223
mülkədarlarında olan Abdulla Ağanın duzlu məzəli lətifələri,
kəlamları bu gün də el arasında, xalqın yaddaşında yaşamaqdadı.
Onun oğlu Pənah ağanın sürgündən 60-cı illər qayıdarkən əvəz-
olunmaz, sinəsi dolu, fitri qabliyyətə malik, hazırcavab, bədahətən
şeirlər deyən insanın gülməcələrini bu sətirlərin müəllifi uşaq
yaşlarında dəfələrlə onun dilindən eşitmiş, xeyir-şər məclislərində
vurğunluqla onu heyran-heyran dinləmişdi. Bir az keçmişə
ekskursiya edək, bir iki qeydi xatırlamaqla bildirmək istəyirəm ki,
Zərdabın ziyalı ədəbiyyat sevər xanımlarında olan Solmaz xanım
Əzizovanın çapa hazırladığı “Zərdab gülməcələri” təsadüfən yox,
müəyyən zəmin üzərində bərqərar tapmış, zərurətdən yaranmış bir
toplumdur. Solmaz xanım bir neçə il əvvəl xeyli əzab əziyyətə
qatlaşaraq Zərdabın kəndlərini ev-ev gəzmiş, şəhid oğularımız
haqqında tarixdə yaşayacaq bir nisgilli kitabın ərsəyə gəlməsinə nail
olmuşdur. İndi isə onun maraq dairəsi tamamilə başqa səmtə
yönəlmiş, dodaqlara təbəssüm, ürəklərə sevinc gətirən, qulaqları
üşüdən gülməcələri ilə oxuyucularına xoş ovqat bəxş etmək istəyi ol-
muşdur.
Gülmək və güldürmək deyəndə Türk dilli xalqların müştərək
yaradıcılığı sayılan Molla Nəsirəddin yada düşür. Danəndə Bəhlul
lətifələri də xalq ədəbiyyatının sözü gedən qoluna şamil olunmaqla
yaddaşlarda təzə-tər səslənir, məna çalarların, məntiqinə görə sevilir
və öyrənilir. Dünya ədəbiyyatına diqqət yetirsək Molyerin,
Qriboyedovun, Çexovun, klassik ədəbiyyatımızda isə Cəlil Məməd-
quluzadənin, Mirzə Ələkbər Sabir kimi dahi söz ustalarının ictimai-
siyasi hadisələrə, ailə məişət əhvalatlarına, idrakın, ağlın, vicdanın,
bəşər mədəniyyətini zirvəsindən baxa bildiklərini görür, içində
olduqları cəmiyyətin eybəcərlikləri ilə, əksər üçün adi görünən
qüsurlarla barışmadıqlarının şahidi olduq. Görüb rastlaşdıqları
mənfilikləri bağışlamayan bu şəxsiyyətlərin qələmi cərrah bıçağını
əvəz etmiş, necə ki, bu bıçaq insan orqanizmində olan yaraları kəsib
atmışdır, onların acı gülüşləri də cəmiyyətin canına daraşmışları
kəsib atmaq üçün nə lazımdırsa etmişdir.
Solmaz xanımın topladığı bu gülməcələri mən lap gənc yaş-
larımdan eşitmiş, dinləmiş və əksərinin də yaranma situasiyasının
şahidi olmuşam. Kitabada toplanılan lətifələrin əksəriyyəti bütün
224
Zərdabın uşaqdan böyüyə qədər sevdiyi gülməcələri dillərində əzbər
olan zarafatcıl İsbəndiyarla da dəfələrlə görüşüb, söbətlər etmişəm.
Eləcə də kitabda toplanan gülməcələrin bir qismi Məmmədqasımlı,
Bıçaqçı, İsaxbağı, Lələağacı, Qoruqbağı və s. kəndlərində yaşayan
ayrı-ayrı zarafatcıl adamların deyimlərində ağızdan-ağıza gəzərək
yaddaşlarda qalanlardır. Böyük əsərinin müəllifləri (İsbəndiyar,
Şükürəmi oğlu, Məlikmahmud müəllim və s.) isə bizim
müasirlərimizdəndir.
Azərbaycan xalqı özünün çox əsrlik inkişafı qədim və zəngin
mədəni irs yaratmışdır. Bu mədəni irsin əsas hissəsinin bədii söz
sərvəti, o sıradan folklor abidələri təşkil edir. Folklor isə hər bir
xalqın mənəvi dünyasının, varlığının canlı bədii ifadəsi, onun
dünyabaxışının aynasıdır. Gülməcələr də yuxarıda qeyd etdiyimiz
kimi xalqın keçmiş irsiylə yanaşı, bu gün də dərk etməyə, bu janrı
daha geniş-geniş konteksdə öyrənməyə, araşdırmağa, tarixi mədəni
perspektivi reallığa düzgün müəyyənləşdirməyə müasir ədəbiy-
yatımız əhatəli yardım göstərir.
Ümid edirik ki, Solmaz xanım bir neçə illik əməyi nəticəsində
ərsəyə gələn və oxuyuculara ərmağan edilən “Zərdab gülməcələri”
kitabcası xalq deyimləri lətifələrinin toplanması, nəşri və öyrənil-
məsi işində ilk addım olduğunda uğurlu başlanğıc olacaqdır. Fəqət
ilk addım da nöqsansız ötüşməyəcək. İlk təşəbbüs kimi yəqin
möhtərəm oxuyucularımız bəzi nöqsan və çatışmamazlıqlara görə
müəllifi bağışlayacaqlar.
225
Filologiya üzrə elmlər doktoru Baba Babayevin
elmi əsərləri haqqında rəylər
Satira haqqında yeni tədqiqat əsəri
Bu gün ədəbiyyatın ayrı-ayrı aktual problemlərinin sistemli
şəkildə öyrənilməsi müasir filologiyanin əsas vəzifələrindəndir.
Satiranin, satirik nəsrin bu şəkildə, bu quruluşda öyrənilməsi yeni
və aktualdır. Azərbaycan satirasının yaranmasını, təşəkkülünü,
mərhələlərini, inkişafını və digər elmi-nəzəri məsələlərini sistemli
şəkildə araşdırmaq da bu qəbildəndir.
XIX əsrdən başlayaraq Azərbaycanın ictimai-mədəni həyatında
müşahıdə edilən dəyişikliklər təbii olaraq ədəbi prosesə də öz
təsirini göstərmişdir. Ona görə də həmin dövrdən ədəbiyyatımızın
yeni mərhələsi başlayır. Lakin Azərbaycan klassik nəsrində satira və
yumordan, gülüşdən, komizm vasitələrindən, üsullarından, ayrı-ayrı
müəlliflərin satirik nəsrindən bəhs edilsə də, bütövlükdə 1920-ci ilə
qədərki dövrün satirası ayrı-ayrı janrlar üzrə bir mərhələ, problem
kimi işlənməmişdir. XIX yüzillik keçid dövrü olduğu üçün burada
klassik ənənələrlə yeni dövr ədəbi-mədəni cərəyanları arasında
qarşılıqlı əlaqə də bariz şəkildə özünü göstərir və bu problemlər
haqqında bəhs edəcəyimiz, bu günlərdə işıq üzü görmüş monoqra-
fiyada öz əksini tapmışdır. (Baba Babayev “Azərbaycan realist
nəsrində satira” Bakı, Elm, 2008)
Ədəbi prosesdə baş verən yeniləşmə meyilləri nəzəri məsə-
lələrin qoyuluşu və təhlili metodologiyasında da müşahidə olunur.
Lakin yeniləşmə heç də bədii təfəkkürdə klassik ədəbi ənənələrin
inkarı yox, onların bu və ya digər yöndə dəyışmələrə uğraması və
təkmilləşməsi deməkdir.Ona görə də klassik ənənələrin və poetik
vasitələrin XX əsr ədəbi prosesində davam etdirilməsi, bu gün-XXI
əsrin əvvələrində işlənilməsi təbii qəbul edilməlidir.
Monoqrafiyanın birinci fəslində müəllif satiranın mahiyyəti,
ideya-estetik prinsiplərini açıqlayır və qaynaqlarını izləyir. Mütə-
xəssislərin satira və gülüş haqqındakı mülahizələri umumiləşdirilir.