.
130
rəmsə mövcudam” (ergo sum ergo) rasionalist Dekartdan
fərqli olaraq sensualist keşiş Berkli bu tezisə yeni forma
verdi: “hiss edirəmsə mövcudam” (esse est persipi). Hər
iki halda insan hissiyatının və düşüncənin məhsulu hesab
olunurdu. Yeni tarixi dövrdə təbiətin öyrənilməyə başlan-
ması ona gətirib çıxardı ki, insanı da onun bir hissəsi zənn
etməyə başladılar. Bekon, Hobbs, Spinoza hətta bəzi mə-
qamlarda insanı təbiətlə eyniləşdirirdilər də! Qərbi Avro-
pada panteizm adını almış bu fəlsəfə orta əsrlərin “vəh-
dəti-vücud” fəlsəfəsinə təbiətində əlavə edilməsindən baş-
qa bir şey deyildi.”
12
Kainatın rasional varlığı olan insan azad iradəyə
malik olan və özünü idarə edə bilmək qabiliyyətinə malik
bir canlıdır. Digər canlılardan onu fərqləndirən əsas xarak-
ter onun şüurudur. “Maarifçilər insanın sosial cəhətlərinə
üstünlük verərək onların azdlığı məsələsini ön sıraya
qoyurdular. İnsanlar hər yerdə azad doğulurlar, amma son-
radan sosial şərait onların arasında bərabərsizlik yaradır
və insan hər yerdə buxovdadır. Monteskye, Russo, Didro,
Helvetsi, Holbax və b. tərəfindən yaradılıb irəli sürülən bu
fikirlər əslində orta əsrlərin Məzdək hərəkatında xürrəmi-
lərin həyat devizi olmuşdur. Yəni bütün insanlar bərabər
doğulduqları kimi bərabər hüquqlarla da böyüməlidirlər.
Hətta kişilər qadınları da öz aralarında ədalətlə bölməli-
dirlər, yoxsa imkanlı bir kişinin çoxlu sayda arvadları
olduğu halda kasıb kişilər ömrü boyu heç bir dəfə də
evlənə bilmirlər. Bu ideyalar orta əsrlərdə xeyli gözqamaş-
dırıcı görünürdü. Və ona görə də özünə xeyli tərəfdarlar
toplamışdı. “İctimai müqavilə” nəzəriyyəsinin tərfdarları
12
Ə.M. Tağıyev. Fəlsəfə (dərs vəsaiti). Bakı, 2012, s.158-159
.
131
bu müqavilənin artıq qüvvədən düşdüyünü elan etdilər.
Onlar “hakimiyyətin bölünməsi” ideyasını irəli sürdülər.
Monteskye “Qanunların ruhu haqqında” kitabında haki-
miyyətin üç yerə - icra, qanunverici və məhkəmə üzrə
bölünməsi prinsiplərini irəli sürdü. Onlar şəxsiyyətin
mümkün qədər dövlətdən aslılığını aradan qaldırmağa
çalışırdı. Bentam və Hegel kimi mütəfəkkirlər mülkiyyət
hüququnu ön sıraya qoyur və göstərirdilər ki, o insan
azalığının əsas şərtlərindəndir. Yəni az-çox mülkiyyətə
malik olmaq insan azadlığının qarantıdır. Lakin Hegelin
səhvi ondan ibarət idi ki, o, bu azadlığı ancaq Qərbə aid
edirdi. Şərq adamının isə azadlıq üçün hələ yetişmədiyini
iddia edirdi. Daha aydın desək, guya şərqlilər azadlığı
dərk olunmuş zərurət kimi qəbul etmək səviyyəsinə gəlib
çatmamışlar. Feyerbax insana konkret bir varlıq kimi
baxılması tərəfdarı idi. Kyerkeqor insanı mövcud olan fərd
kimi zənn edirdi. ”
13
İnsan kimdir? sualına verilən ən önəmli cavab-
lardan biri də onun şəxsiyyət kimi müəyyən olunma-
sıdır. Qeyd edək ki, şəxsiyyətin üç əsas xarakterik
xüsusiyyəti vardır:
1- Maddi cəhətdən cisim;
2- Mənəvi cəhətdən duyğular, arzular, xəyallar,
3- Sosial cəhətdən ailə, sosial həyatdakı yer,
şöhrət və digər xüsusiyyətlər. Bu səbəblə bir adamın
şəxsiyyətini araşdırarkən bu üç nüansa diqqət
yetirmək olduqca mühümdür.
İnsan haqqında filosoflar, kulturoloqlar, sosioloq-
lar, antropoloqlar müxtəlif və bəzən də bir-birinə zidd olan
13
Ə.M. Tağıyev. Fəlsəfə (dərs vəsaiti). Bakı, 2012, s.159-160
.
132
fikirlər irəli sürmüşlər. Antik dövrdə məşhur yunan filoso-
fu Sokratdan başlanan insan problemi Orta əsrlərdə də
müzakirə mövzusuna çevrilmişdir. Orta əsrlərdə Şərqdə
insan problemi barədə də müxtəlif fikirlər, ideyalar, kon-
sepsiyalar mövcu olmuşdur. Bunların içərisində sufizimin
də özünəməxsus bir yeri vardır. Orta əsrlərdə meydana
gəlmiş ezotorik dini-fəlsəfi təlim olan sufi təriqətinin nü-
mayəndələri kamil insan konsepsiyasını irəli sürmüşdür.
Bu konsepsiyanın tərəfdarları iddia edirlər ki, insan as-
ketizm, zöhd, təqva, tərkidünyalıq və mistik yol ilə öz ya-
radanına qovuşa bilər. Təsəvvüf fəlsəfəsinə görə sufinin
kamil insan olaraq Allaha qovuşması aşağıdakı mərhələ-
lərdən ibarətdir:
1.
Həqiqət,
2.
Şəriət,
3.
Təriqət,
4.
Mərifət.
Bildirmək istərdik ki, bəzi təriqətlərdə isə bu
prinsip şəriət, təriqət, həqiqət kimi qeyd olunur.
Antik dövr yunan filosoflarının xüsusən də, Plato-
nun və Aristotelin fikirləri Orta əsrlərdə Şərq peripa-
tetikləri tərəfdən də maraqla qarşılanmışdır. “Bəşəriy-
yətin düşüncə tarixi formalaşdığı gündən başlayaraq inşa-
nın kimliyi, onun ümumi mahiyyəti fikir sahiblərini hər
zaman narahat etmiş, bu barədə müxtəlif mütəfəkkirlər
tərəfindən müxtəlif izahatlar özünü biruzə vermişdir.
İnsanın mahiyyətindən bəhs edən mütəfəkkirlərin yal-
nız cüzi bir qismi insan barəsində bitkin bir fikir söyləyə
bilmişdir. Antik dövrdə klassik yunan filosofları olan Sok-
rat, Platon və Aristotelin insan barəsində irəli sürdüyü fi-