110
Maarif hәkim çıxanda Lamiyә xanım Yaşara
vurulan sistemi yoxlayırdı. Kәnan hәm mәlumat
almaq üçün, hәm dә mәslәhәt istәyirmiş kimi
soruşdu:
- Görәsәn, yuxarıda kimlәr var? Istәyirdim gedib
bir baş çәkim.
- Üç-dörd nәfәr var. Görünür, valideyinlәri yaxşı
vә çox anlayışlı insanlardır. Amma yanlarında
cavan bir oğlan yaman “asıb-kәsәcәm” deyir.
Dünәndәn özünә yer tapmır.
- Cavan oğlan?
- Hә...
“Görәsәn, kimdi bu cavan oğlan? Bәlkә qohumu-
zaddı?” Kәnan hәlәlik yuxarı qalxmaq fikrindәn
daşındı:
- Sizdәn xahiş edirәm, ordakı vәziyyәt barәdә
mәnә tez-tez xәbәr verin.
- Baş üstә.
Tibb bacısı çıxdıqdan sonra oturub fikrә getdi.
Amma yorğun olduğu üçün bir neçә dәqiqәdәn
sonra yuxu onu apardı...
***
Üçüncü mәrtәbәdә - reanimasiya şöbәsindә isә
tamam başqa mәnzәrә vardı. Bir neçә nәfәr
şöbәnin
dәhlizә
baxan
pәncәrәsindәn
ә
mәliyyatdan sonra palataya köçürülmüş, ağzına
boru vә aparatlar qoşulmuş xәstәnin nә vaxt
ayılacağını gözlәyirdi. Hәr dәfә hәkim içәridәn
çıxanda onlar onun üstünә qaçır vә xәstәnin
vәziyyәtini soruşurdular. Hәkim dә hәr dәfә
downloaded from KitabYurdu.org
111
başını yellәyir, Allahın kömәyi ilә hәr şeyin yaxşı
olacağını deyirdi.
Hadisә barәdә eşidәn kimi rayondan gәlәn Xәlil
kişi ilә Xanım arvad, Tәravәtin Bakıda yaşayan
dayısı Mahmud vә arvadı Yazgül, elәcә dә Xәlil
kişigillә birlikdә rayondan gәlmiş ikinci dayısının
oğlu Namiq ümid dolu gözlәrini yenә qapıya
dikmişdilәr. Arada eşidib-bilәn digәr qohumlar da
gәlib baş çәkir, Xәlil kişi ilә Xanım arvada tәsәlli
verib
gedirdilәr.
Xanım
arvad
bir
azdan
qardaşıgili dә evlәrinә göndәrdi...
Artıq gec idi. Palatanın qabağında cәmi üç nәfәr -
Xanım arvadla Xәlil kişi, bir dә Namiq qalmışdı.
Bayaqdan bir neçә dәfә Xәlil kişinin öz halı da
pislәşmişdi. Buna görә dә hәkim onlara Tәravәtin
palatasının yanında müvәqqәti balaca bir otaq
ayırtdırdı.
Namiq
isә
sәhәri
elә
dәhlizdә
açacağını, heç yerә getmәyәcәyini bildirdi...
Hadisәdәn xәbәr tutanlar çaşıb qalmışdılar:
Görәsәn, bu yaşına qәdәr heç kimi incitmәyәn
Uyğur niyә belә bir işә әl atıb? Onu bu dәrәcәyә
çatdıran kim olub: Yaşar, yoxsa Tәravәt?
Onların günahı nәdir, aralarında nә varmış? Hәrә
dә bir şey fikirlәşir, deyirdi. Fakt kimi isә
ortalıqda olan hәlәlik yalnız bunlardı: Tәravәt
reanimasiyada komada, Yaşar ondan bir mәrtәbә
aşağıda yuxuda, Uyğur isә polisdә - müvәqqәti
tәcridxanada idi...
***
downloaded from KitabYurdu.org
112
Yaşar ayıldı. Özünü key kimi hiss edirdi. Әlini
qaldırıb alnını ovuşdurmaq istәyәndә anladı ki,
başı sarıqlıdlr. Özü üçün nә baş verdiyini, necә
baş verdiyini dәqiqlәşdirmәyә çalışdı. Amma bu
cәhdindәn bir şey çıxmadı, yadında heç nә
qalmamışdı.
Hәlәlik
yalnız
onu
bilirdi
ki,
xәstәxanadadır: “Aman Allahım, bura necә
düşmüşәm,
Uyğur,
Tәravәtgil
hardadı?”.
Burnunun ağrıdığını hiss edәndә Elmәddin yadına
düşdü. “Әclaf, sәn neylәmisәn?!”
...Yavaş-yavaş
bәzi
detalları
xatırlamağa
başlayırdı. Dumanlı şәkildә olsa da yadına
düşürdü ki, Tәravәtin gec qayıtdığını görüb, onun
arxasınca getmişdi. Tualetin qabağında bir az
gözlәmişdi. Amma içәridәn çıxan bir şalvarlı
qadın orada heç kimin olmadığını, hәtta kiminsә
öz şalını yaddan çıxarıb orda qoyduğunu
bildirmişdi. “Şal” sözünü eşidәn Yaşar qapını
itәlәyib açmış, kranın yanında Tәravәtin yaşıl
şalını görmüş vә tez çölә qaçmışdı. Restoranın
hәyәtindәn çıxdıqdan sonra isә... heç nәyi
xatırlamırdı. Birdәn yaddaşının itdiyini zәnn edib,
qorxmağa başladı. Başını güclә yana çevirib
ә
trafına baxmaq istәdi. Kәnanın yatdığını görüb
onu sәslәdi:
- Kәnan! Kәnan!
Sәsini qaldıra bilmәdiyi üçün Kәnan onu
eşitmirdi. Möhkәm yatmışdı. Gözü yanında
sistem asmaq üçün qoyulmuş boruya oxşar alәtә
sataşdı. Әlini birtәhәr qaldırıb onu Kәnana tәrәf
itәlәdi. Borunun ucu Kәnanın düz burnunun
downloaded from KitabYurdu.org
113
üstünә düşdü. Dik atılan Kәnan әlini ağrıyan
burnuna atıb Yaşara baxdı:
- Nooldu Yaşar, nooldu?
- Heç nә! Zalım oğlu, elә yatmısan ki, çağırıram
da durmursan.
Kәnan onun ayıq olduğunu görüb sevindi:
- Çox şükür ki, özünә gәldin. Nә qәdәr yatmısan,
bilirsәn?
- De görüm noolub mәnә? Bura kim gәtirib mәni?
- Polis!
- Polis? Polis niyә? Tәravәt, Uyğur hanı? O
ә
claf...
- Hә, o әclafı tutdular. Ondan heç vaxt belә şey
gözlәmәzdim.
- Tutublar? Demәli, mәni vuranda görüblәr. Bu
yaxşı oldu, ürәyim bir az rahatlandı.
- Yox, sәni burnundan vurubdu. Tapança ilә
öldürmәk istәyәndә isә polis gәlib.
- Demәli, mәni öldürmәk dә istәyib?! Hәqiqәtәn
dә onun bu qәdәr azacağını bilmәzdim! Yaxşı,
Tәravәtlә Uyğur hanı?
- Nә Uyğur, Yaşar?! Dәli olmusan? Bayaqdan
kimdәn danışırsan?
- Başın xarab olub sәnin? Mәnim burnumu kim
qırıb, sonra da öldürmәk istәyәr sәncә?!
- Dostun Uyğur sındırıb, indi dә türmәdәdi!
Kәnan çığırdı. Әlini alnına qoyub yerindә
fırlanmağa başladı.
- Ә, sarsaq-sarsaq danışma!
- Qoy mәn sarsaq olum, sәn isә saf ol. Әslindә
mәn dә sәnin qәdәr saf idim. Amma Uyğur kimi
birisinin nәyә görәsә sәni vurmaq istәdiyini
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |