Lekin strukturalizm tushunchasining o„zi xilma-xil bo„lganidek, tilni struktur o„rganish
metodlari ham bir-biridan farq qiladi.
Xususan, Kopengangen strukturalizmi bilan Praga funksional maktabi o„rtasidagi farq
Vladimir Skalichka tomonidan ko„rsatib beriladi.
Uning ta‟kidlashicha, barcha struktur yo„nalishlarning tayanch nuqtasi F.de
Sossyurning “Umumiy lingvistika kursi” hisoblanadi.
F.de Sossyurning yuqorida ko„rsatilgan asarida uchraydigan ziddiyat keyingi struktur
yo„nalishlarning ana shu ziddiyatli fikrlarning qaysi biriga tayanishiga bog„liq holda, ular
o„rtasidagi qarashlarning farqlanishiga olib keldi.
L.Elmslev o„z qarashlarida Ferdinand de Sossyurning
tilshunoslikka kiritgan,
to„g„rirog„i, tilshunoslikka qaytargan ikkita zidlanishga doimo murojaat etadi. Bu
zidlanishlarning birinchisi Langua va parole (til va nutq) o„rtasidagi zidlanish bo„lsa,
ikkinchisi significant va signifie (ifodalovchi va ifodalanmish) o„rtasidagi zidlanishdir.
V.Skalichka bu zidlanishlarning hamma tilshunoslar tomonidan bir xil e‟tirof etilishini
tan oladi. Ayni paytda bu zidlanishlarning talqinida Sossyurning o„zida qator noaniqliklar,
noizchillik mavjudligini taassuf bilan qayd etadi. Buning sababini “Umumiy lingvistika kursi”
kitobini Sossyurning o„zi nashrga tayyorlamaganligida va yuqoridagi zidlanishlar haqidagi
qarashlarning keyingi avlodlar tomonidan bunchalik keng tahlil etilishini oldindan
ko„rolmaganligida deb biladi.
Bunday noaniqlik va noizchillik, eng avvalo, Langua va parole zidlanishi izohida
ko„rinishini ta‟kidlaydi. Bir o„rinda til (Langua) - bu “ko„nikmalarimiz yig„indisi” (37-bet)
sifatida izohlansa, boshqa erda til – bu “substansiya emas, balki shakldir” (157-bet) deyiladi.
SHuningdek, ifodalovchi va ifodalanmish zidlanishida
ham ana shunday noaniqlikka
yo„l qo„yiladi. Sossyurning fikricha, ifodalanmish-bu narsa (lackose) emas, balki faqat
tushuncha (Le concept)dir (98-bet). Natijada belgining borliqqa munosabati noaniq bo„lib
qoladi.
Sossyurning g„oyalari keyinchalik strukturalizm deb nomlanuvchi yo„nalishlar
tomonidan rivojlantirildi. Fonologiya, ya‟ni struktural fonetika tezda barcha tilshunoslar
tomonidan tan olingan fanga aylandi.
V.Skalichkaning fikriga ko„ra, tilshunoslik uchun fonologiyaning ahamiyati va unga
nima berganini tushuntirib o„tirishga ehtiyoj yo„q. Aksincha, uning tilshunoslik uchun nima
bermagani haqida to„xtalish zarur.
Uning bayon qilishicha, fonologiya funksional xarakterga ega.
Lekin u semosiologik
masalalarni hal etishda deyarli hech narsa bermaydi. Bu tabiiy bir hol. CHunki fonema yuqori
sath birliklari bo„lgan morfema, so„z, gaplardan farqli ravishda, ma‟noga ega bo„lmagan
birlikdir. Fonemaning funksiyasi morfema, so„z, gaplarni hosil qilish, to„g„rirog„i, moddiy
jihatdan shakllantirishdan iboratdir. SHuning uchun fonologiya ifodalovchi (significant)
muammosi asosiga qurilgandir. Bu o„rinda belgining butun muammolari chetga suriladi.
SHu bois strukturalistlar o„rtasida fonologiya yuzasidan qarashlarda nisbiy umumiylik
mavjud.
Fonologiyadan tilning boshqa sathlariga o„tish bilan tilshunoslar o„rtasida bunday
umumiylik yo„qola boradi.
Praga tilshunoslari o„zlarining yangi lingvistik nazariyasini yaratar ekanlar, bir
tomondan F.de Sossyur qarashlariga, ikkinchi tomondan, I.A.Boduen de Kurtene qarashlariga
tayanadilar va ularni rivojlantirdilar.
Matezius Praga lingvistlarining funksional va struktural konsepsiyasi Boduen de
Kurtene va F.de Sossyur g„oyalariga asoslanganligini e‟tirof etadi.
Praga strukturalistlari garchi F.de Sossyur va I.A.Boduen de Kurtenening g„oyalariga
asoslangan bo„lsalar ham, lekin ular bu g„oyalarga ijodiy
yondashdilar va yuqoridagi
olimlarning cheklangan tomonlarini bartaraf qilishga harakat qildilar.
Xususan, F.de Sossyur tilning sinxron va diaxron holatini ajratar ekan, sistemaviylik
faqat sinxroniyaga dahldor ekanligini ta‟kidlagan edi.
Praga tilshunoslari esa F.de Sossyurning sinxroniya va diaxroniya zidlanishi haqidagi
yuqoridagi fikriga e‟tiroz bildirganlari holda, ular o„rtasida o„tib bo„lmas jarlik yo„qligini,
o„zaro uzviy bog„liq ekanligini ta‟kidlaydilar. Xususan, “tezislar”da Jeneva maktabi vakillari
bayon qilganliklari kabi sinxron va diaxron metod o„rtasida katta chegara yo„qligini bayon
qiladilar. Ularning fikricha, sinxron lingvistikada sistema elementlariga funksiya nuqtai
nazaridan yondashilsa, tilda bo„lgan o„zgarishlar diaxron metod orqali o„rganiladi. Diaxron
yondashuv sistema
va funksiyani rad etmaydi, balki bu tushunchalarni e‟tiborga olmasdan
turib tadqiqot chala bo„lishini ko„rsatadilar.
Praga tilshunoslari sistemaviy, struktur tahlil diaxron yondashuv uchun ham zarur
ekanligini ta‟kidlaydilar. SHunga qaramasdan, ko„pchilik chex tilshunoslari tilning hozirgi
holatini o„rganish bilan cheklandilar.
SHuningdek, Praga tilshunoslari F.de Sossyurning til va nutq konsepsiyasini qabul
qildilar va rivojlantirdilar.
F.de Sossyurning fikricha, til (la langua) muayyan jamiyat a‟zolarining ongida mavjud
bo„lgan umumiy barqaror narsadir. Nutq (la parole) esa undan farqli ravishda doimo konkret
va ma‟lum makon va zamon bilan bog„liq bo„ladi.
N.S.Trubetskoy esa til va nutq dixotomiyasini e‟tirof etgani holda, nutqiy jarayonning
bu ikki aspekti o„rtasida katta tafovut mavjudligini, shuning uchun nutqiy jarayonning tovush
tomonini turli fanlar o„rganishi lozimligini ko„rsatadi.
Ana shu asosda N.S.Trubetskoy til tovushlari va nutq tovushlarini ajratadi.
Uning
fikricha, nutq tovushlari haqidagi ta‟limot konkret moddiy hodisalar bilan ish ko„rganligi
tufayli tabiiy fanlarning tekshirish metodi bilan ishlash lozim bo„lsa, til tovushlari, aksincha,
sof lingvistik metod bilan ish yuritadi. SHunga ko„ra nutq tovushlari haqidagi ta‟limotni