52
ə
lehinə tədbirlər, sənayedə dövriyyə kapitalınm dövriyyəsini və veksel istifadəsinin
inkişafına, normalaşdırılmasına kömək edir.
4.
stehlak mallarının son qiymətində vasitəçi gəlirlərin payının məhdudlaşdırmaq
vacibdir.
5.
Valyuta kursunun stabilləşdirmə siyasətinə verməzdən əvvəl ilk növbədə
məqsədyönlü şəkildə, «valyuta dəhlizinin» saxlanılması vacibdir.
Nəticə etibarilə (2014-2015) Azərbaycanda antiinflyasiya siyasətinin məqsədi
nflyasiyanı sosial təhlükəsiz səviyyəyə ayda 1-2%-ə endirmək olmalıdır. Bu
məsələnin həlli nflyasiyanın iqtisadiyyatda radikal şəkildə azaldılması, qiymət
proporsiyalannda dəyişikliyə investisiya və istehlak komplekslərini sahələrində
struktur dəyişikliklər tələb edir. nvestisiya və istehsalın dinamikasmda stabillik real
sektorda və əhalinin həyat səviyyəsinin yaxşılaşdırılmasına şərait yaradır. Lakin əsas
etibarilə hər sahədə korrupsiya və rüşvətxorluğa qarşı mübarizə aparmaq lazımdır.
53
FƏSIL III. MÜAS R DÖVRDƏ NFLYASIYANIN TƏNZIMLƏNMƏSI
PROBLEMLƏ
RI
3.1. Antiinflyasiya tə
dbirlə
ri və
pul islahatları
XVII-XVIII əsrlərdə Avropada və dünyada, bəziləri istisna olmaqla elə də böyük
nflyasiya olmamışdır. Lakin XVIII əsrin sonunda qiymətlər bir qədər Fransada
yüksəlmişdir. Bunun əsas səbəbləri isə inqilablar və daxildəki siyasi böhranlardır.
Belə ki, 1730-1780-cı illərdə qiymət artımı o qədər də hiss edilməmişdirsə, 1780-
1796-cı illərdə xeyli yüsəlmişdir. 1790-cı ildə qiymət artımı 100% olduğu halda,
1795-ci ildə 300% olmuşdur. Nəticədə livrə 1790-1792-ci llər ərzində dəyərini 2
dəfəyə yaxın itirmişdir. Bu da dövriyyəyə maddi bazası olmayan pul kütləsinin
buraxılması ilə meydana gəlmişdir (Cədvəl 2).
Cədvəl 2
Fransada pul təklifi (1790-1796)
Illər
Kağız pul buraxılışı, mln frank
livrəşi
Dövriyyədəki pulun həcmi,
mln frank livrəsi
1790
1200
1200
1791
900
2100
1792
700
2800
1793
1400
4200
1794
2800
7000
1795
28000
35000
1796
5000
40000
Dövriyyəyə çoxlu pul buraxılması qiymətlərin artımına təkan vermişdir. Belə ki,
bir buşel unun qiyməti 1790-cı ildə 40 sent idisə, 1795-də 45 ABŞ dollarıolmuş, bir
funt şəkərin qiyməti uyğun olaraq 18 sent və 12, 5 dollar, bir buşel daş kömürün
qiyməti 7 sent və 2 dollar və. s olmuşdur.
ngiltərə və digər aparıcı Avropa ölkələrində bu vaxtlarda ciddi
54
nflyasiyaO mamışdır. Bu ölkələrin əksərində illik nflyasiya 2-3% olmuşdur.
XVII-XVIII əsrlər Amerika qitəsində ciddi nflyasiyalar ilə yadda qalır. Səbəb isə
müharibələr, istiqlal savaşları olmuşdur. 6-7 il istiqlal savaşında Fladelfiyada
qiymətlər 2014%-ə qədər artmışdır. Cənubi Karolina, Şimali Karolina, Mərilənd və.
s kimi müstəmləkələrdə də bu proses aktiv olmuşdur.
XIX
əsr nflyasiya sarıdan ən stabil dövrdür. ABŞ-da vətəndaş müharibəsi,
Napaleon müharibələri, Osmanlı dövlətinin qarşılaşdığı müharibələr zamanı yaranan
nflyasiya prosseslərini nəzərə almasaq, bu əsrdə böyük nflyasiya olmamışdır.
Həmin dövr üçün ən ciddi nflyasiya 1861-1865-ci illər ABŞ vətəndaş müharibəsi
zamanı olandır. Müharibə illərində orta illik qiymət artımı 25%olmuşdur. 1865-ci
ilin yanvar ayında aylıq qiymət artımı 45% olmuşdur.
XX
ə
sr - bu əsrə nflyasiya sarıdan "hiperinflyasiya əsr"i desək yanılmarıq.
Bu əsr çox zəngin və çeşidli hadisələrlə doludur: nüvə silahımn kəşfı, iki ən böyük
müharibə, ən nəhəng və vəhşi inqilablar, Sovet imperiyası kimi qorxulu rejimlərin
meydana gəlməsi, soyuq müharibələr və. s. I və II Dünya müharibələri arasındakı
nflyasiyalar: Bu dövrlərdə Almaniya, Polşa, Macarıstan, Avstriya, Rusiya kimi
ölkələrdə yüksək nflyasiya olmuşdur. Bunlardan bəzilərinə toxunaq.
1921-ci ilin oktyabr ayından 1922-ci ilin avqustunadək Avstriyada qiymətlər 70
dəfə artmışdır. Bu dövrdə aylıq nflyasiya təqribən 47% olmuşdur. Ən yüksək,
1922-
cı ilin avqustunda 134%-ə çatmışdır.
I Dünya müharibəsini başlayan və məğlub olan Almaniyada daha yüksək
nflyasiya olmuşdur. l913-1914-cü illərdən başlayan nflyasiya 1922-1923-cü illərdə
pik nöqtəsinə çatmışdır. Sonuncu 14-15 ay müddətində qiymətlər 10 mlrd. dəfə
artmışdır. 1913-1923-cü illər arasında isə qiymətlər 5 trln. dəfə artmışdır.
1923-
cü ilin oktyabnnda nflyasiya səviyyəsi 32480% olmuşdur. Nəticədə Alman
markı öz dəyərini tam şəkldə itirmişdir. Belə ki, 1913-cü ildə 1 dollar 4 markaya
dəyişdirilirdisə, 1923-cü ilin noyabr ayında isə 8 mlrd. markaya dəyişdirilirdi. Əsas
löbəb isə ölkənin müharibədə məğlub olması, dövlət xərclərinin artması və
buxərclərində nə daxili, nə də xarici mənbələr üzrə maliyyələşdirilə bilməməsidir.
Yalnız pul çap etməklə bu xərcləri ödəməyə çalışırdılar. Belə ki, 20 dövlət mətbəəsi