217
Yazıçının əsərləri günümüzlə sıx bağlı olduğundan Molla
Qeybulla müasirlərini topa-tüfəngə tutmur, yalnız motolpapaqları
deyil, sığal çəkə-çəkə “tumarladığı” qalstuklu zayalılar,
hakimiyyətdə oturan boynu yoğun, üz-yanağından yağ axan, yağ
içində böyrək kimi yaşayanlar – nazirindən tutmuş baş həkiminə
qədər olan tipləri “marallarına” çevirir. Bu tiplər cildini dəyişməklə
bütün zamanlarda mövcud olubdur. Bütün bunlar cəmiyyətin
müəyyən situasiyalarından yaranan tiplərdir. əbəs yerə dəməyiblər
ki, gülüş doğuracaqlar – inkişaf etmiş mədəniyyətin məhsuludur.
Atabalanın Mollası da içində yaşadığı cəmiyyətdən kənarda qalmır.
“Ürəyinə de” satirasında sürücülük vəsiqəsi almaq istəyən Molla
Qeybulla tipik mənzərə ilə qarşılaşır. “Az qala dilənmək yolu ilə
yığılan bu pulların bir hissəsi şöbə müdirinə, bir hissəsi baş həkimə,
ordan da nazirə gedib çıxırdı”.
Günümüzün ikrah doğuran həqiqəti Molla Qeybullanın artıq
ictimai rəyi kimi səslənir. Vəzifə sahiblərinin düçar olduqları bir
“xəstəlik” – kitab yazdırıb nəşr etdirmək istəyi də yumoristik
planda, lakonik şəkildə ifşa edilir. Müəllifin tənqid hədəfi hər gün
gedib-gəldiyimiz, istifadə üçün 3-4 dəfə qapılarını açdığımız idarə,
təşkilat, xəstəxana, maqazinlər və s. obyektlər, orada çalışan bir sıra
tiplərdir. Sırtıqlıq edib əndazəni keçən həyasızlar iştimai yerlərdə
əxlaq və milli davranış normalarına əməl etməyən gənclər,
geyimində dəbə ifrat dərəcədə meyil göstərən qızlar, sahə
müvəkkili, həkim, vergi işçisi və başqaları onun sevdiyi” tiplərdir.
Gülüş düşündürücü olduğu qədər də islah edici olmalıdır. “Pityamin
pitmenti” bölməsinə toplanmış əsərlərində bunu görmək çətin
deyildir.
Elmi institutlarda çalışanların dolanacağının acınacaqlı vəziy-
yətlərdə olması onların mütiləşməsinə gətirib çıxardır. Müəllim-
lərin, elmi işçilərin, həkimlərin məvacibinin itə qulluq edənin
maaşından çox aşağı olması cəmiyyətdə inkişafa, tərəqqiyə müna-
sibətin rəmzinə çevrilir.
“Darıxma, qara külüm, qara kürüm” essesində, “Pityamin
pitmenti” novellasında, “Tibbi arayış” səhnəciyində ağrılı prob-
lemlər qaldırılır, tale yüklü məsələlərə xüsusi diqqət yetirməklə
müəllif sanki həyəcan təbili çalır. “İnkirlə Minkirin hüzurunda”
218
reklamçılar birliyinin başqanının sərvətinin kazinolardan, siqa-
retlərdən, spirtli içkilərdən, pamoqrafiyadan – qanuna və əxlaqa
zidd reklamlardan gəldiyi ifşaedici planda təsvirini tapır. “Çay, Faiq
müəllim” də işə əxlaqsızlıqla şeir qələmə aldıran, hətta haqqında ən
nüfuzlu tənqidçilərlə də rəy yazdırıb çap etdirən mənəviyyatsız
qadınlardan söhbət açılır.
Mirzə Cəlil haqlı qeyd edirdi ki, “Mollla Nəsrəddin”i
zəmanənin özü yaratmışdır. Jurnal xalqı qəflət yuxusundan oyat-
mağı özünə borc bilirdi. Molla Qeybulla da hamımızı gördüyümüz,
bildiyimiz həqiqətləri bədii təsvirin mərkəzinə çəkməklə bir daha
cəmiyyətin diqqətini bu bəlalara yönəltməyə çalışır. Əsas məsələ
problemin həlli deyil, problemin bütün şərtliyi, kəskinliyi və
aktuallığı ilə qaldırılması, buna qarşı barışmazlıq hissi forma-
laşdırmaqdır. A.İsmayıloğlu müntəzəm şəkildə dəbdə olmayan bir
işlə məşğuldur – acı həqiqətlərin bədii təsvirini vermək və bunların
bəla olduğunu xatırlatmaq. Haqqında danışılan kitabça da sübut edir
ki, müəllif məqsədinə bu və ya digər dərəcədə nail olur.
Müasir Azərbaycan romanlarına yeni baxış
“İlk Azərbavcan romanları” (Bakı, Elm.1998) monoqrafi-
yasından sonra fılologiya eimləri namizədi. dos.Salidə Şərifova
“Müasir Azərbaycan romanlarında ictimai siyasi mühitin təsviri
problemləri” əsərini vazıb oxuculara təqdim edib (elmi redaktoru
prof T.Hüsevnoglu). Tədqiqatcı monoqrafiyada son zamanlar
qələmə alınmıs Azərbaycan romanlarını təhlil edərək sosial varlıgın
ən ziddiyyətli amillərinin necə əks etdirilməsinin qanunauy-
ğunluqlarını aşkarlamağa cəhd göstərib. Tədqiqat prosesində
müəllif “sosial problemlər bu janrda necə əks tapıb” sualına cavab
axtararaq fikir və mülahizələrini bildirib.
Müəllifın “son dövrdə qələmə alınmış romanlarda sosial
problemlərə, onların ideya bədii əksinə daha çox diqqət yetirilir”
fıkri təbii qəbul edilməlidir. Bu amil bir neçə səbəbdən
Azərbaycanın, o cümlədən müasir tarixi reallığın özünəməxsus-
luqlarından və yazıçılarımızın dövrün sosial problemlərinə daha çox
219
diqqət yetirmək meylindən irəli gəlir. Əlbəttə, heç bir ədəbi növ
dünyanın tarixini, öncə ictimai siyasi və mənəvi həyatını, zamanın
təzadlı, düşündürücü, həm də ehtiras və pafosunu roman janrı qədər
əhatəli, dərindən, sözün gücü ilə əks etdirmək qabiliyyətinə malik
deyildir. Üçüncü minillik ahəstə-ahəstə XXI əsri ağuşuna alaraq
ağır ləngərlərlə irəli, daha dərin, təzadlı, mürəkkəb ənginliklərə
doğru apardığı bu gündə roman janrı geniş müzakirə obyektindən
kənarda qalmayıb.
Cəmiyyətdə hökm sürən sosial iqtisadi nöqsanlar və ziddiy-
yətlərin bədii inikasının müasir romanlarda əks etdirilməsi üsulları
A.Rəhimovun “Girdab”, “Səfalət”, “Cinayət və etiraf” romanlarında
daha qabarıq təzahürünü tapıb. “Girdab” romanının təhlilində sosial
ədalətsizliyin təzahürü və onun yaranma səbəblərinin süjet xəttində
və obrazlarm talelərində bu problemlərin ifadə tərzi geniş təhlil
olunub. “Girdab” romanında “ikili” mənəviyyata malik olan insan-
ların təsvirinin özəlliyinə xüsusi yer ayrılıb. Nəsrimizin janr daxili
əlvanlığnın, zəngin xarakterlər qalareyasını aydın təsəvvür etmək
üçün yazıçı A.Rəhimovun digər bir əsəri “Səfalət” romanı da elmi
təhlil süzgəcindən keçirilib. Bu zaman romanın əsas problema-
tikasını təşkil edən rüşvətxorluğun qəhrəmanlarının taleyinə təsi-
rinin təhlilinə də xüsusi diqqət yetirilib.
Müasir romanlarımızda sosial varlığın təsviri zamanı təbiətə
müraciət də monoqrafıyada işıqlandırılıb. Müəllif oxucuya
göstərməyə (bəlkə də diqtə etməyə B.B.) çalışır ki, təbiətin təsviri
vasitəsi ilə yazıçılar müxtəlif məqsədlərə bu və ya digər dərəcədə
nail olmaq üçün təbiətin harmoniya və kamilliyinin təsir gücünü
gözümüzdə canlandırır. Məsələn, S.Rüstəmxanlının “Göy tanrı”
romanına münasibət bildirən S.Şərifova qeyd edir ki, əsərdə təbiətin
təsviri zamanı bədii detal, təfərrüatlar, bədii təsvir vasitələrindən
istifadə romana xüsusi gözəllik verərək oxunaqlı edir. E.Mehrə-
liyevin “Doxsanıncı illər” romanında isə təbiətin təsvirində doğma
torpaqlara olan məhəbbətin təcəssümünün verildiyi bildirilirsə,
A.Rəhimovun “İkili dünyam” və “Ovlaq keçidi” romanlarında
hadisələrin dinamikası və yaranmış gərginliyin açıqlanmasının
situasiyadan asılı olaraq təbiət hadisələri fonunda verildiyi real
faktlar əsasında açıqlanır. Bu və digər oxşar əsərləri də təhlil
Dostları ilə paylaş: |