmaması nəticəsində
ərizəçiyə mənəvi zərərin vurulması mümkündür. Lakin tələb olunmuş məbləğ həddən artıqdır.
Konvensiyanın 41‐ci maddəsinin tələb etdiyi kimi ədalətli əsaslarla qiymətləndirməni edərək,
Məhkəmə üstünə hesablana bilən hər hansı vergi məbləği gəlməklə, mənəvi zərərə görə 4.800 EUR
kompensasiya məbləği təyin edir.
B. Xərc və məsrəflər
52. Ərizəçi, həmçinin daxili proseslərdə və Məhkəmə qarşısında çəkilmiş xərc və məsrəflərə görə
1.600 EUR tələb etmişdir.
53. Hökumət bu tələbi həddən artıq və məbləğlərin əslində xərclənmədiyini hesab etmişdir.
54. Məhkəmənin presedent‐hüququna müvafiq olaraq, xərc və məsrəflərin yalnız həqiqətən və
zəruri olaraq, həmçinin əsaslandırılmış həcmdə çəkilməsi göstərildiyi halda, ərizəçi onların əvəzinin
ödənilməsi hüququna malikdir. Hazırkı işdə ərizəçi tərəfindən hər hansı təsdiqləyici sənədlərin
təqdim olunmadığını nəzərə alaraq, Məhkəmə xərc və məsrəflərlə bağlı tələbi rədd edir.
C. Faiz dərəcəsi
63. Məhkəmə məqsədəmüvafiq hesab edir ki, faiz dərəcəsi üstünə üç faiz əlavə edilməli olan, Mərkəzi
Avropa Bankının təqdim etdiyi dərəcənin son həddinə əsaslanmalıdır.
BU SƏBƏBLƏRƏ GÖRƏ, MƏHKƏMƏ YEKDİLLİKLƏ
Ərizəçinin xeyrinə olan qətnamənin icra olunmamasına dair şikayəti məqbul və şikayətin qalan
hissəsini qeyri‐məqbul elan edir;
İş üzrə Konvensiyanın 6cı maddəsinin 1‐ci bəndinin pozulduğunu qərara alır;
İş üzrə 1 saylı Protokolun 1‐ci maddəsinin pozulduğunu qərara alır;
Şikayətin Konvensiyanın 13cü maddəsi baxımından araşdırılmasının tələb olunmadığını qərara
alır;
5. Qərara alır ki,