11
Məhəmməd qoşdu bu dastanı deyim». Və yaxud da «Qaçaq İsa-
xan» oxuyuruq: «Dünyagörmüş nənə-babalardan çox şey götü-
rən, bu dastanı yaradan Zahid Ələmpaşalı illər uzunu zamanın
çirkin əməlləri ilə barışmadı, öz elinin-obasının şənliklərində
sevinib, yaslarında qəm çəkdi». Onu da əlavə edək ki, bu dastan-
lardakı hadisələrin, eləcə də qaçaq hərəkatı ilə bağlı olan digər
dastanların hamısı bu və ya digər dərəcədə çarizmə, sovetlər
dönəmininin ilkin onilliklərində baş verənlərə bağlanır. Həmin
zamanın hadisəsi kimi dastanlaşır. Və dastan ənənəsində daha
yaxın zamanın nümunələri kimi maraqlı qənaətlərə gəlməyə
imkan yaradır.
Burada digər məsələ bizim dünya şöhrətli «Koroğlu» das-
tanımızla bağlı olanlardı. Belə ki, kitabda «Koroğlu» dastanının
«Ağcaquzu qolu» verilmişdir. Və xüsusi olaraq vurğulanır ki,
«Aşıq Aslan Kosalının ifasında üçüncü variant». Son dövrlərdə
«Koroğlu» dastanı ilə bağlı müxtəlif səpkili müsbət işlər görül-
mədədi. Ancaq bu dastanla əlaqədər görülənlərin sırasında bir
sıra uğursuzluqlarla səciyyələnən işlər də var. Necə gəldi
«Koroğlu» adına yozumlar, təhlillər, şərhlər aparılır. Bir növ
bunların mühüm bir hissəsi onun sarsıdılması, xalqın yaddaşında
olanların zədələnməsi, sıradan çıxarılması məqsədi daşıyır. Bir
qədər dərinə getdikdə mənəvi dəyərlərin sındırılması tendensi-
yasını da ortaya qoyur. Ancaq unutmaq olmaz ki, «Koroğlu»
Azərbaycan xalqının şah əsəridir. Ondakı hər bir epizod, mətn,
şeir nümunələri xalqın ürəyinin parçalarıdır. Qiyməti heç nə ilə
ödənilməyənlərdi. Folklorşünas E.Məmmədli müxtəlif illərdə
Borçalı mahalının ustad sənətkarı Aşıq Aslan Kosalıdan «Kor-
oğlu dastanının Ağcaquzu qolu»nu yazıya alması təqdirəlayiqdir
və bu tip işlər foklorşünaslıqda son dövrün ən uğurlu hadisəsidi.
Və belə yazıya almalara bir tarix kimi böyük ehtiyacımız var.
Bunun dəyəri isə sabahlar üçün daha böyükdü.
Kitabda verilən dastanların mühüm bir hissəsi məhəbbət
dastanlarıdı. «Cahangir-Mələksima», «İsmayıl və Qızyetər»,
12
«Yetim oğlu Məhəmməd», «Qul Əhməd», «Zərqam şah», «Piri-
Hürü», “Səlim bəy”, “Mehdi bəy”, «Sam Şahzadə» dastan
ənənəsində bizim zəngin şifahi yaradıcılığımızı bir qədər də
zənginləşdirmişdi. Onu da etiraf edək ki, bu dastanlar mükəm-
məllik baxımından klassik dastan nümunələri ilə birləşir. Bura-
dakı epik təhkiyyə, şeirlərin mükəmməlliyi, yüksək sənət nümu-
nəsi kimi maraq doğurması, dastan formullarına əməl olunması
və s. məsələlər aşıq repertuarında hələ diqqət yetirilməli çox
məsələlərin olmasını göstərir. Maraqlıdı ki, bu dastanların böyük
əksəriyyətində hadisələrin başlanması uzaq şəhərlərlə bağlanır.
Qəhrəmanın başına gələnlər, qarşılaşdıqları çətinliklər, baş
verənlər axıra qədər təhkiyə hadisəsi olmaqla bitmir. Açılmalı
olanlar bir istiqamətdə bunların mahiyyəti ilə bağlananlardı.
Rellıqlara nə dərəcədə gedib çıxması hadisəsidi. Çünki bunlar
bütünlükdə bədii düşüncənin məhsulu olmadan əlavə, xalqın
tarixinə, keçmişinə bağlanmalarla da səciyyələnə bilər. Məsələn,
«Cahangir-Mələksima» dastanında «Misir şəhərinin padşahı
Ədil şahın övladı olmurdu», «Zərqam şah» dastanında «Sizə
kimdən danışım, nədən söyləyim, Səmənğan şəhərindən və onun
hökmdarı Xarəzm şahdan», «Sam Şahzadə» dastanında «Keçmiş
zamanda Qəndilqala şəhərində ədalətli bir şah varmış. Bu şahın
adına Tərkiman deyirlərmiş» başlanğıcları bir formul kimi
özündə heç şübhəsiz maraqlı gizlinləri ehtiva edir. Və onu da
əlavə edək ki, bütünlükdə təsadüfi fakt kimi dastanlarımıza gəlib
düşməmişdi. Çünki bu dastanların mühüm bir hissəsində məhz
toplandığı regionla bağlanmalar da var. Məsələn, «İsmayıl və
Qızyetər» dastanında «Sizə hardan söhbət eliyək, kimdən söz
açax, keçənnərdə Borçalı mahalının Faxralı şenliyində yaşayan
İsmayıl Oruc oğlunnan». Və yaxud da «Piri-Hürü» dastanında
oxuyuruq: «Ustadlar belə nağıl eliyirlər ki, bir vaxt Gürcüstan
diyarının adı «Başaçıx olub». Bütün bunlar və bu kimi faktlar
dastan ənənəsini, eləcə də məhəbbət dastanlarımızda yaşanan
gizlinləri açmağa, haqqında bizləri düşünməyə səsləyir. Və daha
13
ciddi araşdırmaları aktuallaşdırır. Folklorşünas E.Məmmədlinin
topladığı dastanlar da bütün komponentləri ilə bunu gərəkli edir.
Dastanların sonunda verilən informasiyalar göstərir ki, E.Məm-
mədli uzun illərdi bu toplama işi ilə məşğul olmuşdu. Və onların
bir regiondan – Borçalıdan toplanması digər regionlarda da
toplama işinin zəruriliyini ortaya qoyur. Folklorşünaslığın bu
istiqəmətdə düşünməsini aktuallaşdırır. Tiflis məlum olduğu
kimi, Qafqazın mədəniyyət mərkəzlərindən olubdu. On doqqu-
zuncu əsrdə demək olar Tiflis ədəbi, mədəni mühiti Qafqazın
düşünən beyni idi. Bu məsələnin bir tərəfidir və bu istiqamətdə
də kifayət qədər tədqiqatlar aparılıbdı. Ancaq folklor mühitinin
öyrənilməsi sahəsində nə qədər işlər görülsə də E.Məmmədlinin
bu toplusu hələ görülməli çox işlərin olmasından xəbər verir.
Birmənalı olaraq etiraf edək ki, Borçalı türk xalqlarının ruhunun
dolaşdığı, mənəvi dəyərlərinin daha çox qorunduğu ocaqlar-
dandı. Bu dəyərlər içərisində sazın yeri əlahiddəlikdi. Xalq min
illikləri sazla, nəğməylə, sözlə, qara zurnanın sədaları altında
gəlmişdi. Bir növ ilhamını ondan almışdı, sevincini, kədərini
onunla ovundurmuşdu. Məclislərinin bəzəyinə çevrilmişdi. Xalq
şairimiz O.Sarıvəlli «aşıq eldən alar öz nəfəsini» söyləyirdi. Elə
Borçalı mühitinin ustadları da, folklorşünas, aşıq yaradıcılığının
bilicisi Elxan Məmmədli də öz nəfəsini eldən almışdı. Keçən
əsrin səksəninci illərindən bəri ustadların dilindən yazıya
aldıqlarını, eldən topladıqlarını bu gün təzədən kitab kimi
bağlayıb elə qaytarır. Fikrimizcə, el sevgisi, elə sevgi budur.
Mahmud ALLAHMANLI
filologiya elmləri doktoru, professor
Dostları ilə paylaş: |