Kulliyyat-14. esas doc
Yüklə 2,82 Kb. Pdf görüntüsü
|
165 Qoymam düşmannar tək qala 60 , Gərək Eyvaz aşa sənnən. Bu sözdəri deyənnən sonra ata rikab basdılar. Ağa, düşüplər yola. Gəldilər dağın bir buzğun zəmanəsiydi, cilğə yol açılırdı, yolu aşdılar. Çıxdılar dağın damanasına baxdılar. O zaman dürbün-mürbün bu cür yoxuymuş. Baxdılar gördülər şəər düşüp bir düzdə. Hələ Osman torpağı Türkiyədədi, hayandadı mən biləmirəm. Amma, o tərəfdədi. Düzdədi bu şəər. Baxdılar gördülər bu şəərin ətrafı tamam sudu. Dəmirçioğlu dedi: –Eyvaz, azmışıy yolu? Bura Həsən paşanın Duran şəəri dəyil. Bura Duran dəyəllər?! Dedi: –Bura elə Duran şəəridi. Dedi: –Əgə, biz Duran şəərini tapmasak durnaları da tapmak. Xar qəyidarık Koroğlunun yanına. Burdan yetirhayetir, mənzilhamənzil çatdılar ta şəərin kinarına. Gördülər bir kişi iki dənə qatır yükü ot bağlıyup gəlir. Amma əlində bir dənə ağaşdı, bir əlində dəsmal oynuuru, tovluur gəlir. Eyvaz dedi: –Dəmirçioğlu bunnan xəbər al, gör Duran şəəri budu? Dedi: – Ay dadaş! Bu, cavap vermədi. [Dedi:] – Ay yoldaş! Bu cavap vermədi bə. Bir qədir gəldi rubarusunda durdi, dedi: – Qardaş sənnən xəbər almıram məgə? Dedi: – Ay dadaş, nə ola? Ay yoldaş, nə ola? Dedi: 60 Aşıq misraya belə şərh verir: Yəni, duşmanın tək bir dənəsini qoymuyam qala. PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com 166 – Bəs nə deyim? Dedi: – Deginən: “Ay danə! Sözü deyirəm adama“. Bu cür xəbər al. Dedi: – Bərəkalla baba, səndəki şairən. Bura Durandı? Dedi: – Bəli, bura Duran şəəridi. Dedi: – Həsən paşa deyillər bu Duran şəərində olar? Həsən paşa diridi? Dedi: – Bəli, əlan şəər təlatumdadı, cimu-cuşdadı. Şəərdə san görüllər. [Dedi:] – Nə üçün? Dedi: –Deyillə bu dağın o üzündə bir Cardaxlı var. Bir Koroğlu var. Tamam gədikləri basur, qəfləri kəsir, bazırqannarı çapur, yolları bağluur. İstiillər qoşun yiğələr, gedələr onun cəlalını dağıdalar. Eyvaz dedi: – Əcəb yerdə səhər açmışıq, günümüz çıxmır. İnəgimiz doğub iki buzov: birisi ala, birisi boz. Biz gəlmişik burda durna aparak. Bular gəlir Koroğlunun cəlalın dağıda. Dəmirçioğlu, qoy bunu mən yolluyum gedə gedər-gəlməzə. Dəmirçioğlu dedi: – Yo... yo...yox! Kasanı tıqqıllatma. Əsla. Bunun bu dilin çox halı olmurdu. Dedi: – Qardaş, nə deyiriz? Dedi: – Deyirik, yanı əcəp bu Koroğlu çox namərd adamıdı? Çox zülm eləyif xalxa? Dedi: – Bizi də istiyələr, biz də bularnan gedərik köməgə? PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com 167 Bəəd, bu sözdə ki, bunnan kömək, icazəsi-rüsxət istiidi, gedə Dəmirçioğlunnan ala, Dəmirçioğlu dedi: – Eyvaz can, səni mən tək qoyman gedən. Görmədin anan nə dedi. Mən necə səni gözdən qoyup tək gedəyn? Dedi: – Xub, düşman içidi. Hələ biz gedip bulara munis olak. Görək buların sözü haradı, hədəfi haradı. Dedi: – Amma, ged tez gəl, qalma. Bular da girdilər həmin baği ki Koroğlu demişdi. İsaballıya dedilər: “Get, duz al, göt gə“. İsaballı dedi: – Atnan gedim? Dedi: – Səfey oğlu, atı aparran özün tanıtdırran... Atnan nəyə?! Xurcunu götür ged. De: “İstiirəm bir az duz alam, həşəmim var, aparam“. Bəəd, xub. Dedilər: [xəbər alsalar]– Sən nə cür düz aparran dalında? Deginən:– Atımı hörükləmişəm çöldə, qatırım var yük- lüyəm aparam. Ağa, [Eyvaz] bunu da yolladı [şəhərə]. Eyvaz gəldi girdi şəərin içinə. Gəldi gördü ki, böyük meydandı. Meydan qurulup. Ağa, düşmannar qollarında bazubənd, tamam əllərində şeşpər oy- nadıllar. Çaqqışır şeşpərlər bir-birinə. Eyvaz girdi yannan ləşkərin içinə. Şəərin içində Həsən paşa oturup təxt üstündə. Vəzirinin birinin adı Sulduz idi. Sulduz vəzir dedi: – Qibleyi- aləm sağ olsun, deyillər, Koroğlunun yeddi min yeddi yüz yetmiş yeddi dəlisi başundadı. Əgər, onda da onun bir novça dəlisi var, adına Eyvaz deyillər, Türkəmandı. O, çox qoçaqdı. Əgər, deyillər o Eyvaz tutalar Koroğlunun cəlalı başınnan dağılıp, ocağı keçip. Eyvaz tək yeddi min yeddi yüz yetmiş yeddi qoşuna hərifdi. Biz bir cür elyəgin Eyvazı salağın tora. İndi Eyvaz durup baxur, bular içində. Sulduz vəzir dedi: PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com 168 – Əgər, Eyvazı tutak Koroğlunu tutmuşuk. Amma da, deyillər Eyvazda bir cür hüsnü camal var. Əgər, on nəfər adamnan öldürə, tutay onun qanın bağışlar ona. Bir belə cavanı hüsnü var. Eyvaz bir çan baxdı gördü kulafirəngidən qızıl alma əlində Dona xanum oynadur. Baxdı bir Eyvaz gözünün güşasınnan, bir gözüynən baxdı Dona xanıma, bir gözüynən Sulduz vəzirə. Vəzir dedi: – Ay cavan, nə məmləkətdən gəlmişəy buraya? Hayana gedirəy? Dedi: – Valla, qurban, mən də eşitmişəm bu Koroğlu tamam şəərləri talan eliyip, viran eliyip. Mən Turanzəminnən gəlmişəm. Əgər, icazə ve- rəyiz, rüxsət verəyiz, biz də qarışak sizə. Mənim necə dənə yoldaşım var, dostum var, familim var, elim var. Bizə çox zülüm eləyip. Bizə çox yovuxdu, sizə ki, çox uzaxdı hələ. Bizdən çox cəlallar dağıdup. Bunu deyəndə bir dənə cavan pəəlivan idi meydanda, yeridi irəli, dedi: – Ay oğlan, o Eyvazı mən Burzu gədigində görmüşəm. Neçə il bunnan qabax kəsdilər bizim yolumuzu. Eyvaz həmişə həm çəp əlində şeşpər vurar, rast əlində cida vurar. O zaman mənə bir dənə şeşpər vurupdu kətdimnən, hələ necə aylardı, necə günnərdi hənuz cəraəti gəlir, yeri yaxçı olmuyup. Əgər, mən Eyvazı görsəm təbəsinnən bu əmudu vuracağam başı buğda təki səpələnə. Eyvaz güldü bu sözə. Gülməgində Eyvaz, buna görə güldi. Dedi: – Nə oğlan, güldiy? Dedi: – Ay pəəlivan dadaş, məlumdu ki, sən bu cavannarın başı səney, sərkərdəsi səney. Xuda səni nəzərdən, gözdən saxlasın. O şeşpəri hələ görey nə cür vurup sənə, sən indiyə qalmışay? Vəilla o bir şey dəyi ki?! Türkəmən elində bir dava düşdü, mən onun ya- nındaydım, onun atası Əli qəssabdı, onun dayısı Ərəp Reyhandı 61 . 61 Aşıq Koroğlunun Çənlibelə gəlməsi qolunu danışanda Ərəb Reyhanın Koroğlunun dayısı olduğunu söyləyib.Görünür, Mustafaxan deməliymiş. Çünki Koroğlu Eyvazı xilas etmək üçün Türkmən elindən Mustafaxanı köməyə çağırır. PDF created with pdfFactory Pro trial version www.pdffactory.com Yüklə 2,82 Kb. Dostları ilə paylaş:
|