71
böyük idi; onu hər cəhətdən təqlid etməyə çalışırdılar; yeri
gəlmişkən, qeyd edək ki, o, indiyədək də onun adını daşıyan
“Turrat-ül-Sükeynə” sarığını tətbiq etmişdi. Lakin Sükeynənin
böyüklüyü yalnız geyim dəbinin tətbiqində deyil, ilk növbədə,
onun mənəvi-əxlaqi təsirindədir; onun evinə o dövrün məşhur
şairləri, hüquqşünaslar və alimlər toplaşardı; Ərəbistanın bir
çox nəcib qadınları özlərini ona oxşatmağa, evlərinə nüfuzlu
adamları cəlb etməyə çalışırdılar. Rəfiqələr əhatəsində Sükeynə
xəlifəliyin bütün güşələrindən onun yanına məsləhət, hima-
yədarlıq və kömək məqsədilə gələnləri qəbul edirdi; o, toplaşan
adamları ali zəkası, nəcibliyi, söhbət mövzularının müxtəlifliyi
ilə canlandırırdı; onun ciddi və sanballı tənqidi çıxışları ona
qarşı hörməti xeyli artırırdı. Yeri gəlmişkən, deyək ki,
Haşimilər tayfasının düşmənləri olan Dəməşq hökmdarları –
əməvilər (Sükeynə isə məhz haşimilərə mənsub idi), ona qarşı
heç də rəğbət hissləri bəsləmirdilər; lakin bu ağıllı qadın öz
davranışı ilə ona qarşı mümkün ola biləcək heç bir irada yol
verməmişdi. O, xəlifə Validin arvadı Ümmül Baneyn ilə yaxın
dostluq münasibətlərində idi və hətta onun vasitəsilə xəlifə
sarayına təsir etməyə qadir idi. Mirəli yazır: “Sükeynənin qəbri
unudulmuşdu və onun xatirəsi müsəlmanların yaddaşından
tamamilə silinmişdi; eyni zamanda, onun müasiri, yalançı
mömin Rəbiyyənin sərdabəsi ibadət yerinə çevrilmiş və hətta
fars şairi Xaqani kimilər analarını ona oxşatmağı özləri üçün
şərəf sayırdılar. Bu – müasir müsəlmanların intellektual və
mənəvi geriliyinin ən parlaq sübutudur”.
İndi isə əməvilərdən sonrakı dövrə – abbasilər dövrünə
keçək. Bu dövrdə ərəb mədəniyyəti yüksək zirvəyə çatmış və
şərqdən Qərbi Asiyaya, Çingizxanın vəhşi ordusunun müdaxi-
ləsinə qədər, inkişafı davam edirdi. Bu dövrdə qadınlar, əvvəl-
ki kimi, ictimai həyatda aktiv iştirak edirlər; onlar hüquqşünas-
lığı, teologiyanı öyrənir, pedaqoji fəaliyyət göstərirlər. O döv-
rün bəzi görkəmli şəxsiyyətləri, məsələn, sünni məzhəbinin ən
72
geniş yayılmış təriqətlərindən biri olan Şafi təriqətinin başçısı
Şafi öz təlimində tamamilə qadın alimlərə istinad edirdi.
Lakin o dövrün müsəlman qadınının tərbiyəsində və həyat
tərzində əslini itirmə keyfiyyətləri aydın görünür. Ərəb
mədəniyyəti Abbasilər dövründə yüksəlib, sonra birdən iflasa
uğradığı kimi müsəlman qadını da öz inkişafında ən yüksək
səviyyəyə çatıb, birdən geriləməyə başladı. Bu, sürətli varlan-
ma və onunla bağlı olan əxlaqın pozulması, həyat tərzindəki
sadəliyin, özünə qarşı tələbkarlığın itirilməsi və əsasən,
farsların və suriyalıların təsiri ilə bağlıdır; unutmaq lazım deyil
ki, Abbasilər dövrü bilavasitə farsların hökmranlığı dövrü idi.
İran öz fatehlərini qula çevirmişdi. Böyük Aleksandr və onun
xələfləri – qərbi İranda hökmranlıq edən selevkilər – əsilli fars
çarlarından heç də fərqlənməmişlər: həmin davranış tərzi,
həmin adətlər və həmin tendensiyalar. Abbasilərin də taleyi
onların taleyi ilə eyni idi. Fars ordusunun köməyi ilə xilafəti
əldə etmiş Abbasilər öz iranpərəstliklərini o qədər də gizlət-
mirlər. Fars nəslinə mənsub olan bərməkilər çar əzizləri və
vəzirlər simasında uzun müddət xəlifəliyin bütün işlərini idarə
edirlər. Bağdad, Persepolis üslubunda inşa edilir, onun bəzi
saraylarının tikilməsində isə dağılmış İran saraylarının mate-
riallarından istifadə olunur; fars dili, fars musiqisi, fars adət-
ənənələri və etiketi bəzilərində yaltaqlığın, digərlərində isə sırf
ərəb elementinə qarşı nifrətin təzahürü idi; bir sözlə, yalnız
xüsusi milli din olan şiəliyin və bir çox eybəcər məzhəblərin
islam aləminə daxil edilməsi ilə deyil, o cümlədən, vaxtı ilə
yarıvəhşi səhra sakinlərinə dünyanın yarısını bəxş etmiş sabit
məişət təməlinin korlanması ilə İran, itirilmiş qüdrətinin,
şərəfinin və müstəqilliyinin qisasını almışdı. Abbasilər, Harun
ər-Rəşid, Mehdi və digərləri dövründə Sasanilər və Artak-
serkslər, Ömərlilər və Əlilər üzərində hökmranlıq edirlər. Təbii
ki, bu ümumi tendensiya qadına da öz təsirini göstərmişdi və o,
əvvəlcə nəzərə çarpmayan səviyyədə idi, sonra isə tamamilə öz
şəxsiyyətini itirmişdi, çünki, yuxarıda qeyd etdiyimiz kimi,
73
farslarda guşənişinlik və poliqamiya çoxdan mövcud idi və
qədim ənənələrlə, müqəddəs kitablarla qanunlaşdırılmışdı.
Abbasilər dövründə qadın tərbiyəsi qadınların öz əlində idi;
onlar öz orijinal əsərləri ilə məşhur olandan sonra tərbiyəçi ola
bilərdilər; vəzifəli adamlar onların qiymətini ifrat səviyyədə
yüksəldir, rəqabət şəraiti yaradırdılar. Bu cür tərbiyəçilərin
himayəsində ali təbəqələrə mənsub olan qızlar əvvəl savad-
lanır, musiqini öyrənir və davranış qaydalarına yiyələnirdilər;
sonra tədricən onları qrammatikanın sirləri, şer sənəti və bəzi
elmlərlə tanış edirdilər; onlar tez-tez bilicilərin iştirakı ilə
keçirilən poeziya yarışmalarında və mücərrəd mövzularda
aparılan disputlarda iştirak edirdilər. Ərə gedib müstəqil olan-
dan sonra onlar müasir Avropa salonlarına bənzər salonlar açır,
oraya ədiblər və alimləri cəlb edirdilər; beləliklə, hər belə salon
akademiyaya çevrilmişdi və burada hər gün müxtəlif aktual
məsələlərə, elm və incəsənətə dair mübahisələr aparılırdı. O
dövr müsəlman qadının həyat tərzində də müəyyən dəyişiklik-
lər müşahidə olunurdu; salonlardakı qəbullar olduqca ağır pro-
sedur idi, onlar çoxlu vaxt və zəhmət tələb edirdi, “çünki ge-
yimlər mürəkkəbləşmiş, kosmetik vasitələr tətbiq olunmuşdu;
ümumiyyətlə, qadına xas olan işvənazlıq isə həmişə yüksək
qiymətləndirilmirdi” (Fatimə Aliyə); qadınlar həmişə qonaq-
ları, işgüzar adamları qəbul etməyə hazır olmalı idi; özlərini
daha sərbəst hiss edib neglige vəziyətinin rahatlığından həzz
almaqdan ötrü, onlar Suriya, Mesopotamiya və İran grandes
damesləri kimi salonlarında pərdələnmiş guşələr yaratmışdılar
və orada istədikləri adamları qəbul edirdilər. Bu, ərəb qadınının
nüfuzdan düşməsinin başlanğıcı idi. Zaman ötdükcə, ərəblər-
dən daha yüksək mədəni səviyyədə olan suriyalılara və farslara
özünü oxşatmağa çalışan ərəb kişilərinin təsiri ilə bu pərdə, Çin
divarı kimi, qadınlarla kişilərin arasında ucalmışdı. Buna bax-
mayaraq, təhlil etdiyimiz dövrdə, yəni IX-X əsrlərdə, qadının
xəlifəlikdəki vəziyyəti hələ də kifayət qədər müstəqil və
sərbəst idi. Zadəganlar geniş və dəbdəbəli evlərdə yaşayırdılar;
Dostları ilə paylaş: |